W Europie renesans nuklearny przyjdzie ze wschodu

Czy Szwajcaria kiedykolwiek kupi prąd z Europy Wschodniej? W każdym razie, od Estonii po Rumunię przez Polskę, projekty dotyczące dużych elektrowni, ale także małych reaktorów, przyspieszyły w ostatnich miesiącach. Amerykanie GE-Hitachi i NuScale w ostatnich tygodniach zabezpieczyli kontrakty w Estonii, Polsce i Rumunii. Ostatnio europejskie firmy Rolls Royce i EDF opracowały własne projekty małych reaktorów, które lepiej pasują do tych rynków niż gigantyczne reaktory elektrostatyczne.

Dlaczego teraz jest czas. Wojna na Ukrainie obnażyła zależność Szwajcarii i jej europejskich sąsiadów od rosyjskiego gazu. Pomiędzy dekarbonizacją produkcji energii elektrycznej a rezygnacją z paliw kopalnych, energia jądrowa znów jest opcją.

Na Zachodzie Belgia właśnie odłożyła planowane na 2025 r. wyjście z energetyki jądrowej. Holandia zapowiedziała budowę dwóch elektrowni. Francja rozważa sześć nowych reaktorów. Szwajcaria ponownie otwiera debatę poprzez inicjatywę „Stop the Blackout”.

Jednak renesans jądrowy w Europie Wschodniej jest najbardziej naznaczony eksplozją dużych i małych projektów reaktorów, na ogół pochodzenia amerykańskiego.

Żegnaj EPR 1600. Od pięćdziesięciu lat rozwojem energetyki jądrowej kieruje wyścig o gigantyzm. Reaktory pierwszej generacji z lat 60. o mocy poniżej 500 megawatów zostały zastąpione przez reaktory drugiej generacji o mocy blisko 1000 megawatów. Trzecia generacja reaktorów EPR budowanych w Finlandii, Wielkiej Brytanii i Francji powinna flirtować z mocą 1600 megawatów.

Jak wyjaśniono Wiadomości Heidi Czeski konsultant ds. inżynierii jądrowej Karel Samic:

„Zasadniczo maszyna termohydrauliczna, taka jak reaktor jądrowy, im większa, tym bardziej wydajna”.

Tutaj efektywność należy rozumieć w termodynamicznym sensie efektywności energetycznej. Ale rozmiar ma również wady:

Ten artykuł jest przeznaczony wyłącznie dla subskrybentów.

Już subskrybowane?
komunikować się