Strefa Zainteresowań, Grand Prix Polsko-Angielskiego Zainteresowania Filmami o Holokauście w Cannes

Produkowany w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Polsce film Jonathana Glazera The Zone of Interest został nagrodzony przez jury 76. Festiwalu Filmowego w Cannes 27 maja 2023 roku. Film dotyczy drugiego okrucieństwa. Wojna światów zachwyciła jury swoją oryginalnością. Ten projekt pamięci jest teraz sukcesem wielonarodowego zespołu produkcyjnego, w którym Polska z dumą się wyróżnia. Skoro ocaleni z Auschwitz-Birkenau umierają jeden po drugim, czy Strefa Interesów spełni obowiązek pamięci?

Strefa zainteresowania : The Burial Holocaust – Po drugiej stronie drutu kolczastego

Wyrażenie „obszar zainteresowania” (ciekawość w Niemczech) określała przestrzeń wokół niesławnego obozu zagłady Auschwitz (połączonych obozów Auschwitz I, Auschwitz-Birkenau i Auschwitz III): szarej strefy oddzielającej śmierć od świata zewnętrznego. Film skupia się na życiu rodzinnym komendanta obozu Auschwitz Rudolfa Hössa, który pośrodku tego „obszaru zainteresowań” wraz z żoną kreuje wymarzone życie dla swoich dzieci.

Holokaust był zaplanowanym i sponsorowanym przez państwo prześladowaniem i zamordowaniem sześciu milionów europejskich Żydów przez niemiecki reżim nazistowski oraz jego sojuszników i kolaborantów. W różnych formach miało miejsce w całej Europie w latach 1933-1945. W obozie Auschwitz-Birkenau, prawdziwej fabryce zabijania, w latach 1942-1945 ponad milion deportowanych padło ofiarą „ostatecznego rozwiązania”, z czego 90% stanowili Żydzi, od 70 do 75 tys. Polaków, 21 tys. Cyganów, 15 tys. Rosjan, głównie więźniów wojny.

Zainspirowany powieścią Obszar zainteresowania Brytyjski autor Martin Amis Jonathan Glazer pozwolił sobie na swobodę w przedstawianiu życia rodzinnego w obozie. W powieści z 2014 roku Martin Amis opisał codzienne życie w obozie Auschwitz brutalną farsą, która sprawiła, że ​​Ostateczne rozwiązanie całkowicie zniknęło z ekranu.

Brytyjski reżyser całkowicie przerobił dzieło, usuwając humorystyczne motywy cudzołóstwa i nieporozumień. W bardziej realistycznej próbie próbuje swoim aparatem stworzyć okrojoną estetykę ludzkiej natury. Jego film został nakręcony w całości w Auschwitz w Polsce, w języku niemieckim z przestarzałą gramatyką i frazą charakterystyczną dla nazistowskich żołnierzy.

Widz zostaje porwany przez niepokojącą i mrożącą krew w żyłach dwoistość: horror z subtelnością

„Strefa zainteresowania to najmniej traumatyczny film o Holokauście, jaki kiedykolwiek powstał, ale niszczycielski w cichy sposób”. CzasopismoW artykule z 21 maja br.

Kwestionując obojętność tej rodziny na pobliską rzeź, Jonathan Glazer tworzy niewidzialny horror za pomocą mrożących krew w żyłach ujęć, takich jak ujęcie na polu pełnym kwiatów i pszczół.

Z jednej strony para z miłością pielęgnuje swój ogród. Po drugiej stronie czarny dym kłębi się z obozowych kominów, ryk krematoriów, nadjeżdżające i odjeżdżające pociągi, krzyki i strzały.

Okropności Holokaustu ukazują się nam tylko w tle. Ale czujemy je głębiej w naszym ciele.

W obojętnej sytuacji rodzina obok obozu żyje szczęśliwie w swojej niebiańskiej loży, a horror trwa. Film jest świadectwem rzeczywistości obozu koncentracyjnego wkomponowanej w codzienność. Dlatego Jonathan Glazer chce potępić banalność tej masakry.

W piekle przylegającym do tej willi rodzina Hose’ów każdego dnia lubi biwakować. Widz 2023 zastanawia się skąd taka obojętność. Wydaje się, że tylko jedno z ich dzieci cierpi z powodu przebywania w pobliżu Auschwitz, ponieważ widzi okrucieństwa obozu w czarno-białych snach.

Filozoficzna interpretacja Hannah Arendt

Eichmann w swojej pracy o Jerozolimie: Oświadczenie o naturalnej naturze zła Opublikowana w 1963 roku niemiecka politolog i filozof Hannah Arendt przedstawiła tę koncepcję. Banalność zła Po procesie Adolfa Eichmanna – odbywającym się w Jerozolimie w 1961 r. Według Hannah Arendt naziści nie byli brudnymi, wściekłymi bestiami, ale przyziemnymi podoficerami: zło nie tkwi w nadzwyczajnych, ale w codziennych, przyziemnych rzeczach, takich jak popełnianie najohydniejszych zbrodni. Na przykład.

Jeśli chodzi o literaturę, która próbuje uczłowieczyć nazistów, Odpowiedziała Hannah Arendt Do francuskiego pisarza Rogera Herrery w 1973 roku: „Myślę, że mają znaczenie. Pokazują, że to, co zdarzyło się raz, może się powtórzyć”.

Memoriałowy projekt, w którym Polska szczodrze uczestniczyła

Jeśli chodzi o produkcję tego filmu, nie brakuje polskiego udziału. Na czerwonym dywanie w Cannes obok reżysera Jonathana Glazera pojawiła się polska producentka Ewa Puszczyska i dyrektor Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej Radosław Szmigulski. W skład polskiego zespołu produkcyjnego wchodzą dyrektorzy artystyczni Joanna Gus i Katarzyna Sikora, fotograf Łukasz Wall, kierownik produkcji Małgorzata Beresnicka, koproducent Bartek Ryński, charakteryzator Waldemar Pokromski czy The. Autorem zdjęć jest Stanisław Kuske.

We wspólnym przedsięwzięciu artystycznym polskie, brytyjskie i amerykańskie zespoły przeszły same siebie, by stworzyć film wart zapamiętania.

Człowieczeństwo ludzkiej natury…

Strefa zainteresowania Film o najsłynniejszych okrucieństwach Holokaustu. Ale to jest film o życiu ludzkim w ogóle; Miłość małżeńska, chęć dania dzieciom tego, co najlepsze (ale jakim kosztem?) i obsesja przestrzegania zasad, ciężkiej pracy, by czuć się uprawnionym do tego, co najlepsze w życiu… ślepa ambicja.

Film opowiada o ludzkiej naturze, której pragnie większość ludzi, ale tutaj horror przeplata się z tym, co niewyobrażalne, nie do pomyślenia, nie do przyjęcia.

Film, który nie stara się wczuć w rodzinę Hössów, kwestionuje prawdziwość zorganizowania takiej masakry.

Jonathan Glazer subtelnie przypomina nam, że za każdym okrucieństwem stoi grupowa korzyść. Nieszczęście niektórych ludzi jest bardzo szczęśliwe dla innych. Udaje im się zignorować szkody, które wyrządzili – lub koszmary, które ich nawiedzają.