Recenzja: Bez żalu Stefano Solima: Trwałość rosyjskiego złoczyńcy

Pierwsza część zestawu nowych adaptacji powieści Toma Clancy’ego, Bez żalu Wykorzystuje neurologiczną i wydajną inscenizację, jakiej można by się spodziewać po takich produkcjach, a także fascynującą obsadę kierowaną przez Michaela B. Jordana. Z drugiej strony, pytanie o autentyczność powrócimy, film zapożycza tylko metody, które nosi lina. Z dala od źródła literackiego, scenariusz Taylora Sheridana powierzchownie rozwija kuszącą ideę: wytrwałość rosyjskiego przeciwnika jako główny schemat polityczny w Stanach Zjednoczonych. Nawet jeśli oznacza to odtworzenie go od zera.

Tom Clancy’s Le Roman Bez poczucia winyI Najlepszy sprzedawca Wydana w 1993 roku, opowiada historię Johna Clarka, powracającej postaci w „The Ryan Story” słynnego amerykańskiego autora. Dość złożona historia łączy osobistą historię Johna Kelly’ego (później będzie zmuszony zmienić swoją tożsamość), byłego żołnierza piechoty morskiej, który zostaje wysłany z żądną krwi misją pomszczenia gangu alfonsów i kupców, którzy zgwałcili i zabili jego żonę (i prawie sam go zabił) oraz misję wojskową. Kelly otrzymuje zadanie ratunku. Amerykański pułkownik z obozu koncentracyjnego w Wietnamie Północnym (akcja miała miejsce w 1970 r.), zanim przekazał nieprzyjacielowi tajne informacje. Wraz z Kelly / Clark, Tom Clancy wprowadza do swojego świata szpiegostwa i działań militarnych zimnej wojny postać o bardziej zwinnym i brutalnym stylu niż Jack Ryan.

Obserwowanie cyklu dostosowań biznesowych Clancy’ego jest co najmniej odkrywcze. Ponieważ większość jego powieści osadzona jest w historycznym kontekście zimnej wojny, wydaje się logiczne, że najsłynniejsza filmowa adaptacja powstała po upadku muru berlińskiego: Poszukiwanie Czerwonego Października (John McTiernan / 1990) Gry wojenne (Philip Noyce / 1992) i Bezpośrednie niebezpieczeństwo (Noyce Again / 1994) Po kilku latach Suma wszystkich lęków (Phil Alden Robinson / 2002) Rzeczywiście, zagrożenie nuklearną apokalipsą minęło. Jeśli adaptacje gier wideo nie zostały przerwane od końca lat 90 (seria Tęcza szóstaI Ghost ReconI Komórka SplinterItd.), Często wielkim sukcesem, siódma sztuka zdawała się być kontynuowana. ZSRR został pokonany, Rosja była w stanie swobodnego upadku, a „wroga dziedzicznego” zdecydowanie padł na kolana. Ponieważ kino amerykańskie zawsze odzwierciedlało (lub służyło) klimat polityczny kraju, postać „rosyjskiego złoczyńcy” zniknęła z ekranów po pół wieku lojalnej służby.

Resztę znamy: podczas gdy Ameryka ucierpiała z powodu „powrotu historii” (ataki z 2001 roku, bagno Iraku i Afgańczyków), Rosja rozpoczęła swój wielki powrót na międzynarodową scenę polityczną pod auspicjami Władimira Putina (zdumiewający ożywienie gospodarki), prowadzące do zwycięstwa oligarchów w Czeczenii). Jeśli po prowokacjach następnych lat (rozszerzenie NATO, kolorowe rewolucje w Gruzji i na Ukrainie w latach 2003-2004, instalacja rakiet w Polsce w latach 2007-2008, rosyjska interwencja w Gruzji w 2008 r.) Nastąpiły (skąpe) gesty uspokojenia (rosyjski ) wsparcia USA po atakach Terrorist 2001 „, Resetowanie „Stosunki pod rządami Obamy, nowe porozumienia START”, stosunki między dwoma światowymi gigantami gwałtownie się pogorszyły w ciągu ostatnich dziesięciu lat. Rosyjskie posiłki wojskowe, zbliżenie gospodarcze z Chinami, kwestia Snowdena (dla przypomnienia, ten ostatni cieszy się azylem politycznym w Rosji), aneksja Krymu przez Rosję, sankcje żądane przez Waszyngton, rosyjska interwencja w Syrii, wycofanie Stanów Zjednoczonych i Rosji podejrzenie. Ingerencja w wybory prezydenckie w USA w 2016 roku: Większość specjalistów mówi teraz otwarcie o powrocie zimnej wojny. Jeśli napięcia nieco złagodniały pod rządami Trumpa (powtarzające się podejrzenia o zmowę między nim a Rosją są niezgodne z nowymi sankcjami gospodarczymi i prowokacjami wojskowymi), niedawny wybór Joe Bidena do Białego Domu wydaje się obiecać zaostrzenie ostatnich stanowisk …

