Europejska porażka strategiczna przeciwko Putinowi [le point de vue de CL]

Emmanuel Macron nie jest „żadnym dramatem” po tym, jak Rada Europejska odmówiła wznowienia bezpośrednich stosunków z Rosją w następstwie szczytu Biden-Putin w Genewie 16 czerwca. Ale to wszystko w całkowitej pogardzie dla francusko-niemieckiej „siły napędowej”, która wzywała do krótkoterminowego „szczytu” między UE a Rosją. Podwójne pragnienie „bezpośredniego kontaktu” (Merkel) i „dialogu na żądanie” (Macron) spotkało się z odrzuceniem przez państwa bałtyckie, Polskę i Holandię, których warunki nie zostały „spełnione” w obliczu Putina z gorącą i zimną nic o jego kolejnych sporach z UE.

W obliczu regularnej obietnicy Władimira Putina, że ​​„złamie zęby przeciw rosyjskim przeciwnikom”, Emmanuel Macron ze szczytu w Bregançon w 2019 r. wezwał do „bezkompromisowego strategicznego dialogu” z Moskwą. Ponadto uważa, że ​​energia jądrowa nie może utrzymać Francji w bierności wobec wznowienia dialogu amerykańsko-rosyjskiego. Z Joe Bidenem Angela Merkel znalazła sojusznika, który szybko zachował interesy gospodarcze Niemiec w Rosji, znosząc sankcje na rurociąg Nord Stream 2. Dwaj główni europejscy przywódcy de facto wpisują się w nowy amerykański cel, przede wszystkim uniknięcie sojuszu między Rosją a Chinami, głównymi bywalcami wroga.

Europejczycy z „linii frontu” wolą podejście regionalne, w którym działalność i usługi Putina są stałym zagrożeniem i zasługują na surowe sankcje, takie jak te jednogłośnie nałożone na Białoruś przez Unię Europejską. Luka jest europejskim obrazem proaktywnego zarządzania gospodarką po Covid, ale została podważona przez jej podziały w wielu kluczowych kwestiach, w tym wspólnej polityce zagranicznej bez żadnej rzeczywistej obecności ani wcielenia. . Angela Merkel uznała za stosowne podkreślić, że „suwerenna Europa” powinna mieć możliwość bezpośredniego kontaktu z Putinem. Kanclerz ma rację, tyle że Europa nie jest jeszcze zbudowana.