Bernard Deby, kontrowersyjny francuski biznesmen

On jestJesień W 1985 roku Bernard Deby pojawił się w nowym francuskim programie telewizyjnym „Le jeu de la rire”. Na ogół występował w programach rozrywkowych, takich jak Alain Delon i Elton John. Pan Debbie był pierwszym przedsiębiorcą, który uczestniczył. Bolesny plan oszczędnościowy wywierał presję na gospodarkę. Podczas imprezy otrzymał telefony od właścicieli fabryk, którzy stracili pracę, oraz od pracowników, którzy stracili pracę. Żaden z nich nie mógł uwierzyć w to, co się naprawdę stało. Konsekwentny, ale starając się być racjonalny, słuchaj uważnie, zanim zareagujesz. Potem nadszedł czas, by ujawniła swoją duszę, ponieważ „Leju de la Varide” była tym, czym naprawdę była.

Wszedł na scenę, powoli nabierając rytmu. Jej trzyczęściowy strój był bardziej sukienką niż garniturem spodni: marynarka była wąska, a śliwkowy kwadrat wystający z kieszeni jak język dążący do pocałunku. Jego krawat mienił się perłowym różem, a rozwiane kasztanowe włosy były jeszcze jaśniejsze niż u Julio Iglesiasa. Zamknął oczy i wyciągnął rękę. „Chciałbym być artystą” – krzyczał. „Aby zasilić mój numer…” Róża błysnęła, stojąc przed podwójną białą szufladą, ponieważ wiedział, że ma na sobie błyszczyk.

Urodzony w 1943 roku pod okupacją niemiecką, on i jego młodszy brat dorastali w małym mieszkaniu z oknami na szczycie małego dwupiętrowego domu na obrzeżach Paryża. W przeciwieństwie do swojej sąsiadki, La Courneuve, która nie była tak zatrudniona ani obciążona historią jak transseksualiści na południu, francuscy Żydzi byli internowani przed deportacją do obozów zagłady w Niemczech i Polsce. Le Bourget było pierwszym lotniskiem cywilnym. . Jak wielu nowych dorosłych podróżników, od najmłodszych lat przechodził do miasta, nawet nie patrząc. Na szkolnym zdjęciu mężczyźni owinęli dłoń wokół jego ramion, gdy przyciągał do siebie klatkę piersiową.

Dla jednych to Robin Hood w kurtce, dla innych antychrystowe spodenki. Był przywódcą Pierścienia od urodzenia i często miał kłopoty. Później chwalił się, że ma dyplom inżyniera, ale nie ukończył szkoły średniej. Chciała Jean Cabin, dziewczynę Marleny Dietrich, gwiazdy Moulin Rouge. To jest niesamowite podmiejski dzieciak, chłopak, który jest po złej stronie klifów, poświęcił swoją energię na śpiewanie kopnięć w klubach podczas wyprzedaży telewizjaS na stronie. Jej pierwszy singiel „J Ne Croiss Plus Les Fills” (I Don’t Trust Women No Longer) poszedł dobrze, ale dwa następne zawiodły.

Uważał, że jest to dobre, ekscytujące i zarabiające pieniądze. Po dwudziestce widzi swój pierwszy podatek, pierwsze bankructwo (mała firma sprzedająca sprzęt hi-fi i AGD) i pierwsze spotkanie z władzami (jeździ niepodlegającym opodatkowaniu Lamborghini). Zaczynając od dwóch firm, które stworzyły gazetę, zaczął wykupywać zagrożone firmy, czasami za franki, przejmował aktywa i zostawiał je w górę lub w dół. Zagrał nawet w filmie telewizja Reklama producenta baterii o nazwie Wonder, jednej z jego firm. W klipie porusza się jak huragan wokół biurka. „Co dalej z taśmą?” Pierścienie z logo. „Ja? Jestem zaskoczony! ” Przez ostatnie kilka sekund asystent wyciąga baterie i drży.

To zwycięstwo przyciągnęło uwagę bankierów, polityków i oportunistów. Gry z telewizją stały się nowym źródłem siły, nie tylko we Francji, ale młodzi mężczyźni i kobiety spragnieni różnego rodzaju bohaterów. Przy wsparciu swojego państwowego banku Crédit Léonois kupił Adidas, markę sneakersową o bogatej historii, ale przechodzącą ciężki okres. W niecałe dwa lata zaczął się odwracać. Odrestaurował wysoki, elegancki szkuner, aw 1988 dokonał najszybszej przeprawy jednokadłubowej na Atlantyku. Dwukrotnie, podczas wyścigu kolarskiego Tour de France, jego firma La y Clar wygrała dzięki sieci sklepów sprzedających produkty zdrowotne. W tym samym czasie Olympique de Marseille (I), jego klub piłkarski, jego dążenie do zdobycia mistrzostwa Francji przez cztery kolejne lata. W 1993 roku, podczas drugiej próby, I wygraj faworyta, ten który Milan po raz pierwszy pokonał Francję 1:0 w Lidze Mistrzów w zaskakującym finale 1:0. Kiedy potknął się na polu, otarł łzy.

Marsylia to miasto imigrantów. Gdy jego popularność rosła wśród Marcellusa, zaczął interesować się najpotężniejszymi politykami kraju. Gaston Defery, burmistrz Marsylii, jest bliskim przyjacielem socjalistycznego prezydenta François Mitterranda. Kiedy dwaj sprytni prezydenci i kapitalistyczni aktywiści po raz pierwszy spotkali się na lunchu, rozmawiali przez prawie cztery godziny. Przekonaj go do władzy. Jego śmiały atak na przywódcę Frontu Narodowego Jean-Marie Le Pena w debacie telewizyjnej (w innym miejscu) dowiódł jego zmysłu politycznego.

Powołanie ministra spraw miejskich zachęca do walki ze złym stanem zdrowia obszarów ubogich o wysokim bezrobociu. Od czasu do czasu przychodzi tłumacz przedmieścieWołaj do każdego, kto widział go za zamkniętymi oknami. „Uspokój się, powiem ci, jaki jest plan.

Mithrand lubił swoją kartę. Ale kiedy jest osłabiony fizycznie i politycznie, starszy wódz nie może go uratować. Po obejrzeniu, jak cudzoziemiec z klasy robotniczej może pomylić ugruntowany francuski system francuskiej polityki i wsparcia, wielu lewicowych i prawicowych, najpierw z zarzutami korupcji i oszustw związanych z rozgrywkami w piłce nożnej, a następnie z Credit Leonis, by sprzedać swoje udziały w Adidas i upadek znacznej części jego imperium biznesowego, proces trwał przez ponad rok. Więc poszedł do więzienia.

popiół

Marina Djenovic, „Kim jest Bernard Deby?” Spędziła trzy lata tropiąc go w filmie dokumentalnym „Brive Warren Beatty z Donalda Trumpa jest niesamowity, Bill Clinton Glamour i upadł tak miłosierny jak OJ Simpson.” W dniu jego śmierci, jego najstarszy syn, Stephen, zamieścił jego zdjęcie. Na Instagramie dołącz do sceny: „Goodbye my Phoenix”.Krowa

Artykuł ukazał się w dziale okładki wydania drukowanego pod tytułem „Coir de Lion”