Głodni Wiedzy

Informacje o Polsce. Wybierz tematy, o których chcesz dowiedzieć się więcej

Śledztwo w sprawie śmierci ojca

Śledztwo w sprawie śmierci ojca

W swoim drugim filmie fabularnym nigdy nie płaczęPolski reżyser Piotr Domalewski skupia się na przypadku 17-letniej dziewczyny, która dorastała w rodzinie rozdzielonej migracją zarobkową w obrębie Unii Europejskiej. Już niedługo na naszych ekranach pojawi się film, który zdobył Srebrny Atlas za reżyserię na Festiwalu Filmowym w Arras i zdobył Paszporty Polityki, jedną z najważniejszych polskich nagród kulturalnych.

Napisane przez Stephanie Borowski

Podążanie śladami ojca

Ola nigdy nie płacze, choć życie nie jest łatwe, gdy ma się 17 lat i mieszka się z mamą i młodszym bratem w Polsce, a ojciec pracuje w Irlandii. Tego ostatniego nigdy nie ma, kiedy go potrzebujemy. Największym marzeniem pracowniczki warsztatu Oli (Zofia Stafiej) jest własny samochód – a co za tym idzie swoboda i niezależność. Ojciec, który pracuje w spedycji w Dublinie, obiecał, że kupi mu pierwszy samochód, jeśli Ola zdobędzie prawo jazdy. Jest tylko jeden mały problem: Sassy Ola nie jest najlepszym kierowcą, jakiego można sobie wyobrazić. Na trzecim egzaminie na prawo jazdy dzwoni do niej ojciec, dzwoni komórka Oli, a jej rap zdradza pogardę dla policji. Ale to nie koniec: egzamin kończy się bójką pomiędzy Olą, jej egzaminatorem i innym kierowcą samochodu – Ola po raz trzeci nie zdaje egzaminu. Ale Ola silna i zdeterminowana nigdy się nie poddaje.

Aż nagle wszystko się zmienia: ojciec Oli ginie w wypadku przy pracy w Dublinie. Ponieważ matka Oli (Kinga Preis) nie mówi po angielsku i musi także opiekować się niepełnosprawnym synem (Dawid Tulej), młoda Ola musi sama jechać do Irlandii, aby zorganizować transport ciała do Polski. Wbrew swojej woli Ola wyrusza w podróż, która przynosi jej wiele nieoczekiwanych odkryć. Na początku Ola pragnie tylko jednego: znaleźć pieniądze, które ojciec zaoszczędził, by kupić córce pierwszy samochód. Jednak w Irlandii poznaje twardego polskiego rekrutera (Arkadiusz Jakubek), dziwnego dyrektora zakładu pogrzebowego (Shane Kesey) i niegrzecznych współlokatorów jej ojca, którzy znają go lepiej niż jego córka…

READ  Quinté PMU - Przepowiednia DES 3 ANS 19 grudnia 2021 r.

Podróż pomiędzy tragedią a komedią w rzeczywistości „europejskich sierot”

W swoim drugim filmie fabularnym Nigdy nie płaczę, Polski reżyser Piotr Domalewski (Sexify, Cicha noc) opowiada tragiczną historię polskiego nastolatka i krytycznie przygląda się sytuacji „europejskich sierot”, setek tysięcy dzieci w Europie ze Wschodu, które dorastają bez nikogo, a nawet obojga rodziców w związku z migracją zarobkową w obrębie Unii Europejskiej. Reżyserka, która jest także autorką scenariusza, podkreśla, z punktu widzenia Oli, trudności, jakie stoją przed rozdzieloną rodziną. Domalewski, potępiając rzeczywistość społeczną pracowników migrujących w stolicy Irlandii, zawsze pozostaje blisko swojej młodej bohaterki, która wciela się w detektywa, by w końcu rozpoznać nieobecnego od kilku lat ojca.

Domalewski miał premierę tego przejmującego i urzekającego 98-minutowego filmu na Festiwalu Filmowym w San Sebastian w 2020 r. w sekcji Nowi Reżyserzy. Na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w tym samym roku „I Never Cry” zdobyła nagrodę dla najlepszej nowej aktorki dla błyskotliwej Zofii Stavij w jej pierwszej roli filmowej, a za najlepszą rolę scenariuszową dla Piotra Domalewskiego, który kreuje złożone postacie i opowiada swoją przejmującą historię w czerni. Humor i nagrodę za najlepszą muzykę filmową otrzymuje Hania Rani, która swoimi kompozycjami podkreśla smutną atmosferę.

Osiągnięcie dorosłości

nigdy nie płaczę To rozdzierająca serce historia dorastania błyskotliwej, odważnej i energicznej młodej kobiety, która próbuje poradzić sobie ze śmiercią ojca w szarym i zimowym Dublinie. Podczas swojej podróży energiczna Ola odkrywa tajemnice i dowiaduje się wiele o swoim zmarłym ojcu, ale jeszcze więcej o sobie – i dowiaduje się, że od czasu do czasu można płakać.

nigdy nie płaczę (Jack Najdalj Street?d), scenariusz: Piotr Domalewski, z Zofią Stavej, Kingą Bryce, Arkadiuszem Jakubikiem, Shane Casey, Dawud Tulig, Nigel O'Neill, Axon Studio, MK1 Productions, Polska, Irlandia, 2020, 1 godzina 38 minut
Optyczny (c) szeroki

READ  Czarna twarz w polskiej telewizji