Australian Open – Monfils i jego syn – „Wichry świeżości” i rekord Francuzów: początek napięcia?

Dekada. Minęło dziesięć lat, odkąd Francja ostatni raz wystawiała tak wielu swoich przedstawicieli w drugiej rundzie Wielkiego Szlema z dala od swoich granic. Na dzień dzisiejszy szans Francuzów w Melbourne będzie nadal bronić 14 zawodników. Włącznie z Rolandem Garrosem, musimy cofnąć się do roku 2019, aby zobaczyć wiele sukcesów po pierwszej rundzie (wtedy 16 reprezentantów), jak wynika ze statystyk naszego partnera Jeu, Set et Maths. Krótko mówiąc, francuski tenis wydaje się odzyskiwać nową witalność po latach przebywania w ciemności. „Mamy powiew świeżego powietrza, a już od końca ubiegłego roku pojawiają się bardzo zachęcające sygnałyNasz konsultant Arnaud Di Pasquale zeznaje w Klubie Tenisowym Eurosport. I wszystkie te zwycięstwa to potwierdzają.„

Nawet jeśli do tej pory The Blues nie spadli jeszcze z góry. W starciu z Daniilem Miedwiediewem i Carlosem Alcarazem Terence Attman i Richard Gasquet nie dokonali cudu. Diane Barry i Ossian Dodin, które nie wygrały meczu w Down Under od 6 lat, to jedyne Francuzki, które pokonały czołowe rozstawione (Chinki Wang Xinyu, nr 30 i Zhou Lin, nr 29), nawet jeśli zwycięstwa Caroline Garcia pozostać przeciwko Naomi Osace i Arthurowi Kazoo na Laslo Dijerre (33 zawodnik na świecie) złożyli prawdziwe oferty. Juniorski finalista Australian Open 2020, który w gronie dorosłych wygrał swój pierwszy mecz Wielkiego Szlema, symbolizuje głód młodego Francuza, który bez kontraktu spadł do męskiej tabeli.

„Żyje w cieniu Arthura Felsa, ale to prawdziwy talent, bardzo ofensywny, ma odwagę iść do przodu„, zauważa Arnaud De Pasquale. Top 100 byłoby tylko krokiem w górę, on ma talent, aby zajść dalej. Wyniki jego przyjaciół ciągną go w dół.„Innymi słowy, zwycięstwo rodzi zwycięstwo”.Wśród młodych ludzi, którzy coraz szerzej wyrażają siebie, można wzbudzić entuzjazm i naśladownictwo„, mówi nam nasza konsultantka Justine Henin. Arthur Fels (19 l.), Lucas van Assche (19 l.) i Arthur Kazoo (21 l.) uzupełniają obsadę, która w ostatnich latach bardzo straciła (w szczególności Jo-Wilfried Tsonga, Giles Simon).Są cykle, widzieliśmy okres dołków. Nadchodzi odbicieDe Pasquale kontynuuje. Młody mężczyzna przebywał tam przez półtora roku. Dziś to procentuje. Widzimy nowe twarze, a symulacja wciąga wszystkich. A to moim zdaniem dopiero początek.„

Do tego młodzieńca z długimi zębami dochodzi jeszcze stary strażnik, który nie złożył jeszcze broni i posługuje się magią. Napastnik Goffina, Ugo Humbert, wygrał 16 z ostatnich 20 meczów, a od połowy września jego wskaźnik zwycięstw wynosił 80%. Adrian Mannarino po raz pierwszy w swojej karierze znalazł się w pierwszej dwudziestce od… 35 lat po swoim najlepszym sezonie, uwieńczonym trzema tytułami (Newport, Astana, Sofia). „Mannarino czuje się bardzo komfortowo z tym, czego dzisiaj doświadczaSkontaktuj się z Justine Hanen. W ostatnich miesiącach Ugo Humbert również poczynił ogromne postępy w zakresie tego znalezionego projektu. Zabawne nie jest ciągłe bycie w negatywnej sytuacji.„

Układ planet, splot okoliczności czy początek nowego impetu? „Próbując przeanalizować pierwszą rundę Francuzów, próbując znaleźć przyczyny tej nowo odkrytej intensywności… Musimy być ostrożni.Henin wpadł w złość. Jest to praca długoterminowa, nawet jeśli rezultaty nie pojawiają się przypadkowo. To zachęcające, ale musimy brać udział w jednym turnieju na raz…” A nawet runda za rundą.

Od dzisiejszego wieczoru sytuacja w składzie będzie naprawdę lepsza, z kilkoma rozstawionymi graczami, których trudno przetrawić: Tomas Echeverri, Taylor Fritz, Lorenzo Musetti, Sebastian Korda, Felix Auger-Aliassime, Jessica Pegula, a nawet Holger Röhna. Aby pobić absolutny rekord Francji w trzeciej rundzie Wielkiego Szlema (11, Roland Garros 1971), a nawet Australii (10 w 1998), tym razem potrzebne będą gigantyczne wyczyny.

Piękna poprawa będzie miała wartość tylko wtedy, gdy będzie kontynuowana w czasie. Czternastu Francuzów w drugiej turze to znakomita liczba i liczba ta świadczy o dużym zagęszczeniu trójkolorowej drużyny w pierwszej setce. Ale The Blues rezygnują z elity i czołowej dziesiątki. Od Melbourne 2022 minęły już dwa lata, zanim żadna drużyna Niebieskich nie zaznała radości z gry w drugim tygodniu Wielkiego Szlema. Będziemy więc musieli poczekać jeszcze kilka dni, zanim odpuścimy i zaczniemy szukać prawdziwego światła w tunelu.