Zmarł Mario Zagallo, legenda brazylijskiej piłki nożnej, pierwszy mistrz świata jako zawodnik i trener

Jak poinformowało jego oficjalne konto na Instagramie, Mario Zagallo, legenda brazylijskiego futbolu, zmarł w piątek 5 stycznia w wieku 92 lat. „Z wielkim smutkiem informujemy o śmierci czterokrotnego wiecznego mistrza świata Mario Jorge Lopo Zagallo”.możemy przeczytać w podsumowaniu. „Oddany ojciec, kochający dziadek, troskliwy szwagier, oddany przyjaciel, odnoszący sukcesy profesjonalista i wspaniały człowiek. Wielki idol. „Mój kraj pozostawia nam dziedzictwo wielkich osiągnięć”.Dodaje oficjalny komunikat prasowy.

Mario Zagallo na zawsze pozostanie pierwszym człowiekiem, który zdobył Puchar Świata FIFA jako zawodnik, a następnie jako trener, stając się jedną z postaci w historii światowego turnieju. przezwisko ” Pan „Odegrał kluczową rolę w czterech z pięciu tytułów mistrza świata zdobytych przez Seleção.

Prezydent Brazylijskiej Konfederacji Piłki Nożnej Ednaldo Rodriguez ogłosił oficjalną siedmiodniową żałobę.

Mario Zagallo trafił do szpitala w Rio de Janeiro w sierpniu z powodu infekcji dróg moczowych. Po śmierci Pele w grudniu 2022 roku, on również był hospitalizowany przez około dwa tygodnie z powodu infekcji dróg oddechowych.

Jako zawodnik zdobył dwa tytuły mistrza świata: w 1958 w Szwecji i w 1962 w Chile. Na ławce rezerwowych poprowadził drużynę Seleção do tytułu mistrzowskiego w Meksyku w 1970 roku i był asystentem trenera do zdobycia tytułu mistrza kraju w 1994 roku w Stanach Zjednoczonych. Ponownie był trenerem w 1998 roku, kiedy Brazylia Ronaldo przegrała na Stade de France 3:0 z Bluesem Didiera Deschampsa.

Jedynie Niemiec Franz Beckenbauer (1974 jako zawodnik i 1990 jako trener) i Deschamps byli w stanie go naśladować, po tym jak Blues zdobyli tytuł mistrza w Rosji w 2018 roku.

Zagallo, którego pomnik stoi przed stadionem Nilton Santos w Rio, niewiele rozwinął ze swojego talentu: tylko dla lukratywnych syren w Zatoce Perskiej, w latach 1976–1978 trenował Kuwejt, a następnie w latach 1989–90 w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, gdzie był trenerem. Bez niego zakwalifikowałby się do swojego jedynego Pucharu Świata i został zwolniony przed turniejem z powodu dodatkowych historii.

„Jak brat” Pele

Mario Jorge Lobo Zagallo urodził się 9 sierpnia 1931 r. w Maceio, w północno-wschodniej Brazylii, w rodzinie pochodzenia libańskiego i włoskiego. Karierę zawodową rozpoczął w 1948 r. w skromnym Club America w Rio de Janeiro, następnie grał przez osiem sezonów we Flamengo i siedem z Botafogo. Świetnie radzi sobie lewą ręką, zaciekle broni się przed napastnikiem.

Reprezentacją został w maju 1958 r., zanim w wieku 27 lat zdobył swoje pierwsze trofeum Julesa Rimeta w przegranym 5:2 meczu ze Szwecją, gospodarzem, wraz z innymi wspaniałymi kolegami z drużyny Pele, Garrinchą, Didim i Vavą. Zagallo strzelił czwartego gola, a przy piątym asystował Pele.

„Zagalo jest dla mnie jak brat. Kiedy przybyliśmy do Szwecji na Puchar Świata w 1958 roku, miałem 17 lat i byłem najmłodszym członkiem zespołu, a Zagallo wziął mnie wraz z Zito i Gilmarem pod swoją opiekę. „Pele ogłosił to w sierpniu 2013 r., z okazji 82. urodzin Zagallo.

Jego ostatnie finały Pucharu Świata upłynęły pod znakiem porażek z Francją

Zagallo był przesądny i niezachwianie wierzył w liczbę 13 zdobiącą jego koszulę. Ożenił się z żoną 13 czerwca, mieszkał na 13. piętrze i jeździł samochodem zarejestrowanym na 13. Wyznał, że żałuje, że finał z 1998 r. odbył się 12 lipca…

Zagallo zawiesił buty na kołku w czerwcu 1964 roku, aby zagrać w 33. składzie, a dwa lata później rozpoczął treningi, głównie w Brazylii (Botafogo, Flamengo, Fluminense, Portuguesa czy Vasco da Gama).

Trener Uriverde podczas Mistrzostw Świata w Meksyku w 1970 roku poprowadził Brazylię do trzeciego tytułu mistrza świata wraz z Pele, Jairzinho, Tostao, Gersonem i Carlosem Alberto.

Geniusz taktyczny, jako pierwszy opracował plan 5-3-2, który w ataku może przekształcić się w 3-5-2.

Po raz pierwszy opuścił Seleção po zajęciu czwartego miejsca w Pucharze Świata w 1974 r., a w 1994 r. został powołany na stanowisko asystenta Carlosa Alberto Parreiry podczas czwartej korony Seleção.

Zastąpił Parreirę aż do finału we Francji w 1998 roku, gdzie gang Zinedine'a Zidane'a pozbawił go tytułu. Następnie Zagallo zakończył karierę trenerską, nie odgrywając żadnej roli w zdobyciu przez Brazylię piątego tytułu mistrza świata w 2002 roku.

Został powołany w 2003 roku, aby przygotować się jako koordynator techniczny do Mistrzostw Świata 2006 w Niemczech i tym razem raz na zawsze położył kres swojej karierze, gdy Brazylia odpadła w ćwierćfinale z Francją (1:0 ), po raz kolejny nowy mecz. Został pobity na imprezie Zidane’a.