Międzynarodowa Stacja Kosmiczna nie jest wykończona kosmicznymi śmieciami

Poniedziałek 15 listopada, Rosja zniszczony Jeden z jego starych satelitów podczas testowania arsenału antysatelitarnego. Ta migawka utworzyła plik chmury Nowe śmieci kosmiczne, które regularnie przechodzą Międzynarodowa Stacja Kosmiczna. ten 18. eskadra obserwacji kosmosu Satelita Cosmos-1408 potwierdza pęknięcie i chociaż analiza wciąż trwa, szacuje się, że z wypadkiem może wiązać się około 1500 szczątków.

Śmieci kosmiczne są niezwykle obfite w orbitowanie Od Ziemi między 440 a 520 km: to jedna z nieodłącznych konsekwencji działalności człowieka w kosmosie.

Pierwsze kosmiczne śmieci przybyły w 1957 r., z ponad 98% Masa Został wyniesiony na orbitę podczas startu Sputnika-1. Od 1957 r. wykonano ponad 5000 startów – wyprodukowały one 23 200 zindeksowanych obiektów większych niż 10 centymetrów, co stanowi ponad 99% całkowitej masy na orbicie, czyli ponad 8 000 ton. Wystrzelenia te wyprodukowały również około 740 000 obiektów o rozmiarach od 1 do 10 centymetrów, a także ponad… 160 000 000 obiektów o rozmiarach od 0,1 do 1 centymetra, które nie są wymienione. W ciągu kilku lat wystartowały prywatne firmy konstelacje Satelity umieszczały na orbicie więcej obiektów niż Francja w całej swojej historii.

Czy powinniśmy już teraz zacząć czyścić oczodół? Polityka Francji jest jasna – musimy zacząć od nie dodawania żadnego z nich, co wpłynie na produkcję gruzu i ograniczy ich rozprzestrzenianie się. Równolegle pracujemy jednak nad pewną liczbą technologii, które ostatecznie pozwolą na wdrożenie „ADR”, aby: Aktywne usuwanie zanieczyszczeń.

O Europejskiej Agencji Kosmicznej (To jest niesamowite), filozofia jest inna. Podpisałem umowę w grudniu zeszłego roku z Brak wolnego miejsca na rozruch w Szwajcarii Przeprowadzenie pierwszej misji usuwania śmieci kosmicznych. Istnieją również inne inicjatywy, takie jak Astroscale, prywatna singapurska firma założona w 2013 r. wraz z uruchomieniem 20 marca ELSA-d, misji demonstracyjnej mającej na celu usuwanie gruzu na orbicie.

Co zostało wysłane na orbitę od 1957 roku?

Na orbicie Ziemi znajdują się pracujące satelity, satelity u kresu życia, ich fazy miotacze Fragmenty wszelkich rozmiarów są spowodowane głównie przypadkowymi lub celowymi eksplozjami lub starzeniem się materiału w kosmosie.

ten Prędkość Obiekty „na niskiej orbicie” (na wysokości poniżej 2000 km) są bardzo wysokie. Przy prędkości ośmiu kilometrów na sekundę szczątki mogą spowodować poważne uszkodzenia działającego satelity, jeśli się pojawią kolizja.

ten śmieci kosmiczne Może również stanowić zagrożenie dla ziemi, jeśli duże fragmenty spadną na ziemię. Statystycznie co tydzień na powierzchnię Ziemi spadają duże szczątki (głównie do morza), ale do tej pory nie ma zgonów z kosmicznych śmieci – tylko jedna osoba została ranna w ramię przez szczątki. w Stanach Zjednoczonych Ameryki, w 1997 roku. Ostatnio kawałek o długości ponad 10 metrów i pochodzący z Rakieta chiński spadł w afryce.

Dwa główne wydarzenia spowodowały wiele szczątków: celowe zniszczenie chińskiego satelity 11 stycznia 2007 r. Testując broń przeciwrakietową, z 3527 zidentyfikowanymi szczątkami nadal na orbicie w marcu 2021 r., oraz kolizja Między amerykańskim satelitą iryd 33 i rosyjskiego satelity Cosmos 2251 10 lutego 2009 r., podwajając ilość szczątków większych niż 10 cm na orbicie. Niektóre niezidentyfikowane szczątki (te poniżej 10 cm), zwłaszcza mniejsze, spadły i spłonęły przy wejściu.Atmosfera. Mimo to na pewno jest jeszcze pewna liczba, której nie możemy zobaczyć (jest za mała), ale mimo to stanowi zagrożenie dla pracujących satelitów (bo jest za mała, ponad 1 milimetr).

