Tenis Kyliana Mbappe? Arthur Fils: „Za 5 lat bardzo chciałbym wygrać turniej Wielkiego Szlema”

Na początku wiosny Luca van Asch, zwycięzca mistrzostw Roland Garros Junior Championship 2021, mocno uderzał na glinianych kortach klubu tenisowego Nice Lawn. Kilka metrów dalej jego przeciwnik w finale, Arthur Fils, nie miał tyle szczęścia, bo prawą stopę unieruchomił z powodu skręconej kostki doznanej na treningu.

Usterka nie powinna na długo spowolnić tej wielkiej nadziei francuskiego tenisa w jego dążeniu do wielkości. 251. gracz na świecie na początku roku, tutaj jest na 109. miejscu po dotarciu do półfinałów w Montpellier i Marsylii, dwóch meczach ATP 250 i zdobyciu tytułu Oeiras Challenger w Portugalii. W wieku 18 lat Hab dąży do wysokości, to wszystko. I tego nie ukrywa.

Arthur, twój początek sezonu upłynął pod znakiem zwycięstw nad Richardem Gasquetem, Roberto Bautistą Agutem i Stanem Wawrinką. Jak to jest robić takie rzeczy w wieku 18 lat?

Artur Syn : oczywiście bardzo szczęśliwy. To są dobre zwycięstwa za każdym razem przeciwko świetnym graczom, ale nie powinniśmy na tym poprzestawać. Miałem dobry początek sezonu i postaram się kontynuować.

Mam już publicznie zadeklarowane bardzo wysokie cele: wygrać Grand Slam, Masters, zająć miejsce w Top 10. Czy ambicje są dość zarozumiałe?

AF: Dokładnie. Nie musisz wyznaczać limitów. Kiedy wyznaczysz sobie granicę, osiągnięcie jej może być trudne. Kiedy mówisz sobie „Postaram się być w pierwszej dziesiątce”, oznacza to, że nie będziesz próbował być numerem 1 na świecie. Musisz iść tak wysoko, jak to możliwe. Musisz powiedzieć, co myślisz, aby spróbować się tam dostać. To część mojej mentalności.

Skąd ta pewność, że francuska publiczność niekoniecznie jest przyzwyczajona do młodego sportowca?

AF: Tak, to na pewno. Pochodzi od moich rodziców, sposobu, w jaki mnie wychowali. Zawsze bądź pewny siebie, bez względu na okoliczności. Myślę, że teraz to wyciągnę.

Czy teraz, gdy wszystko idzie dobrze, nie grozi zniechęcenie, jeśli cele wyższe niż oczekiwane nie zostaną osiągnięte?

AF: Nie, niekoniecznie. Co mogę wziąć, to biorę. Nie obwiniam się o cele, które wyznaczyłem za rok lub dwa. Może to nastąpić wcześniej. Mówię: „Dobrze, to się zdarza”. Muszę być skoncentrowany, dobrze trenować i będzie dobrze.

Z Lucą van Assche, kolejną nadzieją francuskiego tenisa, jesteście na podobnej ścieżce. Czy możesz nam opowiedzieć o swoim związku?

AF: To dobra pozytywna symulacja. Z Luką znamy się od bardzo dawna, odkąd byliśmy bardzo młodzi. Cały czas pchamy się na szczyt, szczególnie w ciągu ostatniego roku lub dwóch. Zawsze jest super, razem trenujemy, zawsze idzie dobrze. Często jeździmy razem na turnieje, to bardzo dobrze.

Jesteś uosobieniem przyszłości francuskiego tenisa. Na drugim końcu drogi czterech graczy – Jo-Wilfried Tsonga, Gilles Simon, Richard Gasquet i Gael Monfils – albo zakończyło swoje kariery, albo zakończyło swoje kariery. Co one dla ciebie reprezentują?

AF: Oglądaliśmy je cały czas, kiedy byliśmy dziećmi. Gayle, Joe, Gail, Richard, widzieliśmy ich w Pucharze Davisa, w wielkich ligach… Są wzorem do naśladowania i staramy się czerpać z nich inspirację.

Mówiąc o modelach Carlos Alcaraz i Holger Rohn, którzy są tylko o rok starsi od ciebie, prawda?

AF: Jako wzór do naśladowania mogę brać tylko graczy o rok starszych ode mnie, ale to, co robią, jest naprawdę potężne. Bardzo, bardzo silny. Mają się bardzo dobrze, zwłaszcza Alcaraz, który wygrał Indian Wells. To jest dobre i sprawia, że ​​chcemy robić to samo, iść tymi samymi krokami, teraz próbować stawić im czoła, przezwyciężyć je. To następna generacja, spróbujemy się ze sobą bawić, toczyć największe bitwy.

Jak w idealnym świecie wyobrażałbyś sobie swoją karierę za 5 lat, w roku 2028?

AF: W wieku 23 lat bardzo chciałbym mieć tytuł Wielkiego Szlema na mojej liście, byłoby dobrze. A potem walczysz o pierwsze miejsce na świecie.

Jest bardzo ambitny.

AF: Tak.

Czy Kylian Mbappe nie byłby tenisem?

AF: (śmiech) Nie sądzę, ale chciałbym.

Czy jest sportowcem, którego lubisz?

AF: Chociaż raz tak. To, co osiągnął, jest niezwykłe, brutalne. Dużo śledzę futbol, ​​w szczególności dzięki niemu. Doprowadził nas do szału na mundialu. W finale było niesamowicie. Jest naprawdę świetnym sportowcem.

Na koniec pozwolę ci dokończyć to zdanie: zostać pierwszym Francuzem, który wygrał turniej Wielkiego Szlema od czasów Yannicka Noaha w 1983 roku…

AF: Niewiarygodne.