Supernowa to gwiezdna eksplozja, która pojawia się, gdy życie naprawdę masywnych gwiazd dobiega końca. W tym brutalnym epilogu gwiazda wyrzuca materię ze swoich zewnętrznych warstw poprzez falę uderzeniową, pozwalając nam zobaczyć różne elementy, które ją tworzą.
Zespół badawczy opracował model pola grawitacyjnego galaktyki, które zachowywało się jak soczewka, dzięki czemu możliwe było ustalenie, że światło z tych trzech zdjęć podróżuje po trzech różnych ścieżkach, różniących się odległością przez kilka dni. To wyjaśnia trzy kolory uzyskane na obrazach, ponieważ emitowana różnica kolorów pojawia się, gdy gaz supernowej rozszerza się i ochładza. Im wyższa temperatura, tym więcej niebieskiego światła jest emitowane, a im niższa temperatura, tym bardziej czerwone będzie emitowane światło. Tak więc niebieski obraz jest zdjęciem supernowej kilka godzin po wybuchu, podczas gdy zielone i czerwone obrazy odpowiadają odpowiednio 2 i 8 dniom po eksplozji.
Ta informacja umożliwiła wyznaczenie promienia gwiazdy, która eksplodowała; Był to czerwony nadolbrzym o promieniu 500 razy większym od średnicy Słońca, który eksplodował 11,5 miliarda lat temu, na długo przed narodzinami Ziemi, dokładnie w czasie, gdy uważamy, że powstała nasza galaktyka. Obrazy tej supernowej uchwycone przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a są znacznie powiększone przez pole grawitacyjne pobliskiej galaktyki, która działa jak soczewka i pozwala nam widzieć znacznie dalej w odległości i czasie niż jakakolwiek lokalna supernowa u galaktycznych krewnych.
Badanie eksplozji tych czerwonych olbrzymów jest zgodne z obecnym rozumieniem tego, jak najcięższe pierwiastki atomowe tworzą się wewnątrz gwiazd i podczas wybuchów supernowych: wykute pierwiastki wewnątrz gwiazd są uwalniane w tych wybuchach supernowych, aby stać się następną generacją gazu i materii, z których układy słoneczne i życie, jakie znamy, powstaje. Bez tych eksplozji gaz w dzisiejszych galaktykach zawierałby wodór i hel, które powstały podczas Wielkiego Wybuchu i nie podtrzymywałyby złożonego życia, które wymagałoby innych, cięższych pierwiastków chemicznych. Co więcej, ta supernowa obserwowana przez soczewkę grawitacyjną pokazuje, że wydarzenie zachodzące w odległym wszechświecie może być obserwowane wiele razy, więc w zasadzie możemy z wyprzedzeniem zogniskować nasze instrumenty, aby uzyskać szczegółowy obraz erupcji. Supernowa.
Źródło historii:
Materiały oferowane przez Uniwersytet Kraju Basków. Uwaga: Treść można modyfikować zgodnie ze stylem i długością.
„Miłośnik muzyki. Miłośnik mediów społecznościowych. Specjalista sieciowy. Analityk. Organizator. Pionier w podróżach.”
More Stories
Rozpoczęła się kampania startowa przyszłej europejskiej rakiety
Pierwsze trzy przypadki „lokalnej” cholery potwierdzono na wyspie Majotta
Dlaczego planety we wszechświecie są okrągłe, a nie kwadratowe?