„Moja ulubiona wojna”, dzieciństwo pod propagandą – Cytazine

Filmowiec Ilse Borkowska Jacobsen opowiada o swoim dzieciństwie na Łotwie w latach 70., w środku zimnej wojny. Animowany dokument z materiałami archiwalnymi, Moja ulubiona wojna Skrupulatnie dekoduje mechanizmy sowieckiej propagandy i celebruje długą walkę narodu o uwolnienie się od niej. Wspomnienia intymne w postaci historycznych pamiątek nabierają szczególnego posmaku w obecnym klimacie napięć na poziomie europejskim i krajowym.

W latach 70. Iles była młodą dziewczyną, która dorastała na Łotwie, a następnie w Socjalistycznej Republice Radzieckiej. Teraz jako reżyserka wspomina swoje dzieciństwo żyjące pod nieustanną presją potężnego autorytarnego reżimu.

Jego historia odzwierciedla walkę ludu o wyzwolenie. Początkowo Ilze była zagorzałą komunistką, co nieco wyostrzało jej ducha krytycznego w obliczu nacjonalistycznej indoktrynacji. Ale to wiek dojrzewania pozwolił mu w końcu zdobyć prawdziwą wolność myśli!

poruszająca prawda

Reżyserka Elsie Borkowska Jacobsen, przeszukując łotewskie archiwa w latach 70., nie uznała materiału za wystarczająco inspirującego, by opowiedzieć swoją historię. Zdjęcia i filmy z tego okresu opowiadały historię, ale nie jej prawdę, historię młodej dziewczyny, która musiała dorastać na sowieckiej propagandzie.

Dla reżyserki konieczne było opowiedzenie jej historii z perspektywy dzieciństwa. Moja wewnętrzna percepcja jest początkowo naiwna, ale z ciekawością wynikającą z wrażenia, że ​​pod przykrywką oficjalnego dyskursu jest wiele do odkrycia. Wtedy rysunkowy sposób opisywania wydarzeń zostaje narzucony takim dziecinnym spojrzeniem, którego fascynacja stopniowo ustępuje miejsca wątpliwości.

piękne zdjęcia

praca hybrydowa, Moja ulubiona wojna Składa się głównie z animacji z dokumentami z epoki, które są osadzone w historii, czasami w centrum animacji. Te elementy formalnej rzeczywistości kontrastują z poruszającymi prywatnymi wspomnieniami i przypominają wszechobecną obecność uporczywej dezinformacji ze strony systemu.

Wśród tych zdjęć propagandowych nieuniknione obrazy Stalina z dziećmi prezentującymi mu kwiaty. Niedokładne umysły, które odwołują się do podświadomości, spragnione spokojnych obrazów.

Myślenie, że te metody są już nieaktualne, byłoby wyjątkowo naiwne. Ta sama sztuczka została ostatnio użyta w komunikacji z normalizacyjną kandydatką na prezydenta Francji, która wykorzystała swój czas na rozmowę o swoich kotach.

Uprawianie seksu z wojną

Co bardziej zwodniczo, na ekranie telewizora w rodzinnym domu wyświetlane są prawdziwe obrazy znanego Łotyszowi polskiego serialu z lat 60. XX wieku. Cztery czołgi – mężczyźni i pies (1966) w czasie II wojny światowej. W chwale przyjaźni i patriotyzmu, ta pełna humoru seria, jak sugeruje jej tytuł, wykorzystuje ujmującego psa, by dać Sowietom dobry obrót.

Metoda indoktrynacji poprzez rozrywkę odziedziczyła od tego czasu termin „miękka siła”, który pełni swoją rolę w ówczesnych łotewskich domach. Ilze Burkovska Jacobsen doskonale opisuje tę wieloelementową manipulację sprawienia, by obywatele pokochali tę wojnę.

W ten sposób II wojna światowa stała się dla dziewczyny jej „ulubioną wojną”. Tytuł dokumentu jest wyraźnie ironiczny z perspektywy czasu, ale dobrze pokazuje skuteczność propagandy. Ze swoim improwizowanym drewnianym karabinem Elsie lubi „grać w wojnę”, zbyt zafascynowana oficjalnym dyskursem heroicznym, by kwestionować rolę każdej ze stron.

bez przyszłości

Gloryfikacja poczucia wszechmocy ZSRR idzie w parze z koniecznością zamrożenia czasu. Łotysze są więc przygotowani do pozostania w mentalności II wojny światowej. Wszystko jest zorganizowane w firmie, aby utrwalić uczucia doświadczane podczas konfliktu.

