Między Polską a Ukrainą feminizm bez granic

pismo warszawskie

Czy w trudnych stosunkach polsko-ukraińskich kobieta będzie przyszłością mężczyzny? Imprezy masowych migracji są nie tylko synonimem napięć społecznych, ale są także przedmiotem nieocenionej wymiany kulturalnej. W celu uzupełnienia znacznego niedoboru siły roboczej w rozwijającej się polskiej gospodarce, przybycie od 2014 r. ludności ukraińskiej, liczącej od 1 do 2 mln, doprowadziło do rozpoczęcia unifikacji społeczeństw obywatelskich w obu krajach, ułatwianej przez kulturowe bliskość i wspólne dziedzictwo komunistyczne.

To na tej ziemi z inicjatywy wrocławskiego ratusza na zachodzie kraju narodziła się „polsko-ukraińska feministka”, jako platforma dialogu między feministkami obu krajów poprzez dyskusje literackie. Projekt, który odniósł nieoczekiwany sukces: jego konferencje uzyskały 20 000 wyświetleń w sieciach społecznościowych.

„Zaczęło się od potrzeby zorganizowania dnia pamięci– mówi Olga Greybor, inicjatorka projektu. To stulecie porozumienia między Józefem Piłsutskim a Szymonem Petliorą. [le père de l’indépendance polonaise et un des héros nationaux ukrainiens]. Jak wszystkie historyczne wspomnienia, narzuciła nam rodzaj „męskiej konwencji”. Razem z kolegami powiedzieliśmy sobie: „Dlaczego nie zrobić tego wspomnienia bez mężczyzn!” Pojawiło się więcej komentarzy. „

„Kobiece miejsce”

Po upadku komunizmu polscy i ukraińscy politycy starali się znaleźć wspólny dyskurs w ważnych dla obu krajów kwestiach historycznych – konfliktach zbrojnych i czystkach etnicznych – których skutki były w dużej mierze nieskuteczne. W ostatnich latach mówi się nawet o recesji. „Dialog między Polską a Ukrainą jest od początku głęboko męski”, komentuje Olina Babakova, ukraińska dziennikarka, która od kilkunastu lat mieszka w Polsce. Na oficjalnym zdjęciu z ostatniej wizyty prezydenta Dudy na Ukrainie na wiszącym na ścianie portrecie była jedyna kobieta. Ale paradoksalnie, jeśli chodzi o społeczeństwo obywatelskie, to właśnie kobiety są najbardziej aktywne „oddolnie” w inicjatywach na rzecz jedności i dialogu. To mówi mi, że pojednanie polsko-ukraińskie byłoby znacznie bardziej postępowe, gdyby zajęły się nim kobiety. „

„Dyplomacja to biznes, z którego mężczyźni nie mogą zrezygnować”. Wyrok Akmara Aristonbekovej, byłego ministra spraw zagranicznych Kazachstanu i ambasadora w Paryżu, jest jednym z celów „Kobiecości”. Dyplomacja była rozumiana szerzej. „Zamierzamy stworzyć bezprecedensowe miejsce dla dyplomacji kulturalnej. entuzjazm Olga Grebor. Kobiece miejsce. „

Masz 55,46% przeczytałeś ten artykuł. Reszta przeznaczona jest tylko dla subskrybentów.