„Wielcy przemysłowcy będą pilotami dekarbonizacji w Europie” – EURACTIV.fr

wywiad. Po powrocie z Rady ds. Konkurencyjności, która odbyła się w poniedziałek (22 maja) w Brukseli, Roland Lescure, minister przemysłu, przedstawił stanowiska bronione przez Francję w sprawie zakazu niszczenia niesprzedanych towarów, niezbędnych surowców, energii jądrowej i finansów w zielonym przemyśle. w Europie i Francji.

Roland Lescure jest ministrem-delegatem przy Ministrze Gospodarki, Finansów, Suwerenności Przemysłowej i Cyfrowej odpowiedzialnym za przemysł od lipca 2022 r.

EURACTIV Francja. Wraz ze swoimi europejskimi odpowiednikami osiągnąłeś ok wspólne stanowisko W sprawie zakazu niszczenia wyrobów włókienniczych na terytorium Unii Europejskiej w ramach rozporządzenia w sprawie projektowania środowiskowego. Czy jesteś pewien, że pewnego dnia może to być skuteczne?

Rolanda Lescure’a. To początek rozmowy, która będzie kontynuowana przez całą trylogię [les négociations tripartites entre les États membres, le Parlement européen et la Commission européenne, NDLR]. Jesteśmy jednak bardzo szczęśliwi, że osiągnęliśmy porozumienie między państwami członkowskimi (ogólne wytyczne) w sprawie tego stanowiska. To zwycięstwo m.in. Francji, bo przeciw temu projektowi sprzeciwiały się m.in. Włochy.

Europa pójdzie więc za przykładem Francji, która od początku zakazuje niszczenia niesprzedanych wyrobów tekstylnych styczeń 2023 r [loi AGEC, NDLR].

Jesteś zadowolony czy chciałbyś pójść dalej?

Mamy nadzieję rozszerzyć zakaz na produkty elektroniczne i elektryczne. Ale osiągnięty kompromis to doskonały początek i bardzo namacalna odpowiedź na wyzwania stawiane przez „ultraszybką modę”, aberrację środowiskową i przemysłową.

Jaki opór napotkałeś?

Kraje na południu (Włochy, Grecja, Malta) i na wschodzie (Polska) obawiają się konsekwencji takich regulacji dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz ETI w przemyśle włókienniczym. Wręcz przeciwnie, uważamy, że bardzo lubią tego typu organizacje. Daje im to przewagę komparatywną nad „szybką modą”.

W każdym razie zakaz będzie miał zastosowanie tylko do ETI w ciągu czterech lat, a MŚP są całkowicie wykluczone.

W połowie marca Komisja Europejska wprowadziła kolejny ważny tekst, rozporządzenie w sprawie surowców krytycznych (CRMA), aby uczynić UE bardziej niezależną w produkcji, rafinacji i recyklingu surowców potrzebnych do transformacji energetycznej. Kiedy możemy spodziewać się porozumienia?

Poczyniliśmy duże postępy w tym temacie. Biorąc pod uwagę szeroki konsensus Spośród państw członkowskich Szwecja, która obecnie przewodniczy Radzie Unii Europejskiej, chciałaby jak najszybciej pójść do przodu i Zawarcie porozumienia między państwami członkowskimi w celu określenia jej przewodnictwa [avant le 1er juillet 2023, NDLR].

Jakie elementy wymagają jeszcze wyjaśnienia?

Chcemy wspólnie z innymi państwami członkowskimi, w tym Niemcami, Belgią, Luksemburgiem i Słowenią, ustanowić cele sektorowe dla każdego surowca, o którym mowa w tekście, a nie kontynuować celów globalnych, jak ma to miejsce obecnie. Absurdem byłoby ustalanie takich samych celów dla kobaltu, którego 80% zasobów znajduje się w jednym kraju afrykańskim, oraz dla przykładu litu, który można wydobywać w Europie.

Niektóre państwa członkowskie, w tym Francja, również chcą poszerzyć listę materiałów uznanych za krytyczne o np. aluminium.

