Steven Spielberg: „Stworzenie Listy Schindlera zmieniło mnie na zawsze…”

„Jeśli nie da się opowiedzieć historii Holokaustu, grzechem byłoby nie spróbować…” Spielberg przyznał w momencie premiery filmu. Jednak znakomicie udało mu się opowiedzieć to, co niewypowiedziane. W czerni i bieli. Trwający 3 godziny i 15 minut film opowiada historię Oskara Schindlera, który pomimo tego, że był przekonanym nazistą, uratował ponad tysiąc polskich Żydów. Jego zdaniem film kluczowy, o którym nie zapomną nowe pokolenia. „ W latach 90. 23% amerykańskich uczniów szkół średnich nigdy nie słyszało o Holokauście „To także dla niego szansa na odzyskanie swojej żydowskości” – zauważył Spielberg.

„To było moje przeznaczenie”

Jako dziecko w Arizonie Steven wstydził się tego. ” Cierpiałem z powodu izolacji i molestowania. Dorastałem zaprzeczając mojemu judaizmowi. Kiedy ludzie mówią mi: „Czy Spielberg jest Żydem?” ”, odpowiedziałem: „Nie, Niemcu! » W 1982 roku, u szczytu sukcesu ET, reżyser natknął się na książkę Thomasa Keneally’ego „Lista Schindlera”. Zdobył prawa, ale nie odważył się pokazać ich na ekranie. „ Ponieważ nie byłem gotowy emocjonalnie, poprosiłem Martina Scorsese o wyreżyserowanie filmu. » W 1985 roku Stephenowi urodził się syn o imieniu Max i wszystko się zmieniło. „ Poczułam kryzys sumienia, gdy uświadomiłam sobie, że pewnego dnia moje dzieci poproszą mnie o wyjaśnienia… Ale lepiej mówię filmami niż słowami. Moim przeznaczeniem było nakręcenie Listy Schindlera. » Universal Studios jest ostrożne. Co to za różnica! Negocjuje, a w zamian zgadza się zapisać do Jurassic Park. Podczas gdy Hollywood finalizuje efekty specjalne dla dinozaurów, Spielberg rozstawia swoje kamery w Krakowie. Tam pomaga utalentowany fotograf śledzący, mający obsesję na punkcie gadżetów. Miejsce na emocje. Dysponując budżetem wynoszącym 25 milionów dolarów, kręci po prostu jedną trzecią swoich zwykłych produkcji. Otrzymał pozwolenie na filmowanie w prawdziwej fabryce Oskara Schindlera oraz w swoim mieszkaniu, które pozostało w niezmienionym stanie od 1945 roku.

Jego najcięższy strzał

Na terenie byłego obozu w Płaszowie odtworzył gigantyczny obóz koncentracyjny. Wykonane z tektury, ale większe niż życie. W tym symbolicznym miejscu reżyser był świadkiem najtrudniejszej sesji zdjęciowej w swojej karierze. ” Pamięta, że ​​nawet dobre dni były smutne. Nigdy nie odważyliśmy się śmiać ani opowiadać dowcipów. Trudno mi było powiedzieć „Akcja”, bo „Akcja” to niemieckie określenie deportacji do gett… Realizacja tego filmu zmieniła mnie na zawsze. »

Uriela Celliera