Gospodarka, turystyka i dyplomacja: na Tour de France wyjazd za granicę staje się normą

Co powiesz im poza tym, że to chroniczne niezadowolenie trwa od sześćdziesięciu ośmiu lat? W 1954 roku Tour de France, który już w 1913 zatrzymał się w Genewie (nie liczymy najazdów na okupowaną Alzację-Lotaryngia), opuścił Amsterdam. Kiedy masz cud narodowy, dlaczego powstrzymać się od jego eksportu?

W 1909 Henri Degrange pielęgnował to pragnienie, pisząc w: Zdania : „Czy nie śniło mi się (…), że w przyszłym roku Tour de France (jego cytaty) przeniesie się z Nicei do Tunisu, by pojechać do Algieru iz powrotem przez Perpignan?„Oczywiście, Algieria i Tunezja były wtedy Francuzami, ale ojciec założyciel widział poza granicami.

Już jedenaście (a wkrótce trzynaście?) od 2000 roku

Popyt jest tak duży, że od 1954 r. 23 razy przyznano duże wyjazdy z zagranicy, w tym z Monako: sześciokrotnie z Holandii (plus Amsterdam, Scheveningen, Leiden, Stergenbosch, Rotterdam i Utrecht); pięć razy z Belgii (dwukrotnie Bruksela i Liege, Charleroi); czterokrotnie z Niemiec (Kolonia, Frankfurt, Berlin, Düsseldorf); dwukrotnie z Luksemburga; dwukrotnie z Anglii (Londyn i Leeds); Jeden ze Szwajcarii (Bazylea), Hiszpanii (San Sebastian) i Irlandii (Dublin).

Dodajemy więc Kopenhagę i Danię, gdzie lądowanie trasy w dniach 1-3 lipca jest ważnym wydarzeniem, o którym mówiła 31 grudnia królowa Małgorzata II w jej życzeniowym przesłaniu:Tego lata Tour de France, największy na świecie wyścig kolarski, obejmie kilka etapów w Danii. Wylot będzie w Kopenhadze, a wycieczka rozpocznie się z Roskilde przez most Wielki Bełt i zakończy się w Sonderborg. Będzie to świetne wydarzenie, na którym również będziemy mogli pokazać, jak niesamowita jest Dania. ”

Dwa miesiące później 82-letnia królowa Małgorzata będzie świętować pięćdziesiąt lat swojego panowania. Zobaczymy, pod względem popularności, czy Duńczycy dorównają Anglikom Elżbiety II, która triumfowała na trasie z Londynu do Leeds w 2007 i 2014 roku.

Dla kraju gospodarza i Turnieju jest to wygrana dla obu stron lub, jak mówimy teraz w peletonie, „wygrana”: Turniej zostanie ogłoszony poza jego granicami, aby uzasadnić jego międzynarodowy charakter i wyjątkowość jej organizacji zapewnia jej pełny sukces. Brakuje tylko korony UNESCO.

Z kolei kraje przyjmujące czerpią korzyści z masowej reklamy swoich miast, krajobrazów, dróg, gastronomii itp. Jaka jest najskuteczniejsza kampania reklamowa? Po drodze Francja również pobiera lekcje, na przykład dotyczące rozwoju dróg i ścieżek rowerowych. Dowody ponownie pojawiły się z węgierskich dróg podczas drugiego etapu Giro w maju: widziano kolarzy amatorów próbujących bezpiecznie jechać za peletonem przez dziesiątki kilometrów, po szerokich, dobrze oznakowanych trasach, a kolarze wymieniali nawet przyjazne gesty z ich efemeryczni towarzysze. W jaki sposób możemy to zrobić we Francji?

Jeśli mamy dokonać rezerwacji, to ma to związek z hodowlą wyjazdów z zagranicy: dwa w latach pięćdziesiątych, jeden w latach sześćdziesiątych, trzy w latach siedemdziesiątych, cztery w latach osiemdziesiątych, trzy w 1990 roku i jedenaście od 2000 roku (2002). ). -2004-2007-2009-2010-2012-2014-2015-2017-2019-2022), oczekiwanie na Bilbao w 2023, a na pewno do Florencji w 2024 (duży wyjazd we Włoszech nie podany) z możliwym ostatecznym przylotem do Nicei, kilka dni przed Igrzyskami Olimpijskimi w Paryżu, według Gazzetta dello sport. To chyba za dużo i wyjątek nie powinien stać się regułą.

Dwa lata przed upadkiem muru

Poza stroną gospodarczą i turystyczną wyjazdy z zagranicy mogą odgrywać również rolę polityczną: kiedy trasa wyruszała w 1987 roku z Berlina Zachodniego, przesłanie było jasne. Burmistrz Berlina Eberhard Dibgen porównuje to odejście do „Oaza wolności w komunistycznym świeciePodczas gdy Jacques Chirac, który zaczynał jako premier Francji, kieruje przed Reichstagiem list do Michaiła Gorbaczowa, ówczesnego mistrza Moskwy:Czy lepiej pokazać, że w Europie panuje nowy duch, niż niszczyć przeszkody, które uniemożliwiają dziś (…) obywatelom spotykanie się tak, jak chcą i gdzie chcą?”

Najwyraźniej idea wtargnięcia do Berlina Wschodniego przeszła przez umysły organizatorów. Jeden z nich, Xavier Lowe, opowiada w swojej książce Zapisz wycieczkę! Że pomysł przekazał władzom wschodnim Michel Zilbermann, doradca sportowy Georgesa Marchaisa, sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Francji. Margot Honecker, minister edukacji i żona Ericha Honeckera, prezydenta Niemieckiej Republiki Demokratycznej, opowiedzieli się za nią. Jak mówią Gorbaczow, chodzi o jego ambicje, by się otworzyć. Ale władze wschodnioniemieckiej partii komunistycznej w końcu powiedziały „Nen”. Szkoda dla ikony. Tak więc zawodnicy widzieli Wschód z daleka. Połowa peletonu była jeszcze w drodze na oddawanie moczu wzdłuż ściany przed rozpoczęciem etapu, jak każdy inny sposób na rozpoczęcie destrukcji, która miała nastąpić dwa lata i cztery miesiące później.

Paradoks sportu: Kiedy wyjeżdżał z Berlina, to Paul Piasecki nosił żółtą koszulkę, która zainspirowała ten pseudonim w drużyna : „Piasecki przechodzi na zachód”. Wynik ten niewątpliwie ucieszył polskiego papieża Jana Pawła II, który modlił się (i nie tylko) o koniec Związku Radzieckiego. Jak nie marzyć, że pewnego dnia, na powitanie powrotu pokoju w Europie, trasa może wyruszyć z Kijowa lub Mariupola?