Ziemia uformowała się znacznie szybciej niż myśleliśmy

także nasza planeta Układ SłonecznyUkład Słoneczny, powstał 4,6 miliarda lat temu. Jest to fakt, który jest teraz jednomyślny. Jednak jeden punkt jest nadal przedmiotem gorących dyskusji. ten z Czas trwaniaCzas trwania tej formacji i związanych z nią mechanizmów. Najpopularniejsza teoria dotyczy kolizji etapowych między embrionami planetarnymi. Tak więc uformowanie się Ziemi w ten sposób zajęłoby od 50 do 100 milionów lat, ponieważ teoria ta sugeruje pewien stopień prawdopodobieństwa. Tak, nie przemierzamy codziennie małych planet.

powstał w ciągu kilku milionów lat

Ale w ostatnich latach pojawił się nowy pomysł. To znacznie szybsza formacja, trwająca zaledwie kilka milionów lat i nie wiąże się z gigantycznymi uderzeniami, ale raczej gigantycznymi zaległościzaległości Małe przedmioty o wielkości zaledwie kilku milimetrów. Teoria ta została przedstawiona w artykule opublikowanym 3 lata temu (czytaj poniżej). Naukowcy z Kopenhagi, autorzy tego wcześniejszego badania, powracają teraz do tematu, aby ograniczyć naturę materii u jej pochodzenia planety telluryczneplanety telluryczne Układ słoneczny, a zwłaszcza Ziemia i Mars, determinując w ten sposób sposób ich powstania.

W nowym artykule opublikowanym w czasopiśmie NaturaNaukowcy używają izotopyizotopy the krzemkrzem jako znaczniki, aby zrozumieć mechanizmy formowania się planet. W ten sposób przeanalizowali skład izotopowy ponad 60 meteorytymeteoryty różne ciała i planety, aby zaobserwować korelację” DziedzicznyDziedziczny które mogą istnieć wśród nich.

wzrost poprzez gromadzenie się kurzu

Wyniki pokazują, że wbrew najpopularniejszemu mniemaniu, chondrytychondryty Nie będą budulcem planet takich jak Mars i Ziemia. Z drugiej strony wydaje się, że te dwie planety będą miały związek asteroidyasteroidy Rozbieżne powstały bardzo wcześnie w historii Układu Słonecznego. Wskazuje to na szybkie formowanie się, w czasie krótszym niż 3 miliony lat, przez Wzrost przez zderzenia i akrecję bardzo małych pierwiastków w dysku protoplanetarnym. Według badaczy A gwiazdagwiazda Z tego dysku pyłowego bardzo szybko może uformować się sto kilometrów średnicy. Po osiągnięciu tego rozmiaru wzrost jest kontynuowany poprzez „zasysanie” wszystkich elementów znajdujących się w pobliżu, w tym małych cząstek lodu.

Obecność wody nie jest już kwestią szczęścia

Ta nowa wizja ma więc wpływ na pochodzenie wody na Ziemi. W najpopularniejszej hipotezie woda mogła już zostać sprowadzona na Ziemię przez bombardowania komet bogatych w wodę i lód pod koniec formowania się planety. Ale nowa teoria zaproponowana przez naukowców z Kopenhagi, która kwestionuje sposób, w jaki powstała Ziemia, sugeruje, że gromadzenie się wody miało miejsce podczas fazy szybkiej akumulacji, a zatem nie miało „odległego” pochodzenia.

Ważna uwaga, ponieważ odrzuca ideę „szczęścia” zawartą w jego hipotezie o wodzie kometykomety. Wręcz przeciwnie, nowa teoria wskazuje, że woda jest pierwiastkiem ściśle związanym z powstawaniem planet typu ziemskiego, czy to w naszym Układzie Słonecznym… czy gdziekolwiek indziej.

Początkowa faza formowania się Ziemi nastąpiła znacznie szybciej niż wcześniej sądzono. Polega to na bardzo dokładnym pomiarze izotopów werwer Naukowcy doszli do takiego wniosku.

Artykuł z Natalia MeyerNatalia Meyerwysłane 24 lutego 2020 r

Przypadkowe zderzenia coraz większych ciał na przestrzeni kilkudziesięciu milionów lat. Jest to metoda używana przez plik Naukowcy astronomiiNaukowcy astronomii Zawsze wyobrażałem sobie, że nasza Ziemia została uformowana. Ale Praca badawcza z Uniwersytetu w Kopenhadze (Dania) kwestionują teraz tę teorię. Wszystko skończyłoby się w ciągu zaledwie pięciu milionów lat.

Tylko ? Przezistnienieistnienie, nie ma wątpliwości. I to nawet w skali naszego Układu Słonecznego. Jego wiek szacuje się na około 4,6 miliarda lat. Zawężając to wszystko do 24 godzin, odkrycia naukowców z Kopenhagi wskazują, że uformowanie się proto-Ziemi zajęłoby tylko półtorej minuty. Pięć do piętnastu minut w zależności od przyjętego do tej pory pomysłu.

Prace naukowców z Uniwersytetu w Kopenhadze kierują teraz astronomów ku innej teorii. „Punktem wyjściowym był pył. Obiekty wielkości milimetra spadające na ciało, które spało i jednocześnie tworzące naszą Ziemię.”wyjaśnia Martin Schiller, badacz, w A Komunikat prasowy Uniwersytetu w Kopenhadze.

Woda bardziej przyziemna niż oczekiwano?

