W obliczu upadku Francji, kto będzie miał magiczne mikstury, aby przywrócić ją na właściwe tory?

Od 1975 roku, pomimo wszystkich kolejnych prawicowych i lewicowych rządów, Francji nie udało się jeszcze pozbyć rocznego deficytu. Jednak we wszystkich wyborach prezydenckich wszyscy kandydaci deklarowali, że mają rozwiązanie, aby wyprowadzić nasz kraj z „patowej sytuacji” i znów dać Francuzom uśmiech i nadzieję…

Pamiętaj, że w 1975 roku Francja była nadal drugą światową potęgą gospodarczą po Stanach Zjednoczonych.

Niemcy nie odzyskały jeszcze ani nie podniosły się po upadku w 1945 roku i nadal dzielą się na dwie części.

Anglia, pomimo interesującego poziomu ekonomicznego, znalazła się w otoczeniu ruchów związkowych na dużą skalę, które sprawiły, że Margaret Thatcher stała się znana całemu światu, która stała się „Żelazną Damą” dla wszystkich.

Pod względem gospodarczym Japonia, kraj numer jeden w Azji, właśnie dochodziła do siebie po długiej walce ze Stanami Zjednoczonymi.

Chiny dopiero zaczynały się uprzemysławiać. Od 1978 r. głównym punktem zwrotnym było rozluźnienie kontroli centralnej i głębokie przekształcenia systemu gospodarczego. Od tej daty Chiny odnotowały ponad 10% roczny wzrost.

Od tego czasu, co za katastrofa dla Francji!!!

W 1981 roku przybycie i szczodrość społeczna François Mitterranda, trzy dewaluacje franka wywarły trwały wpływ na francuską gospodarkę i podważyły ​​poziom życia!

Właśnie mieliśmy trzydzieści szczęśliwych lat w gospodarce, ze wzrostem od 5 do 6% bez bezrobocia (Agencja Pracy, poprzedniczka Pole Emploi powstała w 1967 roku). Byliśmy w czołówce branży w wielu sektorach: cywilna i wojskowa energetyka jądrowa z elektrowniami i okrętami podwodnymi, TGV, samoloty naddźwiękowe Concorde, Caravelle, Mirage, Ariane itp.

Przede wszystkim była imigracja europejska, zawsze bardzo dobrze zintegrowana, Polacy przed wojną i po wojnie, Włosi, potem Hiszpanie, potem Portugalczycy i inne kraje europejskie.

Po 1962 r. i odzyskaniu niepodległości przez Algierię przybył kolejny typ ludności na dużą skalę, co umożliwiło stworzenie wielu miejsc pracy, zwłaszcza w przemyśle.

Pod koniec lat siedemdziesiątych Francuzi mieli 5tak Najlepszy standard życia na świecie po Szwajcarii, Luksemburgu i Szwecji.

Gospodarka wciąż była nieco zglobalizowana, a ludzie nadal żyli ekologicznie na wsi z ogrodem botanicznym i lasami. Miejskie supermarkety przybyły z bardzo ograniczonymi dachami. Pierwsze skrzyżowanie w 1963 roku miało zaledwie 2500 metrów2 w porównaniu do 28 500 w Villiers en Brie, 11 razy więcej!

Zwłaszcza od 1981 roku wszystko się pogorszyło: bezrobocie, bieda, strajki, niekończące się demonstracje, brak bezpieczeństwa, płonące samochody, masowa imigracja głównie z krajów spoza Europy, podbój całych dzielnic, zmiany krajobrazu wraz z budową wielu meczetów. Wzrost; Nadejście wszystkich tych ataków i każdego dnia liczne ataki, fizyczne i materialne, w tym na kościoły.

Przemysł francuski od wielu lat podupada.

Jej udział w PKB spadł tak bardzo, że jesteśmy w Europie na samym dole klasy w ujęciu procentowym z Wielką Brytanią. Z 6,2 mln pracowników przeszliśmy do 2,7 Udział przemysłu w PKB spadł z 25 do 10%.

W ciągu 20 lat udział francuskiego rynku w handlu międzynarodowym spadł o 35%, z 5,1% do 3% znacznie więcej niż średnia UE, podczas gdy Niemcy zwiększyły się o 7,2%, ponad dwukrotnie więcej niż udział Francji. W przypadku tych ostatnich 56% miejsc pracy w przemyśle pracuje na eksport i stanowi 28% całkowitego zatrudnienia. Nawet Włochy w kiepskim stanie wykonują lepszą robotę niż my!

Nie można mówić o upadku sektora przemysłowego bez mówienia o transferze.

Wpisy. czemu ?

