Znalezienie żony, infiltracja Polski… Wagnerowskie „nieredukowalne” ekscentryczne wygnanie

„Spokojnie, jak w hotelu. Jemy i śpimy – z wyjątkiem jednej nocy, kiedy wezwano nas do rozwiązania problemu na granicy: Polaków…” Tak przedstawia się 30-letni Rosjanin siebie jako „brudnego najemnika”. Dla niego wojna to „biznes”. I jest bogaty: na Ukrainie, jak mówi, zarabiał do „10 000 dolarów miesięcznie”, będąc na linii frontu, nie wspominając już o kilku „trofeach” z grabieży. Ze swoich oszczędności może teraz żyć do końca życia; On nie ma „narzeczonej”. Słyszał, że Białorusinki są „wierne”…

Ta rozmowa odbywa się na portalu randkowym z młodą kobietą, a dokładnie Białorusinką z rejonu Osipowicz w centrum kraju. Mężczyzna, który przedstawia się jako „Aleksander”, jest jednym z najemników Wagnera, którzy po powstaniu 24 czerwca schronili się w kraju Aleksandra Łukaszenki. Był najbardziej nieredukowalnym z białoruskich zesłańców, którzy podążali za Jewgienijem Prigożynem. Inni mieli do wyboru wstąpienie do regularnej armii lub złożenie broni i powrót do domu. Z bronią w ręku, przeciwstawiając się naczelnemu dowództwu armii, wszyscy korzystają z dziwnej amnestii ze strony Kremla. Ale na razie „Aleksander” ma inne zmartwienia: chce przekonać rozmówcę, że mimo swojej przeszłości „dopasowuje się”. Wkrótce otrzyma zupełnie nowy białoruski paszport – „podarowany przez Łukaszenkę” – zapewnia – i będzie mógł rozpocząć nowe życie. Kup bungalow nad jeziorem na Białorusi lub wyjedź – „Dlaczego nie Ameryka?”.