Opodatkowanie międzynarodowych korporacji: marsz Irlandii, ale zwycięstwo jest nieuchwytne

Po kilkumiesięcznym spowolnieniu Irlandia właśnie przystąpiła do globalnego porozumienia w sprawie opodatkowania międzynarodowych korporacji. „Rząd zgodził się z moim zaleceniem przystąpienia do międzynarodowego konsensusu w sprawie opodatkowania przedsiębiorstw” – powiedział w czwartek irlandzki minister finansów Paschal Donohue po posiedzeniu gabinetu. Duży krok naprzód, ale gra jest daleka od wygranej: wiele szczegółów trzeba jeszcze dopracować, zanim ta poprawka ujrzy światło dzienne. W piątek zaplanowano spotkanie 139 krajów OECD „kompleksowych ram”, aby przyspieszyć dyskusje i umożliwić wprowadzenie tej rewolucji podatkowej do 2023 roku.

Z czego składa się ta umowa?

W czerwcu i lipcu ubiegłego roku Grupa Siedmiu, Grupa Dwudziestu i 130 krajów Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju uzgodniły utworzenie międzynarodowego systemu podatkowego dla międzynarodowych korporacji w celu ograniczenia międzystanowego dumpingu finansowego i praktyk optymalizacyjnych dla dużych korporacji , zwłaszcza cyfrowych. Konkretnie, osiągnięte porozumienie opiera się na dwóch filarach. Pierwszym z nich jest nadanie wszystkim państwom „prawa do opodatkowania” zysków firm międzynarodowych – których obroty przekraczają 20 miliardów euro, a rentowność przekracza 10% – które działają w ich kraju, nawet jeśli nie są fizycznie zlokalizowane na terytorium. Środek ten skierowany jest w szczególności do położnych, którym udaje się płacić wygórowane podatki w krajach tzw. „rynkowych”. Druga oś ma na celu ustalenie efektywnej minimalnej stawki podatku dla firm, których obroty przekraczają 750 mln euro.

Co utknęło?

Szereg krajów, takich jak Węgry czy Estonia, nadal rezygnuje z umowy. Ale nawet wśród tych, którzy je zaakceptowali, nadal istnieją spory: porozumienie osiągnięte w lipcu ubiegłego roku stanowiło jedynie zarys reformy podatkowej. Od tego czasu kraje starają się porozumieć w kwestiach technicznych. I jak zwykle diabeł tkwi w szczegółach… Jeśli kwestia minimalnej stawki podatkowej zostanie rozstrzygnięta dla odzyskania Irlandii (byłoby to 15%, a nie „co najmniej 15%”, jak po lewej stronie słyszymy pierwsze pociągnięcie akord), nadal istnieje wiele punktów stresu. W odniesieniu do filaru 1 problematyczny jest udział tortu, jaki kraje „rynkowe” będą w stanie podzielić. Wyraźnie widać, że kraje, w których znajdują się siedziby korporacji międzynarodowych, takie jak Stany Zjednoczone, chcą zmniejszyć wielkość realokacji nadwyżek zysków nie więcej niż o 20%, podczas gdy inne kraje, zwłaszcza wschodzące, wymagają nawet 30%. „Francja broni pozycji pojednawczej w wysokości 25%” – powiedział minister gospodarki Bruno Le Maire podczas konferencji prasowej we wtorek 5 października.

Ale to właśnie filar 2 nastręcza dziś najwięcej trudności. Wiele krajów, takich jak Polska czy Węgry, obawia się, że ta niższa stawka podatkowa zakwestionuje ich model gospodarczy. Aby się bronić, podają, że nie są rajami podatkowymi, skrywają odpowiednie warunki, ale udało im się przyciągnąć „prawdziwe” firmy z „prawdziwymi” zarobkami i „rzeczywistymi” aktywami. Poprosili więc o mechanizm uwzględniający te kryteria i dający im czas na dostosowanie. Powinno to przybrać formę „odliczenia” (w dobrym języku francuskim „odliczyć”), czyli odliczenia od wynagrodzenia i środków trwałych, co pozwoli firmom obniżyć podstawę opodatkowania. Jeśli zasada zostanie potwierdzona, warunki techniczne i harmonogram tego „wnioskowania” nie zostały jeszcze uzgodnione. Wreszcie ostatni zakaz pochodzi z Chin, które nie chcą stosować drugiego filaru do firm, które wciąż są „w trakcie internacjonalizacji”. Pozostaje teraz zdefiniować konkretne standardy, które nie są trywialne, bo firma lubi Huawei Może lub nie ujdzie mu na sucho ten minimalny podatek, w zależności od tego, co zostanie ustalone w nadchodzących dniach…

Aplikacja L’Express

Aby kontynuować analizę i dekodowanie, gdziekolwiek jesteś

Pobierz aplikację

Czy możemy liczyć na porozumienie?

Trudno powiedzieć, ale czas ucieka, a negocjacje muszą zostać zakończone przed spotkaniem G-20 zaplanowanym na koniec października w Rzymie. „To jest teraz albo nigdy”, powiedział Bruno Le Maire, który uważa, że ​​bardzo trudno będzie „odtworzyć międzynarodową dynamikę w przypadku porażki”. Od samego początku kraje najbardziej związane z tą reformą wykazywały gotowość do ustępstw w celu przekonania niezdecydowanych i pójścia na całość: w ten sposób sektor finansowy ucieka z pierwszego filaru na żądanie Wielkiej Brytanii, a Irlandia zabezpieczyła wynik finansowy w tempie zaledwie 15%. Ale rezygnując z przeciwwagi, niebezpieczeństwo polega na tym, że uderzająca siła tej reformy w osadzie zmniejszy się…

opinie

chroniczny

Fryderyk Villox

chroniczny

przez sylvan forte

chroniczny

Ze scenariuszem Robina Ryvatona

chroniczny

Ze scenariuszem Francois Bazin