Jadwiga I, „Król” i patronka Polski

Być może ten tekst, to epitafium pamiętali robotnicy, którzy w 1949 roku znaleźli królewskie szczątki w pobliżu ołtarza głównego katedry na Wawelu w Krakowie. Oczywiście odkrycie, którego dokonali, nie zaskoczyło ich. Młody władca, który w zapachu świętości zmarł w wieku 25 lat, jest dla wszystkich Polaków symbolem patriotycznego wyrzeczenia i chrześcijańskiej pokory. Nic więc dziwnego, że obok ciała umieszczono berło i drewnianą kulę.

Pod koniec XIV wieku Ludwik I Andegaweński, członek dynastii Kapetyngów z Neapolu i Sycylii oraz potomek króla Francji Ludwika VIII, zjednoczył w swoich ramionach królestwa Węgier i Polski. Ale król miał tylko córki… Kiedy zmarł w 1382 r., tron ​​odziedziczyła najstarsza Maria Magyar. Dwa lata później polska szlachta, która faktycznie otrzymała koronę, zdecydowała się ukoronować młodszą Jadwigę – czyli Jadwikę – na „króla” Polski.

Serce czy Rozum, Wilhelm Habsburg czy Jagiellończyk Litewski

To duże obciążenie dla dziewczynki, która ma zaledwie 11 lat. Od wczesnego dzieciństwa Jadwiga była zaręczona z Wilhelmem Habsburgiem. Ten „pan młody” wydawał się jej rodzajem „książę z bajki” i nie mogła się doczekać ich małżeństwa. Jednak polscy szlachcice niechętnie patrzą na ten niemiecki sojusz i wolą unię ze swoim „królem” wielkim księciem litewskim Jokaila – czyli Jagiellończykiem. Potęga obu państw byłaby ogromna, a Jagillon obiecał wyrzec się politeistycznych wierzeń i zostać chrześcijaninem, nawracając ostatnich pogan Europy na swoich poddanych.

Umysł Jadwigi jest rozdarty: jej serce czy wielkość jej królestwa? Jego szczęście na ziemi czy służba Bogu?

Pewnej nocy, owinięta czarnym welonem, poszła do katedry krakowskiej i przez trzy godziny płakała i modliła się przed wizerunkiem Chrystusa. Nagle w ciszy rozlega się donośny głos: „Ratujmy Litwę!” Jej decyzja podjęta, królowa zakrywa krzyż welonem… 18 lutego 1386 r. książę litewski przyjął chrzest i nadał mu imię Władysław II. Później żeni się z Jadwigą, której matką była Elżbieta Piast, przynosząc mu legitymację staropolskiej dynastii. Rozpoczyna się złoty wiek dla Polski pod panowaniem Jagiellonów.

„Święta Pani Vaval” kanonizowana przez Jana Pawła II

17 września 1399 r., w trzy dni po narodzinach córki Elżbiety Bonifacej, królowa przekazała swoje klejnoty i cały swój majątek ubogim i Uniwersytetowi Krakowskiemu, który odnowiła. . Porzuciwszy wszystko dla swojej wiary i miłości swojego ludu, nie chce zabrać ze sobą niczego w życiu pozagrobowym, tylko na znak ubóstwa.

Tak więc, obok nowoczesnego mauzoleum z nieskazitelnego marmuru zawierającego jego szczątki, pomnik nosi jego proste berło i globus. Wielu Polaków przychodzi, aby o nich myśleć, medytować nad nimi i rozkwitać w swoich skłonnościach. W oddali widać zawoalowanego Chrystusa, który podobno poświęcił się królowej Jadwidze.

W 1997 roku Jan Paweł II kanonizował „Matkę Bożą Wawelską” i uczynił ją patronką Polski. Bo dla dzisiejszych rodaków Jadwiga jest kimś więcej niż wyjątkową księżniczką, kimś z otchłani czasu, odbiciem ich kraju i wiary, i to jej ufają w chwilach zwątpienia. Kryzys.