Takie podejście pomaga żyć dłużej

Nowe badanie pokazuje, że członkowie Framingham Heart Study z wyższym poziomem wykształcenia starzeją się wolniej i żyją dłużej niż osoby z niższym wykształceniem. Wyniki te są publikowane w Gamma.

Framingham Heart Study to badanie obserwacyjne, które rozpoczęło się w 1948 roku i obecnie obejmuje trendy zdrowotne na przestrzeni trzech pokoleń.

„Od dawna wiemy, że osoby z wyższym wykształceniem żyją dłużej. Pozostaje jednak wiele wyzwań związanych ze zrozumieniem, jak to się dzieje i, co ważniejsze, czy interwencje mające na celu zwiększenie liczby zapisów do szkół mogą przyczynić się do wydłużenia długowieczności.” „. powiedział Daniel Belsky, profesor epidemiologii w Mailman School i Center on Aging w Kolumbii.

Dwa lata nauki spowalniają starzenie się

Aby zmierzyć tempo starzenia się 3101 członków swojej grupy, badacze wykorzystali algorytm znany jako DunedinPACE. W przypadku 2437 uczestników, którzy mieli brata lub siostrę, badacze sprawdzili również, czy różnice w poziomie wykształcenia między braćmi i siostrami są powiązane z różnicami w tempie starzenia się.

Według ich obliczeń dodatkowe dwa lata nauki przekładają się na spowolnienie starzenia się o 2–3 proc. Spowolnienie to odpowiada około 10% zmniejszeniu ryzyka śmierci.

Starzenie się społeczeństwa francuskiego jest faktem potwierdzonym

Starzenie biologiczne odnosi się do nagromadzenia zmian molekularnych, które z biegiem czasu stopniowo podważają integralność i odporność naszych komórek, tkanek i narządów.

Starzenie się ludności świata jest faktem potwierdzonym, podobnie jak w przypadku populacji Francji. Osoby powyżej 65. roku życia, które w 2020 r. stanowiły jedną piątą populacji Francji, w 2040 r. będą stanowić jedną czwartą populacji, a od 2050 r. – prawie 30%.

Oczekiwana długość życia stale rośnie dzięki postępowi w walce z chorobami układu krążenia i nowotworami. W 2020 r. średnia długość życia we Francji wyniosła 79,2 lat dla mężczyzn i 85,3 lat dla kobiet.

W połowie XVIII w. połowa dzieci umierała przed 10. rokiem życia, a średnia długość życia nie przekraczała 25 lat. Pod koniec stulecia osiągnął on wiek 30 lat, a w 1810 r. wzrósł do 37 lat, częściowo dzięki szczepieniom przeciwko ospie prawdziwej. Wzrost ten postępował w wolnym tempie przez cały XIX wiek, osiągając 45 lat w 1900 roku.