Czy w tym kontekście powinno nas dziwić powrót do popularności zimnej wojny i stosunków amerykańsko-rosyjskich w amerykańskiej literaturze, filmie i telewizji? Opowiadanie o tych, którzy w ciągu ostatniej dekady przerobili język rosyjski jako postać przeciwnika, byłoby żmudnym ćwiczeniem, ponieważ jest ich tak wielu. Si l’on latestre la question autour du sujet qui nous occe, c’est-à-dire les adaptations d’un auteur dont les vres sont emblématiques de la période de la Guerre froide, est-ce un hasard si celles-ci reprennent W 2014r)Ryan Initiative, Kenneth Branagh / 2014), a następnie serial Jack RyanUtworzony w 2018 roku i nadal działa? Wraz z rozpoczęciem kadencji Joe Bidena zostanie wprowadzona nowa partia poprawek (Bez żalu Będzie podążać Tęcza szóstaKolejny tytuł z kultowej serii napisanej przez Clancy’ego) wydaje się przypieczętować powrót na pierwszy plan amerykańskiego autora, który zmarł w 2013 roku.

A zatem retrospekcja do lat 90-tych? Nie zupełnie. Czy to zjawisko wynika ze zdolności kina amerykańskiego, którego nie trzeba już udowadniać, do tworzenia czegoś nowego ze starym, czy też z tego, że to drugie nie jest już zgodne z oficjalną polityką zagraniczną, jak to było w tamtych czasach. Reagan, widzimy, że powracające motywy wojny Cold są teraz wykonywane czasami okrężnymi drogami. nawet jeśli Ryan Initiative Recykling bohatera Jacka Ryana, na pewno sprowadził go z powrotem do zaktualizowanego spisku, ponieważ bohater po zranieniu w Afganistanie pokrzyżował plany rosyjskiej oligarchii, aby podważyć amerykańską gospodarkę (zabawna opowieść, grana przez Kennetha Branę, który powtórz tę samą rolę w Dogmat Christopher Nolan, kolejny wyraźny przykład współczesnego recyklingu stereotypu „rosyjskiego złoczyńcy”).

Bez żalu Wpisuje się w tę logikę, sugerując, czym może być rozróżnienie, że Abiyem jest interesujący dla rosyjskiego przeciwnika. Rzeczywiście, nie chcąc wiele ujawniać czytelnikowi, sedno fabuły stopniowo zwraca się w stronę sztucznego kreowania rosyjskiego wroga przez Amerykanów na potrzeby ich polityki wewnętrznej (jedność narodowa wokół wyimaginowanego wroga). Daleko nam do zajmowania się „zaangażowanym” filmem czy jakąkolwiek analizą polityczną, bo prezentacja w zasadzie rządzi się regułami rytmicznego i brutalnego filmu akcji, ale ta ukryta tendencja może ujawnić dobrobyt. Scenarzyści są po drugiej stronie Atlantyku, nawet w bardzo charakterystycznych stylach. Z filmowego punktu widzenia pozwala także cieszyć się symbolami filmu szpiegowskiego: udawaniem, zdradą i innymi. Skręty i zakręty Scenariusz powtórzony.