Naukowcy wyciągnęli ten wniosek z najbardziej precyzyjnych pomiarów, jakie kiedykolwiek wykonano na izotopach żelaza. Badali już mieszaninę izotopową tego pierwiastka w różnych meteorytach. Tylko jeden rodzaj meteorytów ma skład podobny do ziemskiego: chondryty CI. „Gdyby proces był bardziej przypadkowy, nie zidentyfikowalibyśmy jednego rodzaju meteorytu, ale raczej mieszaninę”.— uspokajał Martin Schiller.

Inne meteoryty, na przykład z Marsa, pokazują, że skład izotopowy żelaza był inny w materiałach, które były używane na początku rozwoju naszej planety. Być może ze względu na temperatury panujące w tym czasie w okolicach naszej młodzieży KalaćKalać. Po kilkuset tysiącach lat nasz Układ Słoneczny ostygł na tyle, że pył chondrytowy CI z zewnątrz mógł wejść do strefy akrecyjnej proto-Ziemi.

„Ten pył dominuje w formowaniu się płaszcza Ziemi. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy większość starszego żelaza przeniosła się do jądra. A więc, jeśli formowanie się tego jądra – To, co naukowcy nazywają różnicowaniem planetarnym – stało się to tak szybko”wyjaśnia Martin Schiller. „To odkrycie nie tylko wyjaśnia historię naszego Układu Słonecznego, ale może również rzucić światło na powstawanie planet w innych częściach świata. galaktykagalaktyka. »

„Jeśli nasza teoria jest słuszna, może się okazać, że woda jest prostym produktem ubocznym formowania się planet”.Wystarczy, aby jeden z głównych składników życia – jakim go znamy – był niezwykle powszechny w naszym wszechświecie.

Skład Ziemi: Jeden z geochronometrów się mylił

Ziemia i Układ Słoneczny narodziły się około 4,568 miliarda lat temu. Jeśli chodzi o wydarzenia, które nastąpiły później, istnieją obecnie wątpliwości, ponieważ nowa ocena, skorygowana w dół, z 2007 r pół życiapół życia dla radioizotopu samarsamar, jeden z geochronometrów używany do kronikowania tego, co wydarzyło się tam podczas pierwszych setek milionów lat jego ewolucji. Tam różnicowanieróżnicowanie Planeta Ziemia kolorkolor I na Marsie, miały się wydarzyć znacznie szybciej i wcześniej, niż myśleliśmy.

Artykuł z Laurenta SaccoLaurenta Sacco Opublikowano 04.09.2012

To nie jest badanie wieku Ziemi i Układu Słonecznego. Ale artykuł opublikowany w Nauki Dowodzi to potrzeby ponownego przemyślenia osi czasu wydarzeń w okresie hadesowym na Ziemi, Marsie i Księżycu. Jeśli poprosisz Wolfram Alpha, aby powiedział ci wszystko o Anair 146, poinformuje cię, że jest radioaktywny i ma okres półtrwania wystarczająco długi, aby umożliwić datowanie starożytnych procesów geologicznych w przeciwieństwie do węgla-14 i okres półtrwania wynoszący zaledwie 5730 lat. ale przede wszystkim w pośrednim związku z dzisiejszą mierzalną obfitością izotopów neodymneodym Pozwala nawet datować operacje, które miały miejsce w rświtświt Z historii Układu Słonecznego.

Ale tutaj jest liczba 103 milionów lat 146źle! Według grupy naukowców, którzy używaliSystem akceleracji Argonne Tandem Linac Z Argonne National Laboratory w Stanach Zjednoczonych prawdziwa wartość okresu półtrwania samaru 146 wynosi 68 milionów lat.

Nie ma rewolucji dla wieku Układu Słonecznego, ale z drugiej strony, biorąc pod uwagę ustaloną chronologię wydarzeń, które miały miejsce w ciągu pierwszych setek milionów lat wewnątrz planet skalistych, będziemy musieli zrewidować wersję!

Dzięki próbkom skał księżycowych i marsjańskich meteorytów, a także skał ziemskich oszacowaliśmy daty różnicowania się tych planet, czyli powstania chemicznie dobrze rozdzielonych jąder i płaszczy. Zdaniem naukowców, biorąc pod uwagę nową wartość okresu półtrwania samaru, różnice te występowałyby szybciej, a szacowane czasy życia byłyby zbieżne z innymi zegarami jądrowymi.

Szybsze formowanie się płaszcza księżyca

Wśród najstarszych skał na świecie, niektóre z nich wykazują oznaki starzenia oprócz procesów geodynamicznych i geochemicznych, których są świadkami. Już teraz możemy dokonać pierwszej oceny, która wygląda następująco.

Tyr

• Uważa się, że proces płaszczowy, który uformował niektóre skały na Grenlandii, miał miejsce 170 milionów lat po utworzeniu Układu Słonecznego. Skorygowany wiek 120 milionów lat jest teraz bardziej zgodny z wiekiem określonym przez inny zegar jądrowy dla skał znalezionych w Australii. Sugeruje to, że proces ten wpłynął na całą planetę.
• Podobnie jak w przypadku skał w Kanadzie, przechodzimy od 287 do 205 milionów lat po utworzeniu Układu Słonecznego przez inny proces.

kolor

• Powstanie płaszcza księżycowego datuje się na 242 miliony lat po powstaniu Układu Słonecznego. Skorygowany wiek wynosi teraz 170 milionów lat.
• Księżycowa skała została niedawno datowana na trzy stoperystopery Rdzenie, z których jeden to Samar-146. Wiek wzięty z pozostałych dwóch zegarów jest zgodny, podczas gdy wiek oszacowany na podstawie Samaru-146 jest różny. Poprawiona wersja okresu półtrwania samaru-146 rozwiązała zagadkę.