Ponadto na otwarciu Rady europejska komisarz ds. konkurencji Margrethe Vestager potwierdziła utworzenie w przyszłości Europejskiego Funduszu Suwerenności, który zgodnie z naszą prośbą będzie w stanie wspierać europejską autonomię w zakresie minerałów krytycznych.

Cechy tego funduszu nadal wymagają wyjaśnienia.

Na porządku dziennym była również ustawa Net-Zero Industry Act (NZIA), która planuje uczynić europejski przemysł bardziej niezależnym. Czy pod prezydencją szwedzką również możemy spodziewać się porozumienia między państwami członkowskimi?

NIE. Przed nami wciąż pewne wyzwania, zwłaszcza w kwestii energii jądrowej i finansowania.

Jeśli chodzi o energię jądrową, Francja opowiada się za utworzeniem jednej kategorii technologii objętych NZIA w porównaniu z dwiema istniejącymi obecnie kategoriami, z których jedna uwzględnia technologie jądrowe tylko i wyłącznie częściowo.

Czy osiągnąłeś jakiś postęp?

Nie, w tej chwili opozycja jest nadal bardzo silna, zwłaszcza po stronie Niemiec, Austrii i Luksemburga.

Z drugiej strony belgijski premier Alexandre de Croo za swoich rządów otwarcie opowiadał się za energią jądrową Wycieczka do Berlina poniedziałek (22 maja). To ważny krok naprzód.

Konieczna jest również kwestia finansowania. Czy możemy sobie wyobrazić stworzenie wspólnej europejskiej pożyczki, takiej jak UE nowej generacji, utworzonej w odpowiedzi na kryzys Covid-19?

Nie chcemy debaty na temat finansowania, które, jak wiemy, jest zawsze trudne, aby zanieczyszczać debatę o przyspieszeniu dekarbonizacji przemysłu. Pieniądze już tam są (REPowerEU, InvestEU, Horizon Europe, ETS Innovation), zwłaszcza we Francji z jej planem inwestycyjnym Francja 2030 wartym dziesiątki miliardów euro.

Zobaczymy, w razie potrzeby, czy konieczne jest dodanie innych.

W przeciwieństwie do amerykańskiej ustawy o redukcji inflacji (IRA), która subsydiuje amerykańską produkcję i technologie niskoemisyjne, NZIA nie subsydiuje produktów europejskich. Czy poparliby Państwo włączenie klauzuli w tym celu, takiej jak klauzula „zakupu europejskiego”?

Zamiast tego odwołuję się do Ustawy o Zakupach Środowiskowych.

W projekcie ustawy o „zielonym przemyśle”, który my i Bruno Le Maire przedstawiliśmy 16 maja, proponujemy uwzględnienie śladu węglowego produktów w celu określenia, do jakiej pomocy publicznej uprawnieni są producenci.

W rzeczywistości preferowane będą produkty europejskie, ponieważ mają one lepszy wpływ na środowisko niż produkty wytwarzane poza Europą, bez konieczności uciekania się do „europejskiego prawa zamówień publicznych”.

Czy niepokoi Cię wpływ interesów narodowych na osiągnięcie porozumienia z NZIA i CRMA?

Jeśli chodzi o CRMA, jak wskazano, państwa członkowskie są bardzo zgodne co do podstaw. Jeśli chodzi o NZIA, będzie to rzeczywiście bardziej skomplikowane, a dyskusje z pewnością zajmą trochę czasu, nawet gdybym mógł przypomnieć Radzie Francji, że pragnie szybko poczynić postępy w sprawie tego tekstu.

Jestem jednak przekonany, że uda nam się wyjaśnić, że neutralność technologiczna jest ważną zasadą dla naszej wspólnej zdolności do rozwoju ekologicznego przemysłu w Europie. Nasi chińscy czy amerykańscy konkurenci nie są zainteresowani takimi ideologicznymi dyskusjami.

