We Lwowie lokalne radio oparte na wojnie

„Jesteśmy radiem muzyczno-rozrywkowym, ale też dajemy wiele wiadomości, bo obywatele potrzebują informacji, szczególnie w tej chwili” – mówi Volodymyr Melnik, 28-letni DJ i prezenter. Białe studio we Lwowie, mieście 80 km od granicy z Polską.

Między dwoma ukraińskimi piosenkami rockowymi lub patriotycznymi Wołodymyr Mielnik i jego przyjaciel Andriej Antoniuk (lat 41) z humorem komentowali wiadomości w tej 30-letniej lokalnej stacji radiowej, jednej z pierwszych, które powstały po rozpadzie Związku Radzieckiego.

– Kanał informacyjny –

Potwierdza Volodymyr Melnik, który od ośmiu lat pracuje w ukraińskiej stacji radiowej Lvivska Khvylya (Fala Lwowska, po ukraińsku).

24 lutego, w dniu wybuchu rosyjskiej ofensywy, 40-osobowy zespół, w tym pięciu dziennikarzy i kilkudziesięciu prezenterów, po raz drugi w swojej historii postawił się na wojnę.

W 2014 roku, po aneksji Krymu i rozpoczęciu konfliktu z wspieranymi przez Rosję prorosyjskimi rebeliantami w Donbasie, na wschodzie, radio już wstrząsnęło swoją audycją.

„Wojna bardzo wpłynęła na naszą pracę, bo był też czynnik psychologiczny, który początkowo uniemożliwiał nam pracę” – mówi Marta Oliarnik, 27-letnia dziennikarka, która swoje emocje ukrywa za dużymi okrągłymi okularami. Nawet jako profesjonaliści „wydarzenia nie mogą pozostawiać nas obojętnymi”.

Po 24 dniach wojny radio wbrew sobie stało się ważnym ogniwem łączącym władze z ludnością. Tak więc Lwowska Khvylya dociera do około 300 000–400 000 słuchaczy dziennie, liczba ta podwoiła się od początku działań wojennych.

Zamknięcia szkół we Lwowie, potrzeby pomocy humanitarnej, a także sytuacja w południowej i wschodniej Ukrainie oraz dane międzynarodowe: W liście biuletynu o godz. powiedziała.

Stacja ma własne programy od siódmej do siódmej wieczorem, podczas których pochodnia mija w przerwie kanału informacyjnego utworzonego na początku konfliktu przez ogólnopolskie stacje telewizyjne i radiowe, które konsekwentnie łączą swoje zasoby.

Opiera się to na założeniu, że w czasie wojny media odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu morale społeczeństwa i wspieraniu wysiłku wojennego.

Straty wojskowe lub cywilne są zgłaszane tylko w Unikach i Unikach.

„Liczby te nas przerażają, doświadczamy ich osobiście, ale staramy się też przekazać wrogowi wiele pozytywnych informacji, takich jak straty ludzkie i materialne” – mówi Marta. Według tego dziennikarza prawdziwe straty ludzkie można poznać dopiero po zakończeniu wojny.

’Infrastruktura krytyczna’

Kilka razy dziennie syreny przerywają transmisję.

W piątek rano 31-letni dyrektor techniczny Wasyl Bakush musiał uruchomić alarm w powietrzu ze swojego domu, wzywając mieszkańców do pójścia do schronów.

Lokalne władze poinformowały, że tego dnia „rosyjskie pociski” uderzyły w teren lwowskiego lotniska, ale nie spowodowały śmierci.

Ze swojego małego biura, którego okno wychodzi na studio, Wasyl Bakusz monitoruje stan dziesiątek wież telekomunikacyjnych, które nadają ze Lwowskiej Chiwliji przez zachodnią Ukrainę i na wschód aż do Kijowa.

Miejsce położone najbliżej stolicy, u jej bram, gdzie toczą się zaciekłe bitwy, zostało dwukrotnie uszkodzone w wyniku bombardowania. Kolejny nalot, tym razem na Równe, pozostawił prawie dziewięciu zabitych i dziewięciu rannych 14 marca.

„Te wieże to niezbędna infrastruktura. Kiedy są atakowane, są niebezpieczne dla mieszkańców, ponieważ traci się połączenie” – zauważa Wasyl Bakuch, wskazując na znajdującą się tuż obok wieżę Lwowską.

Inżynier, który regularnie wspina się na szczyt tego ostatniego, aby go naprawić, mówi, że jest gotów zrobić wszystko, aby przywrócić łącze w przypadku bombardowania. „Nawet jeśli modlimy się, aby tak się nie stało, jeśli je zniszczą, w razie potrzeby zamontujemy antenę na drzewie”.

© 2022 AFP