Apple M1 Pro / Max: Precyzyjne zarządzanie jądrem dla macOS Zawsze płynne

Jeden z sekretów elastyczności Apple Silicon Mac tkwi nie tylko w chipsetach zaprojektowanych przez Apple, macOS również odgrywa kluczową rolę. System Mac OS został zaktualizowany w tym samym czasie, co aktualizacja sprzętu, aby jak najlepiej wykorzystać tę ostatnią. Rdzenie są używane tak oszczędnie, jak to możliwe, a zwłaszcza do wszystkich zadań w tle, pozostawiając potężne rdzenie dostępne do interakcji użytkownika.

Ten podział pracy został zmieniony dla nowych, mocniejszych chipów, które Apple wprowadził w zeszłym miesiącu. Zarówno Apple M1 Pro, jak i Apple M1 Max mają procesor, który może pracować do dziesięciu rdzeni w innym przedsiębiorstwie. Mają tylko dwa energooszczędne rdzenie, o połowę mniejsze od Apple M1, ale do ośmiu wydajnych rdzeni, dwa razy więcej niż poprzednie.

W przeciwieństwie do pierwszego chipa Apple Silicon, ci nowicjusze nie mają wystarczającej liczby oszczędnych rdzeni, aby polegać wyłącznie na nich w przypadku większości zadań. W rezultacie deweloper Howard Oakley Pojawia się na jego blogu Że organizacja jest inna i że rdzenie wydajności są bardziej wykorzystywane na MacBooku Pro. Jednak Quality of Service, która zarządza priorytetem zadań, ma na celu zachowanie maksymalnej elastyczności użytkownika.

Aby to osiągnąć, programiści z Cupertino opierają się na trzypoziomowej hierarchii zadań w tle. W jak największym stopniu zastosowano energooszczędne rdzenie, podobnie jak w Apple M1. Jeśli są wystarczająco silne, aby szybko wykonać zadanie, są jedynymi, które można wykorzystać, ale zwykle są one połączone z wydajnymi rdzeniami. Jednak nie wszystkie osiem naraz, a sam macOS będzie ograniczony do maksymalnie czterech wysokowydajnych rdzeni, a pozostałe cztery pozostaną wolne. Jeśli zadanie wymaga większej siły, można przyzwać ostatnie 4 rdzenie, ale zwrócą one rękę tak szybko, jak to możliwe.

W ten sposób programista stwierdza, że ​​macOS stara się zawsze mieć pod ręką cztery darmowe, wydajne rdzenie. Dopóki nie są potrzebne, pozostają nieużywane w zadaniach w tle, dzięki czemu można z nich korzystać natychmiast, gdy użytkownik podejmie działanie. Jest to klucz do płynnego użytkowania, ponieważ MacBook Pro ma zawsze dostępne części zamienne, gdy użytkownik ich potrzebuje. Jest to również kluczowy punkt do zmniejszenia zużycia i zapewnienia doskonałej autonomii tych laptopów.

Oczywiście, jeśli wykonasz kilka operacji obciążających procesor, wszystkie rdzenie zostaną wykorzystane, a nie ma sensu tego nie robić. Do tego czasu macOS będzie próbował uwolnić połowę potężnych rdzeni, jak pokazuje ten przykład zarejestrowany podczas zadania intensywnie korzystającego z procesora. Rdzenie 7-10 są używane średnio mniej, a gdy pozostałe sześć nie wystarcza, zaczynają.

Po co zostawiać cztery wysokowydajne rdzenie tak wolne, jak to tylko możliwe? Liczba ta nie została wybrana przypadkowo i można to zrozumieć, przyglądając się bliżej układowi zaprojektowanemu przez Apple, zauważając, że osiem wysokowydajnych rdzeni jest pogrupowanych w dwa bloki po cztery, o których mówimy” Klastry grup Z tego powodu macOS używa tylko czterech: pod maską system preferuje plik grupa Drugi pozostaje w jak najmniejszym stopniu eksploatowany.