Dwa główne powody:

pierwszy : Gwałtowny wzrost kosztów pracy, który eksplodował od początku lat osiemdziesiątych. Po bardzo ostrym skróceniu godzin pracy o taką samą ilość tygodniowo, miesięcznie, rok, a zwłaszcza przez całe życie w tym czasie – to rosło w tym czasie, 8 godzin dziennie! W 1945 roku na 1 emeryta przypadało 6 pracowników, a dziś jest to 1,4 do 1! = Deficyt ubezpieczeń społecznych, emerytalnych i pomocowych, gwałtowny wzrost opłat, spadek zatrudnienia, wysoka stopa bezrobocia…

drugi : Produkty docierają z zagranicy, Europy Wschodniej, krajów Maghrebu, Azji itp., przy znacznie niższych kosztach transportu.

Sektory najbardziej dotknięte popytem: tekstylia, galanteria skórzana, AGD, zastawa stołowa i stołowa, dekoracja, zabawki, sprzęt sportowy, samochodowy, ogrodniczy, elektroniczny, informatyczny, ośrodki badawcze, centra telefoniczne, firmy farmaceutyczne itp. a nawet przeniosły główne biura (m.in. w Irlandii).

Szkoła i edukacja narodowa w języku malajskim

W rankingu Pizy z roku na rok spadamy. Były inspektor Jean-Pierre Aubin ogłosił, że straciliśmy 20 lat. Francuski to zła rzecz, nawet niektórzy absolwenci szkół średnich nie znają już naszego języka. Ostatnio nadeszła kolej na matematykę, w której przodujemy i pozostajemy w tyle! Czy będą jakieś materiały, których nadal możemy się „trzymać”?

Od demonstracji „Nie #Nie ma fali” do „czerwonych długopisów” następowały po sobie demonstracje, aby potępić złe samopoczucie nauczycieli: Skargi: „Wściekli nauczyciele, chora szkoła, demokracja w niebezpieczeństwie”: Różnice w wynagrodzeniu, problemy związane z końcem kariery, wzmocnieni nienauczyciele i bezpieczeństwo nauczycieli , to są niektóre punkty intensywnego oburzenia.

Rolnictwo i sektor rolniczy

Od 1980 roku udział w PKB wzrósł z 6% do 3%. Nawet Francja, trzeci światowy eksporter w 2005 roku, spadła na szóste miejsce za Stanami Zjednoczonymi, Holandią, Niemcami, Brazylią i Chinami.

Musieliśmy nawet importować niektóre produkty rolne, których nawet mieliśmy wcześniej nadwyżki, ujawniając naszą niezdolność do zaopatrywania naszej populacji.

Nasze znane na całym świecie rolnictwo zostało opanowane i straciło swoją przewagę konkurencyjną. Jednak to nie płace chłopskie „zjadają ich marżę”, często mniejszą od płacy minimalnej, za zbyt wiele godzin i zbyt mało urlopów.

Powód: brak wystarczającej siły nabywczej pracowników, co jest powodem numer jeden.

„Pracuj więcej, aby wydać lepiej”

Obrona podupada od 60 lat

Przed 1962 r. i końcem wojny algierskiej miał milion żołnierzy i budżet 5,44% PKB. Do 1964 r. siła robocza wzrosła do 675 000. W 2021 r. w armiach było tylko 270 000 pracowników. Budżet spadł do 1,35% PKB, a nawet 1%. To nędzny budżet, który nie pozwala na odpowiednią konserwację sprzętu, a zwłaszcza na zakup nowych modeli i opłacenie innowacji. Trzeba jednak przyznać, że obecny prezydent poczynił pewne starania (o 26,5 mld więcej od 2017 roku).

Policji brakuje zasobów i uznania

Jest na skraju rozpadu i nie sięga dzisiaj. Wejdź na komisariat, zobaczysz zniszczone budynki, często bardzo stare. Samochody są stare, wyposażenie nie jest już w modzie. Pracownicy są często sfrustrowani niesprawdzoną sprawiedliwością. Policjanci mają też obowiązek chronić się przed złośliwymi działaniami, a co więcej, nawet swoje domy. To świat do góry nogami!

sprawiedliwość przytłoczona

Francuski wymiar sprawiedliwości dysponuje najmniejszym budżetem europejskim, pomimo niewystarczających podwyżek. Akta się piętrzą, sprawy toczą się nienaturalnie po krzykliwym braku środków, w obliczu wybuchu między innymi sprawami sądowymi.

„Najlepszy na świecie” sektor zdrowia musi być rozczarowany, wielkie wyzwanie dopiero nadchodzi…

Ten model, oparty na zasadach redystrybucji i solidarności, musi się dostosować, aby nie zawalił się od środka. Jak utrzymać i wzmocnić ten francuski model?

