The Crackpet Show (Nintendo Switch) — przesłuchanie

Co by było, gdyby Alicja w Krainie Czarów spotkała odważnego mężczyznę i w chwili zakłopotania zaprojektowała grę wideo? Ciekawe pytanie, prawda? Crackpet Show, od polskich deweloperów Vixa Games, próbuje odpowiedzieć na to pytanie, dostarczając nam wrażeń z krwiożerczej strzelanki 2D, opartej na reality TV, ale ze zwierzętami, które uznalibyśmy za egzotyczne. W obliczu intensywnej konkurencji w świecie strzelanek 2D ze zwodniczo lekką mechaniką, The Crackpet Show będzie musiał prężyć muskuły, aby znaleźć dla siebie miejsce. Czy tak jest? Odpowiedz na końcu testu… lub z boku ekranu, jeśli dobrze się przyjrzysz…

Biegnij Alice Man

Świat, jaki znamy, się skończył, a ludzkość została zastąpiona przez zmutowane gatunki zwierząt, które nadal nas otaczają. Zbudowali nową cywilizację, a to nie powinno się było wydarzyć: pojawiła się telewizja Reality z udziałem bezmózgich ludzi. W celu poprawy mas oczywiście pojawiła się odwaga i przetrwanie i tak narodził się The Crackpet Show, program, w którym będziemy musieli przechodzić poziomy jeden po drugim, aż do ostatniego odcinka.

Od razu przychodzi nam na myśl Running Man, ale możemy też wspomnieć o Smash TV, ponieważ wydaje się to oczywistą inspiracją. Telewizor, atakujące nas hordy wrogów, rozwścieczające widzów. Piękna atmosfera, która wznosi się do szczęśliwego serca, pozostawiając na naszej drodze strumienie krwi. Należy również pamiętać, że wśród ofiar mogą być również osoby postronne, co jest najmniejszą rzeczą.

Gdy nasza postać otrzyma wybór między, powiedzmy, halucynogennym królikiem lub psychopatycznym rekinem, możemy zdecydować, który z czterech dostępnych będzie naszym pierwszym rozdziałem. Każdy będzie miał broń główną oraz przedmiot dodatkowy. Tak więc uzdrowiciel z pewnością zmniejszy podstawowe obrażenia, ale będzie mógł się uleczyć, podczas gdy inżynier będzie mógł mieć wieże. Po dokonaniu tego wyboru będziemy mieli możliwość wybrania losowego ulepszenia, takiego jak przebite kule lub chłosta cierniami, by w końcu udać się na pole.

Kiedy nie bierzesz oryginalności

Po rozpoczęciu działań wojennych od razu zdajemy sobie sprawę z głównych różnic między Crackpet Show a jego konkurentami: cel. Nie ma tu strzelanki Twin Stick. Naszym głównym celem jest tylko bok, a automatyczne blokowanie jest stosowane tylko w obecności wrogów. Wtedy zaczyna się katastrofa. Jesteśmy zmuszeni do ciągłego poruszania się, aby uniknąć pocisków i nasi wrogowie robią to samo. Automatyczne blokowanie szybko staje się epileptyczne i nie jesteśmy w stanie stwierdzić, w którego potwora celować, co jest bardzo frustrujące.

Ale to nie jedyny problem z grami, z którym przyjdzie nam się zmierzyć. Każde wciśnięcie przycisku A powoduje oddanie przez nas strzału, który jest bardzo dobry, ale też zatrzymuje naszą postać. Nie da się strzelać jadąc do przodu. Ale bez stawienia czoła kulom, atakujące nas pociski mogą się szybko rozmnażać i nie możemy ich wystrzelić, unikając ich i spamując przycisk strzału, aby uzyskać pozory akcji. Ponownie, ogólne wrażenie jest naprawdę nieprzyjemne w porównaniu z gładkością Gungeon czy It Came wchodzących z kosmosu i zjadających nasze mózgi, żeby wymienić tylko kilka.

Jedynym rozwiązaniem, aby przejść do przodu, jest użycie przełącznika uniku, który również podlega odnowieniu i zwykle pozwala nam uniknąć strzału, aby lepiej skierować nas do następnego przełącznika. Frustracja jest ważna. Aby rozwiązać ten problem, mamy możliwość łupienia nowej broni i nowych mocy podczas wędrówki. Jasna strona łotrzyka jest wtedy w pełni udźwiękowiona, dodając w ten sposób stronę losową… później bardziej frustrującą.

Aby usunąć ten błąd, możemy odblokować nagrody dzięki sponsorom, którym płacimy walutą zarobioną na ukończeniu poziomów. Możemy również ulepszyć poziom broni, co prawdopodobnie zrobimy na końcuNigdy nie wiesz, jak wyzdrowiejesz podczas naszej podróży. Szybko odnosimy wrażenie, że aby wydostać się z tego telewizora, same nasze talenty nie wystarczą i że koniecznie będziemy musieli przejść trochę Rolnictwo.

Kiedy ratowanie tego wszystkiego… lub prawie jest zabawne

Ale nie bądźmy zbyt negatywni, ponieważ ta funkcja dodaje dobrą dawkę zabawy do zwykłej strzelanki: możemy cieszyć się tym doświadczeniem dla maksymalnie czterech graczy. Potem pojawiają się małe dodatki i uczucie jest zupełnie inne. Nadal żałujemy podstawowej rozgrywki, ale teraz możemy wskrzesić naszych poległych sojuszników lub rywalizować o ulepszenie poprzez mini-grę w stylu QTE.

To, w którą stronę pójść, również podlega dyskusji i dopiero po głosowaniu możemy ruszyć dalej. Żaden pojedynczy gracz nie ma wszechwładzy, a demokracja trwa długo. Te małe dodatki są świetne i wnoszą swój udział w rozrywkę i dyskusje między dwoma stołami. Podobnie początek gry wymaga odrobiny zastanowienia, aby zbalansować nasz zespół i jego talenty, zanim rzucimy wszystko na koniec i wybierzemy to, co uznamy za stosowne.

Z graficznego punktu widzenia wynik na ekranie jest czysty. Szkoda, że ​​różni bohaterowie tej historii wydają się odgarniać łopaty. Wydaje się to dobrowolne, ale w grze wynik i tak jest rozczarowujący w porównaniu z tym, co ma do zaoferowania konkurencja. Jednak najbardziej kłopotliwe są czasy ładowania między dwoma stołami. Są dość długie, biorąc pod uwagę, jak cienki jest wyświetlacz na ekranie i mały rozmiar przeglądanych map.

Nadal przepraszamy, doświadczyliśmy kilku skoków liczby klatek na sekundę, szczególnie podczas etapów z bossami, kiedy liczba ujęć na ekranie jest dość duża. Ścieżka dźwiękowa jest bardzo prosta, ale słychać ją na wszystkich etapach gry.Obsługa, poza dziwnym wyborem gry, doskonale odpowiada na nasze prośby, szkoda tylko, że nie ma możliwości personalizacji.