Recenzja: Zielone granice – Cineuropa

07.09.2023 – Wenecja 2023: Wspaniała polska reżyserka Agnieszka Holland w błyskotliwy sposób przygląda się, jak Białoruś omijała politykę imigracyjną swojego kraju i Unii Europejskiej

Od lewej do prawej: Jaśmina Polak, Dalia Naus i Maja Ostaszewska Zielona granica

Historia zaczyna się pod koniec 2021 roku. Wielu widzów oglądających ten film doskonale zdaje sobie sprawę, że skupia się on na konkretnym aspekcie kryzysu uchodźczego, jednak naszych bohaterów spotykamy w biegu, w czasie, gdy siedzą wygodnie w samolocie. , a nie bardziej przerażająco niebezpiecznym środkiem transportu. Ci ludzie, pochodzący z różnych części Bliskiego Wschodu i Afryki, próbują mówić, niektórzy z wielkim trudem, inni z entuzjazmem. Pytają: „Skąd jesteś?” Lub „Podróżuję z dzieckiem”.

Ale cała sprawa to tylko straszliwa mistyfikacja – sentyment, który słynny polski reżyser wyraził z godną podziwu subtelnością Agnieszki Holender, który zebrał całą swoją odwagę, w obliczu konsensusu narodowego, aby potępić politykę graniczną swojego kraju i zbadać próby sabotażu podejmowane przez jego sąsiada, Białoruś, które zapewniły uchodźcom mniej lub bardziej bezpieczne przejście do Polski, a tym samym terytorium samej Unii Europejskiej, a wszystko to w odpowiedzi na nałożone przez nią sankcje. Więc, Zielona granica [+lire aussi :
bande-annonce
fiche film] To pilny i na wskroś nowoczesny film reżyserki, której różnorodna i zaangażowana politycznie kariera obejmuje kilkadziesiąt lat: film ten po raz trzeci w ciągu 40 lat ubiega się o Złotego Lwa. Wenecja.

Tym, co warto podkreślić, zanim film trafi na inne festiwale, zanim trafi do kin, jest kąt, z jakim podchodzi do kryzysu uchodźczego, szczególnie pod względem jego struktury i formy. Dzieło, nakręcone w ostrej, klimatycznej czerni i bieli, co nadaje mu odpowiedni poziom stylu, opisuje w pierwszym akcie odrażającą sytuację, w której znajdują się uchodźcy, gdy wychodzą z samolotu i dołączają do konwoju uchodźców . Białoruska armia przyprawia o dreszcze. Poprzez centralne postacie Baszira (Jalal Al-TaweelJest osobą nieprofesjonalną, a jego podróż migracyjna przyczyniła się do powstania filmu) i jego żony Aminy (Dalia Naous) i trójka ich dzieci, a także inne postacie z Afganistanu i Afryki Zachodniej z przerażającą wyrazistością ukazują trudną sytuację, jaką na nich nałożono: zaraz po wjeździe do Polski miejscowa straż graniczna wpędza ich z powrotem na Białoruś, atakuje, bije i znęca się nad nimi do tego stopnia, że ​​zasługuje to na uznanie ich za naruszenie praw człowieka. Następnie armia białoruska powtórzyła tę samą procedurę. I to trwa i trwa.

Nadzieji nie ma, ale jest opór i choć film dość wcześnie wprowadza nas w grupę zaangażowanych w sprawę aktywistów, stopniowo docierają oni do centrum narracji. Na początku jest to niepozorny tłum, młodzi mężczyźni, studenci, jak mówią, w wełnianych czapkach, ale grupa jest dobrze zorganizowana: widzimy, jak rozdają żywność i napoje oraz udzielają pierwszej pomocy w kilku miejscach wzdłuż granicy. Następnie spotykają się, aby spróbować stworzyć coś w rodzaju „podziemnej trasy” i pomóc pozostałym migrantom, tym, którzy przeżyli śmierć, znaleźć bezpieczne miejsce. Julia (piękny występ wg Maja Ostaszewska(Psychoterapeutka, dla wszystkich aktywistów niemal staje się zastępczą matką, a kiedy dowiadujemy się, dlaczego dołączyła do tej sprawy i na jakie niebezpieczeństwa ją naraża, historia staje się głębsza i bardziej przejmująca.

Jeśli chodzi o samą Holandię, główny link do Zielona granica Z jej poprzedniej pracy, być może jej doświadczenia jako reżyserki głównej (i przede wszystkim odpowiedzialnej za identyfikację wizualną serialu). drut. Odnajdujemy tu podobną panoramiczną wizję, ten sam wymiar chóralny i artykułowaną krytykę całego systemu – choć jesteśmy wdzięczni, gdy odrywa się od (koniecznie) bardziej manipulacyjnych sekwencji początkowych, aby wyczuć echa problemu w Polsce. Aby wywołać oddźwięk, skrajnie prawicowy Minister Sprawiedliwości Zbigniew Ziobro określił ten film fabularny jako nazistowską propagandę, oczywiście nawet go nie oglądając. To inspirujące określenie, ale faktem jest, że kontynent europejski może stanąć w obliczu wojny granicznej, podczas gdy same granice narodowe są już najbardziej arbitralne i warunkowe ze wszystkich.

Zielona granica Polska, Francja, Czechy i Belgia zrzeszyły Metro Films, Marlene Film, Blick Productions, Beluga Tree, Downey Ink, dFlights, Astute Films i Saudade Film. Sprzedażą międzynarodową filmu zarządza Films Boutique.

(Przetłumaczone z angielskiego)

Galeria zdjęć 29.04.2024: Zielona granica

5 zdjęć dostępnych tutaj. Przesuń w lewo lub w prawo, aby zobaczyć je wszystkie.

Galeria zdjęć 05.09.2023: Wenecja 2023 – Zielona granica

44 obrazy dostępne tutaj. Przesuń w lewo lub w prawo, aby zobaczyć je wszystkie.