Wulkan pożera Charlotte Gainsbourg w „Obietnicy świtu”

To frazes, który z pewnością został rozłożony jak puzzle. W roli Niny, matki pisarza Romaina Gary’ego w „Obietnicy świtu”, swojej romantycznej autobiografii, Charlotte Gainsbourg na zawsze burzy wizerunek nieśmiałej młodej kobiety: wulkanicznej, melodramatycznej i intensywnie podbitej miłością do syna (Pierre Niney gra początkującego pisarza).

Aktorka zdecydowała się zamieszkać w Nowym Jorku na trzy i pół roku z synem i dwiema córkami. „Na początku była to ucieczka” – wyjaśnia. Wiem, że wrócę, ale odkrywam, że istnieje wolność, o której nie wiedziałem. » Pomysł na przeżycie ogromnych przygód, jak ten od ściany do ściany film nakręcony w pięciu krajach: Pod protezami i peruką Charlotte nauczyła się języka polskiego i odnalazła dialekt swojej babci Olgi, która zniknęła, gdy miała 13-letni. „Aby pokazać siłę, jakiej potrzebowała postać, potrzebne było coś bardziej przyziemnego i mocniejszego. Z ciężkimi piersiami i bardziej wygiętą szyją.

To rola, której się nie spodziewała

Kiedy reżyser Eric Barbier zaproponował mu tę rolę, ku jego wielkiemu zdziwieniu, jego towarzysz Yvan Attal właśnie otrzymał, przez czysty przypadek i w prezencie od przyjaciela, wszystkie dzieła Romaina Gary'ego. „Brakowało mi tego. Zacząłem od Grossa Kalina, co jest dziwnym wyborem, przyznaję. ” Ale to przeczytany scenariusz urzekł ją bardziej, niż się spodziewała. „Dostrzegłam podobieństwa z historią mojej rodziny. Ta pasja do Francji i jej kultury to tragikomedia Saltaire’a. Widziałem, jak mój ojciec robił z tego pudełka. Płacząc krokodylimi łzami. Nadmiar, wiem. Na przykład w papierosach. Cóż, paliłem fałszywe papierosy i smakowały obrzydliwie.

Przeczytaj także
>Nasza recenzja filmu

Rozmawiamy z nią o jej rodzicach i powtarzam: nie czuj się obrażony. „Kiedy ludzie nie rozmawiają ze mną o tym, to ja o tym mówię!” Oznacza to, że jest coś podejrzanego, prawda? Zauważyła to i wybuchnęła serdecznym śmiechem. Moi rodzice są dla mnie tak silni, że nie mogę sobie bez nich poradzić. Oczywiście zawsze podziwiałem mojego ojca, ponieważ był nieobecny. Moja mama widziała moje ostatnie koncerty i była dla mnie szokiem. Widzę dystans, jaki ma i tę miłość, jaką ludzie darzą ją. » Od czasu obejrzenia filmu Jane w ramach żartu nazywa swoją córkę, podobnie jak Ninę, „moim drogim synem”. A Charlotte, pisząc do niego, podpisuje się „twój syn”.

kontrola

W Nowym Jorku Charlotte utknęła w cienkim segregatorze. Najmłodsza zastanawia się, co ona tam robi i marzy o Francji, najstarsza jest sprzymierzeńcem swojej mamy. Z anonimowości korzystają także jego dzieci. „Kiedy jesteś młody, chcesz być jak wszyscy inni. Pozostaje to niezauważone”. Jeśli chodzi o prowokację, przetrwali wszystko. Według bezczelnego Antychrysta, Dane Lars von Trier w 2009 r., nie tolerowało tabu. Ona sama przeżyła słowa rodziców w stylu „ja też cię nie kocham” – wspomina. „Konkluzja jest taka, że ​​wszystko jest w porządku”.

Zwiastun filmu