Bardzo różne odpowiedzi w Irlandii, Polsce i Kanadzie

Była to fala uderzeniowa dla całego francuskiego Kościoła katolickiego. Niezależna komisja badająca przemoc seksualną w kościele we Francji we wtorek, 5 października, oszacowała, że ​​szacuje się na 216 tys. „Nadmiar” Pozdrawiam z „Wstyd” I „Strach” przez Konferencję Biskupów.

W Irlandii nie jedna, ale kilka komisji śledczych”

Raporty w Irlandii podążają za sobą od wielu lat, sygnalizując wszechobecność Kościoła w irlandzkim społeczeństwie. Ryan poinformował w 2009 r., że przestępstwa wobec dzieci w kościele oraz nadużycia w szkołach i internatach prowadzonych przez duchownych; Raport McClellans z 2013 r. stwierdza, że ​​pralnie Madeleine, burdele, sieroty i bezdomni muszą pracować za darmo… najpóźniej od stycznia 2021 r. To jest nadużycie, jakiego doświadczają kobiety w domach niezamężnych matek, a raport Murphy’ego dotyczy fizycznego i psychicznego. Wpływu tego nie udałoby się osiągnąć bez wsparcia Kościoła Rządu Irlandzkiego, który finansował i zaślepiał jego działania, np. warunki w szkołach z internatem czy przymusową adopcję nienarodzonych dzieci. Pomimo modernizacji dzisiejszej Irlandii, większość szkół i niektóre szpitale są nadal prowadzone przez zakony.

Mimo trwających dochodzeń ofiary nie zostały jeszcze wysłuchane. Uważają, że komisje śledcze rozmywają ich świadków, a przede wszystkim firmy chcą iść do przodu. W odniesieniu do odszkodowania definicja ofiary jest często przesadzona. Wraz ze wszystkimi procesami, irlandzki kościół obiecał ponad dwa miliardy euro, ale dwanaście lat po raporcie Ryana nie zakończył pierwszej rundy odszkodowań. W rzeczywistości wydała więcej na koszty prawne niż na odszkodowanie.

W Polsce zakaz powoli jest znoszony

W bardzo katolickiej Polsce temat przestępczości nieletnich w Kościele był już dawno zakazany, ale w ostatnich latach to się zmieniło. Polscy duchowni naprawdę nie mają wyboru i muszą stawić czoła swoim demonom, pod presją mediów i opinii publicznej. Seria zdjęć ukazujących inną twarz kościoła zaszokowała publiczność. Film fantastyczny Ubranie Księża mafijni, pijacy i pedofile i film W końcu nikomu nie mów Braci Czekielskich. Dokument oddaje głos ofiarom księdza-pedofila, który z ukrytą kamerą konfrontuje tych, którzy ich zaatakowali, i potępia hierarchiczną bezczynność duchowieństwa, by ukarać swoich księży. Niektóre były zamykane przez biskupów na wiele lat i pozostawały bezkarne za wykonywanie swojej pracy i czynów.

Według pierwszego sondażu kościelnego opublikowanego trzy lata temu, prawie 400 polskich księży i ​​duchownych praktykowało od lat 90. XX wieku pedofilię. W rezultacie duża część społeczeństwa jest mocno niedoceniana przez tę liczbę. Nawet Koordynator Ochrony Dzieci i Młodzieży na Konferencji Episkopatu Polski przyznał, że to tylko wierzchołek góry lodowej. Ale to śledztwo zasługuje przynajmniej na przymrużenie oka. W czerwcu 2021 r. Kościół przyznał, że od czasu opublikowania pierwszego raportu wpłynęły setki nowych skarg. Ponadto od 2020 roku Watykan zezwolił pół tuzinowi polskich biskupów, arcybiskupów i kardynałów na tuszowanie aktów pedofilii.

W Kanadzie nie ma Krajowej Komisji Śledczej

W latach osiemdziesiątych i na początku lat dziewięćdziesiątych ofiary wykorzystywania seksualnego w Kanadzie zebrały się, aby przeprowadzić ankietę w niektórych zgromadzeniach religijnych. Jednak Krajowa Komisja Śledcza w tej sprawie nie jest jeszcze dostępna. Tylko w Quebecu codziennie Obowiązek Szacuje się, że w latach 1940-2020 około 800 księży wykorzystało seksualnie około 10 000 nieletnich. Liczba ta może wydawać się znacząca dla populacji liczącej ponad 8 milionów ludzi, ponieważ Kościół od dawna wspiera edukację i opiekę nad ubogimi w sytuacji braku publicznych programów społecznych.

Od 2000 roku wiele rad religijnych otrzymało od sądów nakazy wypłaty odszkodowań ofiarom wykorzystywania seksualnego. Nie oznacza to, że ci ludzie otrzymali odszkodowanie. Niektóre wspólnoty religijne nagle zdecydowały się zmienić nazwę i umieścić swój majątek w nowej posiadłości. Czasami definicja odszkodowania wydaje się nieadekwatna. Na przykład przez cały XX wiek Kościół katolicki miał zapłacić dziesięć milionów euro osobom, które przeżyły przymusową naukę w tych szkołach. W rzeczywistości tylko część sum została wypłacona bezpośrednio zaangażowanym osobom. Inni finansowali działalność religijną w tych wspólnotach. To dlatego wiele grup ofiar domaga się neutralnego traktowania swoich żądań, które mogą rozprzestrzenić się w całym stanie.