Monitoruj aktywność zanieczyszczeń

Aby zwalczyć to rozprzestrzenianie się, środki: blok Niektóre agencje wdrażają monitoring na zasadzie dobrowolności. Na przykład, aby dowiedzieć się o stanie kosmosu na niskiej orbicie, Narodowe Centrum Badań Kosmicznych wykorzystuje dane z 18. Eskadry Kontroli Kosmicznej Armii USA, które zostały dodane do danych z radaru Graves. Onira, który wykrywa szczątki znajdujące się na wysokości od 400 do 1000 kilometrów nad poziomem morza. Notatki te można uzupełnić radarami DGA lub wojskowymipowietrze.

w sprawieorbita geostacjonarna (w odległości 36 000 km) dane US Army uzupełniają obserwacje optyczne, w szczególności te prowadzone przez teleskopy Tarota. Przetwarzanie obrazu umożliwia wykrywanie obiektów i obliczanie trajektorii. Dokładność tej ścieżki poprawia się z każdą nową obserwacją, umożliwiając ocenę ryzyka kolizji.

Zarządzanie ryzykiem

Niestety, skutecznie ingerować możemy tylko w rzeczy, które mają układ napędowy zwany „manewrowaniem”. Dlatego środki i katalogi obserwacyjne umożliwiają tworzenie systemów do przewidywania kolizji na orbicie, monitorowania powrotu atmosferycznego i obliczeń ryzyka. Na podstawie pomiarów radarowych ślady są „rozproszone” w czasie i oceniane jest ryzyko kolizji.

W CNES to Cezar (Usługa analizy i oceny korelacji, alerty i rekomendacje) kto dystrybuuje Usługa analizy ryzyka kolizji, w ramach Unii Europejskiej EU-SST. Usługa ta wykrywa, indeksuje i publikuje różne obiekty przestrzenne ruchy Na orbicie okołoziemskiej analizuje dostępne informacje na temat korekt orbitalnych, ocenia poziom ryzyka, alarmuje centrum sterowania do danego satelity, gdy poziom ryzyka przekroczy próg (wybrany z góry) i sprawdza działania unikające.

Unikaj gruzu, powolny postęp

Różne techniki mogą na przykład pomóc w uniknięciu powstawania nowych szczątków Maszt satelitarny do ciągnięcia mikroskopu Umożliwiło to rozłożenie żagla pod koniec życia satelity, aby zwiększyć powierzchnię oporu i zmniejszyć jego obecność na orbicie na kilkadziesiąt lat.

Konstrukcje ochronne i osłony umożliwiają również ochronę statków kosmicznych przed skutkami drobnych odłamków o wielkości poniżej kilku milimetrów, które mogą poważnie uszkodzić systemy i zagrozić ich misji.

Obecnie Francja stosuje środki, które ograniczą rozprzestrzenianie się gruzu i rozwiną swoje międzynarodowe wpływy, aby promować szlachetne zachowanie. W rzeczywistości, Zasady antyproliferacyjne Istnieje i jest prosty:

• Nie generuj celowo szczątków na orbicie;
• pasywacja satelitów pod koniec ich życia (poprzez upuszczenie paliwa, które może generować inne szczątki, jeśli eksploduje podczas kolizji);
• respektowanie „reguły 25 lat” dla satelitów niskoorbitalnych (satelity muszą powrócić do atmosfery w ciągu 25 lat od zakończenia okresu eksploatacji);
• Poszanowanie ” cmentarz na orbicie „w celu satelity geostacjonarne (Orbita, która unika działania satelitów).

Zasady te umożliwiają rozpoczęcie kontrolowania przyrostu gruzu, ale są stosowane stopniowo i ze szczególną uwagą na każdy kraj, a w kosmosie jest wiele satelitów lub stopni wyrzutni starych generacji, które nie przestrzegają tych zasad i pozostają troska.

Jednak potrzeba regulacji staje się coraz ważniejsza, zwłaszcza od czasu pojawienia się tzw Gazeta „,” w szczególności uruchomienie ogromne gwiazdy satelita i rozprzestrzenianie się nanosatelity Niska cena.