Jeśli chodzi o pana francuskie akta, przy wprowadzaniu ustawy o „ekologicznym przemyśle” i celach dekarbonizacji przemysłu konieczne są znaczne wysiłki. Na jakie firmy wpłyną?

Liderami dekarbonizacji w Europie będą duzi producenci: cementownie, huty aluminium, huty stali itp. Władze publiczne są po swojej stronie, oferując duże dotacje. Cena za tonę unikniętego węgla ma znacznie mniejsze znaczenie w kontaktach z dużymi przemysłowcami niż w przypadku mniejszych skal, na przykład przy zmianie kotła w domu.

Producenci to zrozumieli: „zielona produkcja” to nie tylko imperatyw środowiskowy. Jest to również konieczne dla konkurencyjności. Grupy będą tego potrzebować, jeśli chcą przyciągnąć klientów i nowe talenty.

W poniedziałek rano podpisaliśmy z grupą Lhoist, specjalizującą się w produkcji wapna i dolomitu, pierwszą mapę drogową dekarbonizacji dla 50 najbardziej zanieczyszczających terenów przemysłowych we Francji. Jest bardzo precyzyjny pod względem nakładów pracy i ścieżki redukcji emisji, do której zobowiązuje się producent, W zamian za finansowaną przez państwo infrastrukturę dekarbonizacyjną i pomoc publiczną.

Kwestia zasobów ludzkich jest istotnie kluczowa dla francuskiego i europejskiego przemysłu. Jak stawić czoła temu wyzwaniu?

Podczas sesji Rady państwa członkowskie i Komisja podkreślały bezwzględną potrzebę przyciągania talentów do branży, w tym zawodów technicznych i konserwacyjnych.

Ważną dźwignią jest status kobiet. Stanowią oni obecnie około 30% siły roboczej, powinniśmy dążyć do osiągnięcia celu 50%. Ponownie uruchomiliśmy inicjatywę „IndustriELLES”, której celem jest zjednoczenie kobiet w sektorze przemysłowym, które we wtorek (23 maja) wezmą udział w dyskusjach poświęconych temu celowi.

Czy imigracja też jest odpowiedzią?

Przy stopie bezrobocia we Francji wynoszącej 7%, wciąż jest zbyt wielu ludzi bez pracy, aby móc wdrożyć proaktywną politykę imigracji zarobkowej.

Jednak to pytanie niewątpliwie się pojawi, bo potrzeby są ogromne. W przypadku rzemieślników nie wszystkie baseny są dostępne w Europie.

Z drugiej strony reindustrializacja we Francji i Europie wymaga również pokojowego i racjonalnego stosunku do imigracji w porównaniu z gorącymi debatami, które obecnie przeżywamy.

Wreszcie wniosek Prezydenta Republiki o „regulacyjne obniżenie” norm środowiskowych wywołał krytykę we Francji iw Europie. Jak tłumaczycie tę sytuację europejskim partnerom?

To głównie francuskie kontrowersjeO zdaniu wyrwanym z kontekstu. Daliśmy jasno do zrozumienia, że ​​nie chcemy wycofywać się z europejskich zobowiązań środowiskowych. Francja była, jest i będzie liderem w Europie w dziedzinie klimatu.

Mówiąc najprościej, jesteśmy „najlepszym” kontynentem w tej dziedzinie i chcemy stać się „najlepszymi” poprzez wdrażanie i przyjmowanie już przyjętych regulacji, W celu rozłożenia finansowania, a tym samym realizacji Zielonego Ładu.

Nie ma więc zagrożenia, że ​​toczące się dyskusje dotyczące tekstów takich jak rozporządzenie Euro7 [réduction des émissions de particules fines des véhicules vendus en Europe à partir de 2025] lub w górę[réduction des substances chimiques toxiques]aresztowany?

Nie, nie chcemy przerywać dyskusji. Z drugiej strony chcemy mieć pewność, że ograniczenia, które zostaną nałożone na naszych producentów, uwzględniają bezwzględną potrzebę zazieleniania i przenoszenia mocy produkcyjnych.