Tajemnica gwiazdy Betelgeuse została rozwiązana

Jedna z ostatnich mozaik odkrytych w Pompejach pięknie przedstawia epizod z mitologii greckiej: katastrofę rybaka Oriona, czyli jego przemianę w grupę gwiazd. Ci z nas, którzy nie stracili połączenia z nocnym niebem, z pewnością znają tę konstelację otoczoną czterema bardzo jasnymi gwiazdami. Osoba reprezentująca lewe ramię Oriona nazywa się Betelgeuse. Jednak pod koniec 2019 roku gwiazda ta przeszła niepokojący i znaczący spadek jasności, do tego stopnia, że ​​wiele mediów uznało ją za zwiastun jego rychłej śmierci.

Po półtora roku gwiazda wciąż tam jest i odzyskała swój zwykły blask, a międzynarodowy zespół kierowany przez francuskich naukowców publikuje w środę, 16 czerwca w Natura, Studium mające na celu rozwiązanie zagadki „Wielkiej Ciemności” Betelgeuse. Aby zrozumieć to badanie, musimy najpierw wyjaśnić, czym jest to ciało niebieskie. To gigantyczny czerwony olbrzym, taką nazwę astronomowie nadają masywnej gwieździe (tutaj około 20 mas Słońca) pod koniec jej życia. Intuicja może wskazywać, że im większa gwiazda, tym więcej ma „paliwa” i tym dłużej będą trwały reakcje syntezy termojądrowej. Ale jest zupełnie odwrotnie: Betelgeuse i jej gigantyczne siostry palą świecę na obu końcach, a ich żywotność jest znacznie krótsza niż skromnej gwiazdy, takiej jak Słońce. Kiedy masywna gwiazda wchodzi w fazę czerwonego olbrzyma, ma zaledwie około 100 000 lat.

zasłona kurzu

Pierwszy autor artykułu autorstwa Natura, Miguel Montargues, Postdoctoral Fellow w Laboratory of Space and Instrumentation Studies in Astrophysics (Paris Observatory/University PSL), zna Betelgeuse jak własną kieszeń: „Studiuję go od dziesięciu lat i prawie przygotowałem na ten temat moją pracę magisterską”. Kiedy pod koniec 2019 roku pojawiły się pierwsze wiadomości, że jasność gwiazdy spada, jest szczerze sceptyczny: „Myślałem, że to tylko spadek w jego 400-dniowym cyklu życia i był trochę bardziej dotkliwy niż zwykle. Nagle musiałem poczekać i zobaczyć. Ale kiedy zobaczyłem 19 grudnia, że ​​krzywa idzie ostro w dół, zapytałem, podczas procedury awaryjnej, czas monitorowania VLT, Bardzo Duży Teleskop Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO) zainstalowany w Chile.

Dzięki względnej bliskości skali kosmicznej (724 lata świetlne) i ogromnej średnicy (900 razy większej od Słońca), Betelgeuse jest rzeczywiście częścią garstki gwiazd, których szczegóły powierzchni można obserwować. Dzięki narzędziu VLT Sphere, Eric Lagadec, astrofizyk z Obserwatorium na Lazurowym Wybrzeżu i współautor badania, wyjaśnia. ” Kiedy zauważyliśmy to w 2015 roku przy użyciu Sphere, po raz pierwszy wykonaliśmy obraz gwiazdy na żywo” inne niż słońce.

Masz 52,56% tego artykułu do przeczytania. Reszta przeznaczona jest tylko dla subskrybentów.