Ohain: Studentka, mieszkała rok w wiktoriańskiej Polsce

Podróże kształtują młodych ludzi. Wiktoriański Dupont-Ladowski coś o tym wiedział od szczytu swojego 21 roku życia. Student Uniwersytetu Lilly, mieszkał w Polsce przez prawie rok od 14 września 2020 do 25 lipca 2021 w ramach europejskiego programu Erasmus. W sobotę 16 października podczas konferencji-dyskusji zorganizowanej przez Maison de l’Europe w Salle des Charmillas (5s des Harpes) miał doświadczenie opowiadania w swojej pozytywnej wiosce Ohio. ) Philip Dabury mu odpowie. Jego rozmowa rozpocznie się o godzinie 16, po której nastąpi przyjacielski drink. Wejście jest za darmo. Aby dać przedsmak tej konferencji-dyskusji, przeprowadziliśmy wywiad z Victorian.

Co obecnie studiujesz?

Wiktoriański: Jestem studentem studiów podyplomowych w zakresie International Business and Negotiation (Pack +4, Teacher Note). Pracuję na przemian w Auchan Villeneuve-d’Ascq. Przed ukończeniem studiów uzyskałam tytuł licencjata z języków obcych używanych w biznesie, angielskiego i polskiego.

Co przyniósł Ci projekt Erasmus?

Przed wyjazdem biegle posługiwałam się językiem polskim, a ponieważ stamtąd pochodziła moja rodzina, uczyłam się języka na studiach. Myślę, że poza językiem, głównym celem Erasmusa jest nauczenie młodych ludzi większej mobilności, a przede wszystkim większej autonomii. Musimy się bronić w kraju, którego nie znamy. Jest wysoce skoncentrowany, a firmy poszukują młodych absolwentów z możliwością mobilności, aby wyjść ze swojej strefy komfortu.

Jak widzisz swoją przyszłość?

Kontynuuję program studiów zawodowych i mam nadzieję kontynuować tę drogę po studiach. Chciałbym pracować w handlu międzynarodowym z Polską. To jest przyszły kraj w Europie.

A na poziomie osobistym, co pamiętasz ze swojej podróży?

Aby zobaczyć, skąd pochodzi moja rodzina, wybrałem Polskę, aby wrócić do moich korzeni. W tym miejscu umawiałem się na spotkania, zawierałem znajomości, nawiązywałem znajomości… Gdy nadarzyła się okazja, wracałem tam.

Co skłoniło Cię do konferencji-dyskusji?

Lubię przedstawiać Polskę ludziom od studentów po seniorów, ponieważ wydarzenie jest otwarte dla wszystkich. Chciałbym zmierzyć się z niektórymi frazesami, które wciąż tkwią w ludzkich umysłach. Mamy niestety obraz Polski lat 40. z wózkami babci. To jest nic. Byłem w Warszawie, młodym mieście, które się poruszało. Może moje wystąpienie sprawi, że niektórzy ludzie zaangażują się w Erasmusa.