Wykryto najodleglejszy szybki rozbłysk radiowy emitujący energię ze Słońca od 30 lat

Od około dziesięciu lat regularnie rozmawiamy o szybkich rozbłyskach radiowych (Szybkie impulsy radiowelub FRB w języku angielskim), zwane także „eksplozjami Lorimera”, nazwanymi na cześć ich odkrywcy. Zwykle pojawiają się jako ulotne sygnały, w których równowartość całej energii, jaką Słońce wypromieniowuje w zakresie widzialnym w ciągu roku, wydaje się być uwalniana w polu radiowym najwyżej w ciągu kilku milisekund. Pierwotnie odkryto je dzięki nowym analizom danych archiwalnych zebranych przez Radioteleskop Parkes w Australii. Przez chwilę nie było jasne, czy mamy do czynienia z czymś nowym, czy po prostu fałszywymi sygnałami. Ostatecznie jednak wykazano, że były to w rzeczywistości nowe źródła radiowe zlokalizowane poza Drogą Mleczną.

Mnożyły się spekulacje i spodziewano się, że za szybkimi rozbłyskami radiowymi mogą kryć się nowe typy gwiazd, co wskazuje na nowy postęp w wiedzy. W końcu odkrycie pulsarów i gwiazd neutronowych otworzyło drzwi do odkrycia fal grawitacyjnych, więc związana z nimi nowa astronomia prawdopodobnie zapewni nam wgląd w nową fizykę i odkrycia w kosmologii, czego być może wykazała współpraca naukowcy.Międzynarodowy układ synchronizacji pulsarów (EBTA).

Wyszukiwanie FRB w Kanadzie Aby uzyskać w miarę dokładne tłumaczenie na język francuski, kliknij biały prostokąt w prawym dolnym rogu. Tłumaczenie na język angielski powinno pojawić się obok. Następnie kliknij nakrętkę po prawej stronie prostokąta, następnie „Tłumaczenia”, a na koniec „Tłumacz automatycznie”. Wybierz „francuski”. © Peryferyjny Instytut Fizyki Teoretycznej

W mniej niż milisekundę emitowane jest 30-letnie promieniowanie słoneczne

Wiele radioteleskopów bada obecnie szybkie rozbłyski radiowe, ale staramy się także określić ich lokalizację w galaktykach, gdy ich współrzędne w planetarium zostaną znane z wystarczającą dokładnością za pomocą tych instrumentów. Możemy wówczas zobaczyć, jak można zastosować bardziej konwencjonalne teleskopy, jeśli uda nam się połączyć źródło radiowe ze źródłem w świetle widzialnym lub podczerwonym za pomocą instrumentów takich jak Bardzo duży teleskop (VLT) Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO). W rzeczywistości tak właśnie stało się z FRB 20220610A, którą odkryto w czerwcu ubiegłego roku za pomocą radioteleskopu Askap w Australii.

ESO właśnie ogłosiło przez Notatka prasowa towarzysząca publikacji w popularnym czasopiśmie nauka FRB 20220610A to najodleglejszy szybki rozbłysk radiowy, jaki dotychczas odkryto. Miał on miejsce około 8 miliardów lat temu, bijąc poprzedni rekord odległości o 50%. Wiemy również, że były one szczególnie potężne, ponieważ w mniej niż milisekundę wyemitowały tyle energii, ile Słońce na wszystkich długościach fal wyzwoliłoby w ciągu 30 lat.

W Komunikat prasowy ESO„, wyjaśnia Stuart Ryder, astronom z Uniwersytetu Macquarie w Australii i współautor opublikowanego badania: „ Dzięki parabolicznej sieci anten Askapa byliśmy w stanie zlokalizować źródło wybuchu. Następnie wykorzystaliśmy ESO VLT w Chile do poszukiwania galaktyki źródłowej i odkryliśmy, że była ona starsza i bardziej odległa niż jakiekolwiek inne FRB odkryte do tej pory oraz prawdopodobnie znajdowała się w małej gromadzie galaktyk w procesie łączenia. »

FRB służą jako sondy materii międzygalaktycznej

Jednak według Ryana Shannona, profesora na Uniwersytecie Technologicznym w Swinburne w Australii, odkrycie to może umożliwić badanie warstw światła we wszechświecie, pomagając w znalezieniu słynnych brakujących protonów z Wielkiego Wybuchu. Stąd badacz pamięta, że ​​„ Jeśli policzymy ilość naturalnej materii we wszechświecie – atomów, z których wszyscy się składamy – odkryjemy, że brakuje ponad połowy tego, co powinno być obecne dzisiaj. Uważamy, że brakująca materia kryje się w przestrzeni międzygalaktycznej, ale może być tak gorąca i rozproszona, że ​​nie da się jej dostrzec zwykłymi technikami. Szybkie rozbłyski radiowe wykrywają ten zjonizowany materiał. Nawet w całkowicie pustej przestrzeni potrafią „zobaczyć” wszystkie elektrony, co pozwala nam zmierzyć ilość materii pomiędzy galaktykami „.

Jak wyglądał wszechświat, kiedy powstały pierwsze galaktyki? Jak powstają planety? Czy jest tam życie? Aby odpowiedzieć na największe pytania, potrzebujesz największej maszyny. Największy obiekt naukowy, jaki kiedykolwiek zbudowała ludzkość: dwa teleskopy wystające poza horyzont w odległych obszarach Australii i Republiki Południowej Afryki. Aby uzyskać dość dokładne tłumaczenie na język francuski, kliknij biały prostokąt w prawym dolnym rogu. Tłumaczenie na język angielski powinno pojawić się obok. Następnie kliknij nakrętkę po prawej stronie prostokąta, następnie „Tłumaczenia”, a na koniec „Tłumacz automatycznie”. Wybierz „francuski”. © Biuro Komunikacji SKAO

W najbliższej przyszłości współpraca Macierz kilometrów kwadratowych Otoczka jądrowa zapewni dwa imponujące układy gigantycznych radioteleskopów w Republice Południowej Afryki i Australii, które będą w stanie wykryć tysiące szybkich rozbłysków radiowych w dużych odległościach od Drogi Mlecznej. ESO również przygotowuje się do jego aktywacji Bardzo duży teleskop (ELT), co umożliwiłoby obserwację galaktyk potencjalnie powiązanych z tymi szybkimi rozbłyskami radiowymi, znacznie wykraczając poza obecne rekordy.

Będziemy wówczas w stanie określić wartość i rozkład brakującej materii barionowej, co określa się ilościowo za pomocą obliczeń pierwotnej nukleosyntezy Wielkiego Wybuchu. Niestety, Huberta Reevesa nie ma już w pobliżu i nie będzie już świadkiem tych odkryć.

W komunikacie prasowym ESO na ten temat dodaje się, że podobnie jak w przypadku FRB 20220610A, będziemy mogli wykorzystać to, co dziś nazywamy zależnością Macquarta, odkrytą przez zmarłego australijskiego astronoma Jean-Pierre’a Macquarta w 2020 r., co umożliwi oszacowanie, wykorzystując właściwości promieniowania FRB, ilości gazu rozprzestrzeniającego się pomiędzy galaktykami, która będzie w stanie dokładnie uwzględnić utratę protonów w wyniku Wielkiego Wybuchu.