Musi poradzić sobie ze wzrostem kosztów związanych ze zdrowiem. Wydatki wzrosły z 4% PKB do ponad 11,5%. Ubezpieczenie zdrowotne wzrosło z 30% w 1960 r. do 85% w 1990 r. Jest to główna przyczyna trudności w prawidłowej opiece nad pacjentem, a także nowych kosztów materiałowych. Musimy dodać bardzo ważny element, jakim jest wydłużenie życia, 60 lat w 1945 roku, ponad 83 lata w 2020 roku oraz dodatkowe choroby neurowegetatywne. Łatwo jest również dotrzeć do sytuacji kryzysowych, które przepełniają szpital i zarządzają personelem, ponieważ medycyna miasta nie jest zaangażowana.

Kryzys Covid obnażył trudności w opiece, ale także brak zasobów ludzkich w wyjątkowych przypadkach epidemii i medycznych pustyń naszej wsi.

SNCF wciąż boryka się z trudnościami i konkurencją ze strony naszych sąsiadów

Zadłużenie SNCF rozpoczęło się w 1970 roku i rosło wraz z rozwojem sieci i TGV.

Same odsetki od zadłużenia sieciowego (46,6 mld euro) kosztują rocznie ponad 1 mld euro w porównaniu do 6,5 mld euro!

Na dług ten wpływ mają również częste strajki (przynajmniej jeden w roku) i wynikające z nich odsetki, w tym straty finansowe.

Dług wynika również z cen biletów, które nie pokrywają kosztów eksploatacji, a jeszcze gorzej są w przypadku metra i autobusów miejskich. Koszt pasażera metra to czterokrotność kosztu, jaki ponosi dojeżdżający. Co powiedzieliby użytkownicy, gdyby musieli płacić 3 lub 4 razy więcej za transport miejski!

Koszt imigracji i integracji

To bardzo drażliwy temat, który jest powszechnie dyskutowany podczas wyborów prezydenckich w 2022 roku.

Rzeczywisty koszt jest zbyt skomplikowany, aby go obliczyć, ponieważ liczby są różne i sporne. Niektórzy sugerują, że rzeczywisty koszt samotnego nieletniego wynosi 50 000 euro rocznie. Czy będzie 60 000?

Liczba wiz wyniosła 3 534 999 w 2019 r. i 712 317 w 2020 r., 79,3% mniej (Covid)

W tym liczba wiz długoterminowych: 276 576 (+6,8%)!

Zezwolenie na pobyt: 299 302 (-20,9%)

Nazwisko rodowe: 75 492 (-16,6%)

Ekonomiczny 26,3583 (-32,1%)

Sprawy humanitarne 30,739

Nurkowie 14.192

Razem: 219 302 (-20,9%)

Status nieregularny: 15950 (+47,8%)

Osoby ubiegające się o azyl: 81 531, głównie Afgańczycy, Bangladeszowie, Pakistańczycy, Gwinejczycy, Somalijczycy, Turcy…

Normalna równowaga demograficzna, to znaczy liczba urodzeń minus zgony, wynosi 140 000 noworodków, z których duża część ma pochodzenie imigranckie.

Statystyki francuskie wskazują, że prawie co piąty urodzeń w 2017 roku (19%) miał matkę imigrantkę (143 tys. na 760 tys.). W 2009 r. liczba ta wynosiła tylko 16%. Wkład imigrantów we wskaźnik urodzeń we Francji postępuje zatem i zasługuje na podkreślenie. Statystyki wskazują, że w 2017 r. mieszkańcy rdzenni i imigranci mieli odpowiednio 1,8 i 2,6 dzieci, przy różnicy 0,8 dzieci.

(Źródło INED Lato 2019 i INSEE Census 2016-2018); Oznacza to 152 000 dzieci imigrantów i 608 000 obywateli. Gdyby wszystkie 760 000 były rdzennymi mieszkańcami, liczba dzieci wzrosłaby do 1,7 zamiast 1,8, jak w Czechach i Irlandii.

Który kandydat ma odpowiedni program do szybkiej modernizacji Francji? Osoba, która znajdzie to, co niezbędne do podniesienia poziomu PKB (w wymiarze czasu pracy). To jak w biznesie, trzeba znaleźć zlecenia, a co za tym idzie pracę, środki, które zmniejszą bezrobocie i pomoc, a tym samym zmniejszą koszty i w zamian za to możliwość lepszego dotowania działów z „podwyższonymi zarobkami”, nie zapominając o rozwijaniu działalności poprzez zachęcanie do innowacji i poprawę ogólnej wydajności.

www.danielmoinier.com