Nie ma jednak wątpliwości, że ta stronniczość scenarzysty Taylora Sheridana (MordercaI ComanceriaI Rzeka Wiatru) Nie było to planowane od początku … ponieważ sięga pierwszej połowy lat 90-tych! Prawa do adaptacji opowiadania zostały faktycznie nabyte, gdy tylko ukazało się ono w 1993 roku. Przez następne dwadzieścia lat projekt pozostawał w fazie rozwoju, a wielu reżyserów (John Milius i Christopher McCurry) i aktorów (Keanu Reeves, Lawrence Fishburne), Gary Saines, Tom Hardy) Bez skutku. W 2017 roku, pod kierownictwem nowego producenta Akivy Goldsmana, film został powierzony Włochowi Stefano Solima (synowi Sergio Solimy, jednego z najsłynniejszych „Sergiusza z Trójki” na włoskim Zachodzie lat 60.), doświadczonemu reżyserowi w gatunek (Sicario: Cartel War I seryjny Gomora I Zero to zero). Kulminacja produkcji z wieloma zwrotami akcji: po kilkukrotnym odroczeniu premiery kinowej z powodu COVID, film został ostatecznie zakupiony przez Amazon Studios do ekskluzywnej cyfrowej premiery w Prime Video, 30 kwietnia.

Żeby wyjaśnić film, musimy przytoczyć napiętą i doskonale dopracowaną inscenizację, unikając przy tym niektórych fajnych momentów (sekwencja walk w celi więziennej, zanurzonym samolocie czy budynku otoczonym przez bojowników), a także jako silna obsada, w tym Jamie Bell i Jodie Turner-Smith i Guy Pearce. Dla Michaela Jordana (również koproducenta) jego charyzma i imponujące przygotowania fizyczne są niewątpliwie pierwszym źródłem filmu, nawet jeśli żal nam, że aktor ujawnia drogę Dogmat Podczas gdy specjalizujemy się w rolach ciastek Stacja Fruitville (Ryan Coogler / 2013) udowodnił, że ma więcej niż jeden akord w swoim łuku … i cieszylibyśmy się również z powrotu do koncepcji „starej” pracy, bez tego bardzo wizualnego renderowania technologii, która sprawia, że ​​tak wiele z uciążliwych aktualnych filmów akcji. Wady filmowe niestety są typowe dla większości produkcji tego gatunku: prawie całkowity brak oryginalności i scenariusza podwaja możliwości … które istnieją same z jednego filmu do drugiego (szansa: spokojne wiosłowanie po Morzu Barentsa, broń z nieograniczoną amunicja, superbohaterowie i źli Rosjanie z Oni najwyraźniej zasnęli, trenując swojego strzelca itp.). Fani Toma Clancy’ego będą mogli dodać opowieść, która jest bardzo daleka od dzieła literackiego i słusznie nie można jej nazwać adaptacją – budzi obawy co do leczenia, które zostanie zachowane w następnej kolejności. Tęcza szósta. Bez żalu Mówiąc delikatnie, nie przeszłoby to do historii. Ale jako męski i retrogradacyjny wypoczynek po tygodniu pracy doskonale spełnia swoje zadanie.

streszczenie : Członek Marynarki Wojennej odkrywa międzynarodowy spisek, szukając zemsty za zabicie swojej ciężarnej żony.

Zobacz dalej

Nie żałuję: zwiastun

Bez żalu: artykuł techniczny

Oryginalny kaliber: nie żałuję
Reżyser: Stefano Solima
Scenariusz: Taylor Sheridan i Will Staples
Interpretacja: Michael P. Jordan (John Kelly), Jimmy Bell (Robert Ritter), Jay Pearce (Sekretarz Clay), Jodi Turner Smith (Karen Greer)
Zdjęcia: Philip Rossello
Montague: Matthew Newman
Muzyka: Johnsy
Producenci: Akiva Goldsman, Michael B. Jordan, Josh Appelbaum i Andre Niemyk
Sociétés de production: Paramount Pictures, Skydance Media, Weed Road Pictures, Outlier Society, New Republic Pictures, Midnight Radio Productions
Czas trwania: 109 minut.
Gatunek: akcja / thriller
Data wydania: 30 kwietnia 2021 (Prime Video)
Stany Zjednoczone – 2021