Zacznij od strachu, podstawowego narzędzia reżimów autorytarnych. Ilze Burkovska Jacobsen w szczególności opisuje, jak propaganda wzbudza strach przed nową wojną z Niemcami. W tym zawieszonym czasie zjednoczeni mieszkańcy obawiają się nieuchronnego ataku na bezpieczeństwo narodowe.

Uczucie, które pozwala wyciszyć każdy konflikt. Ta gorączka w domu znajduje przerażające echa w wiadomościach. Trudno nie pomyśleć o paranoicznym zachowaniu – szczerym lub wyrachowanym – Władimira Putina, który demonstruje swoją wrogość wobec sąsiednich krajów współczesnej Rosji.

Przyjęcie ojca

Z jego poglądem zakorzenionym w dzieciństwie, Moja ulubiona wojna Nie można ignorować wpływu rodziców na rozwój ducha krytycznego narratora. Reżyserka naturalnie przywołuje rodziców do bardzo różnych ról w swojej krytycznej konstrukcji.

Z mama farma (2008) filmowiec już cieszył się odwagą swojej matki, która podjęła niebezpieczną pracę samodzielnego prowadzenia gospodarstwa. Wspomnienia ojca, który zmarł przedwcześnie, są bardziej mieszane.

Jako członek Partii Komunistycznej ojciec Ilze działał oportunistycznie, aby rozwijać swoją karierę w aparacie sowieckim. Rzeczywistość rodzinna, która jest uczciwie przywoływana, co komplikuje niezbędną świadomość systemu propagandowego.

Sowiet, który chce

Ale aspekt rodzinny, niezbędny do zrozumienia rozwoju młodej dziewczyny, nie stoi w sprzeczności z głęboką intencją opowiedzenia historii kraju. Moja ulubiona wojna Kierowany przede wszystkim chęcią przeanalizowania źródeł propagandy, ale przede wszystkim uwypuklenia tego, o czym nie mówiono od czasów miażdżących.

Ilze Burkovska Jacobsen umiejętnie balansuje oficjalną fabułę, która gloryfikuje bohaterstwo armii sowieckiej, jednocześnie rzucając cień na cierpienie cywilów. To także hołd dla długiej walki o niepodległość. Łotwa uzyskała niepodległość dopiero 21 sierpnia 1991 r. Ostatnie rosyjskie siły okupacyjne opuściły kraj dopiero po trzech latach.

Historia się powtarza

Trudno nie myśleć o obecnej tragedii na Ukrainie, ponieważ podobieństwa są bardzo wyraźne. Biorąc pod uwagę datę jego kinowej premiery we Francji, Moja ulubiona wojna Daje zawroty głowy w obliczu randki, która wydaje się zapętlać. Ale poza tym Elsie Borkowska Jacobsen ma nadzieję, że jej film odbije się echem wśród młodszego pokolenia.

Ponieważ demokracje ponownie znajdują się pod presją autorytarnych przywódców i ruchów nacjonalistycznych, filmowiec domaga się świadomości mechanizmów, które prowadzą do najgorszego. Prośba może wydawać się głupia, ale zapewnia trochę świeżego powietrza, które zawsze jest dobre w atmosferze trudnej do oddychania.

Zadziwiająca mieszanka animacji i dokumentów historycznych, Moja ulubiona wojna To ożywcza lekcja historii, która umiejętnie wykorzystuje intymny filtr do rozszyfrowania mechaniki sowieckiej propagandy. Powrót do przeszłości sprawił, że ostatnie wydarzenia są tym bardziej zaskakujące, że zwracają uwagę na skłonność historii do niestrudzonego powtarzania tych samych tragedii.

https://www.youtube.com/watch?v=DJJ_CBm1oFY

> moja ulubiona wojna, Wyreżyserowane przez Ilze Burkovska Jacobsen, Łotwa – Norwegia, 2020 (1 godz. 22)