Czy przyszli koloniści naprawdę znajdą lód na biegunach Księżyca?

Cała planeta była podekscytowana całkowitym sukcesem indyjskiej sondy Chandrayaan 3. Niektórzy może bardziej niż inni, ponieważ sonda i jej łazik jako pierwsze odkryły jeden z biegunów Księżyca na Ziemi, a mianowicie jego biegun południowy. Aby to zrozumieć, możemy przypomnieć sobie to w jego powieści 2001: Podróż kosmicznaArthur Clarke wskazał w kraterze stałą bazę księżycową Stanów Zjednoczonych Clavius Na południowym biegunie księżyca. To nie przypadek, ponieważ już w latach sześćdziesiątych XX wieku spekulowaliśmy na temat możliwości zamarznięcia wody na dnie biegunów, będącej pozostałością intensywnego bombardowania kometarnego miliardy lat temu. Kratery na Księżycu są stale w cieniu Zatem temperatura znacznie poniżej 0°C przez miliardy lat.

Zostało to potwierdzone przez misje księżycowe, takie jak misja Chandrayaan-1 czy Lcross (Satelita do teledetekcji i obserwacji kraterów na Księżycu) A nawet szczerze mówiąc, na poziomie Clavius Kilka lat temu, ale nie w cieniu księżyca, co widać na poniższym filmie.

Arthur Clarke z pewnością nie przewidział przyszłości podboju kosmosu pod koniec XX wieku.^H 50 lat temu, ale czy jego przewidywania na ten temat nie są błędne tylko z kalendarzowego punktu widzenia? Przecież już trafnie przewidział aspekt współczesnego świata, który jest nasz, jak poinformował Futura 12 marca 2019 r., w 30. rocznicę narodzin sieci w CERN.

Krótka prezentacja odkrycia NASA w dziurze Clavius. Aby uzyskać dość dokładne tłumaczenie na język francuski, kliknij biały prostokąt w prawym dolnym rogu. Tłumaczenie na język angielski powinno pojawić się obok. Następnie kliknij nakrętkę po prawej stronie prostokąta, następnie „Tłumaczenia”, a na koniec „Tłumacz automatycznie”. Wybierz „francuski”. © Centrum badawcze NASA Amesa

Kratery o zmiennym nasłonecznieniu na przestrzeni miliardów lat

Jednak badania przeprowadzone przez Norberta Schorghofera z Instytut Nauk Planetarnych W Tucson w Arizonie (USA) ze swoim kolegą Ralucą Ruffo z Południowo-Zachodni Instytut Badawczy Wyniki badań w Boulder w Kolorado (USA) sugerują, że potencjalne osady lodu na biegunach mogą być mniej znaczące, niż oczekiwano. Tak wynika z pracy, którą zaprezentowali w artykule opublikowanym w słynnym czasopiśmie Postęp nauki.

” Wyniki te zmieniają przewidywania dotyczące miejsca, w którym spodziewalibyśmy się znaleźć lód wodny na Księżycu, a także radykalnie zmieniają szacunki dotyczące ilości lodu wodnego na Księżycu. Nie oczekuje się już starożytnych zbiorników lodu wodnego „, ogłasza Schorghofer w komunikacie prasowym z Instytut Nauk Planetarnych.

Powodem jest konieczność zrewidowania dat i okresów istnienia trwałych stref cienia (ZOP) na Księżycu. Obecnie wydaje się, że najstarsze pojawiły się niecałe 3,4 miliarda lat temu, kiedy bombardowanie układu Ziemia-Księżyc przez komety znacznie osłabło. Zatem na biegunach powinno znajdować się mniej wody, niż oczekiwano, ale należy to jeszcze zweryfikować na miejscu.

Aby dojść do tego wniosku, badacze oparli się na: Niedawne prace nad mechaniką nieba przeprowadzone przez zespół francuskich astronomówprowadzące do lepszego zbadania skutków sił pływowych pochodzących ze Słońca i Ziemi, które nie tylko powodują oddalanie się Księżyca od Ziemi na miliardy lat, ale także zmianę nachylenia naszego satelity względem jego płaszczyzny orbity, co dokładnie zmienia nasłonecznienie biegunów księżycowych.

W komunikacie prasowym PSI Schorgofer wyjaśnia: „ Kiedy usłyszałem o ich wynikach, od razu wiedziałem, że mają one głębokie implikacje dla poszukiwań lodu wodnego na Księżycu. Porzuciłem wszystko, co robiłem, i zacząłem pracować nad szczegółami z pomocą współautora Ralucy Ruffo. Obliczyliśmy kierunek osi obrotu Księżyca i zasięg obszarów stałego cienia. Udało nam się ustalić, jak młode są naprawdę księżycowe ZOP-y. Średni wiek ZOP wynosi co najwyżej 1,8 miliarda lat. Na Księżycu nie ma starożytnych zbiorników lodu wodnego „.

Kolonie księżycowe Wprowadzenie do kolonii kosmicznych?

Wiemy, że w niektórych kraterach księżycowych nadal znajduje się woda, w szczególności dzięki analizom smug powstałych w wyniku uderzenia modułu Centaura w dno krateru Capeus 9 października 2009 r. Ponieważ krater ma mniej niż miliard lat , to nadal jest bardzo zachęcające. , bo nawet małe ZOP-y zawierają lód, a starsze powinny mieć go więcej.

Miejmy nadzieję, że misje Artemis będą pierwszymi krokami w kierunku realizacji projektów, najpierw kolonii księżycowych, a później kolonii kosmicznych zbudowanych z gleby księżycowej, powstałych w wyniku pracy Gerarda Kitchena O’Neilla (6 lutego 1927 – 27 kwietnia 1992), który wywarł wpływ na opinię publiczną wydając w 1976 roku książkę o… Space Colonies i jej angielskim tytule Wysokie limity. O wizji przyszłości O’Neilla z początku lat 80. XX wieku możemy dowiedzieć się z innej pracy ogólnodostępnej w Internecie: 2081: Pełne nadziei spojrzenie na przyszłość ludzkości.

Niezbyt techniczne wyjaśnienia, ale zawierające obliczenia, można znaleźć w artykule Gerarda O’Neilla z 1974 r. Fizyka dzisiaj. Budowa tych kolonii w rzeczywistości opiera się na materiałach wydobytych z gleby księżycowej przez kolonistów.

Jak wyjaśnia ten krótki film, materiały potrzebne do budowy kolonii kosmicznych pochodzą z kolonii na Księżycu, gdzie grawitacja jest słabsza w porównaniu z Ziemią. © Eric Wernquist