Rzymska świątynia wyłania się z ruin Tyru

Libańsko-hiszpańsko-polska ekspedycja archeologiczna na początku września odkryła w południowym mieście Tyrze gigantyczną konstrukcję z czasów rzymskich, zidentyfikowaną jako świątynia. Francisco J. wyjaśnił. Nunez z Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW, który wspólnie z Marią Eugenią kieruje wykopaliskami, podaje, że jego budowa datowana była na okres od ok. 31 p.n.e. do 193 r., z dużymi przekształceniami około 284 r. Obita (Uniwersytet Pompeu Fabra w Barcelonie, Hiszpania) oraz Ali Badawi, odpowiedzialny za południowy Liban w Dyrekcji Generalnej Starożytności (DGA). Budynek, którego schodkowe wejście zdobią płyciny z geometrycznymi wzorami, przedstawiony jest na planie prostokąta zorientowanego ze wschodu na zachód. Zawiera platformę przymocowaną do ściany Silla oraz przedsionek otoczony dwiema kolumnami, które znaleziono w pobliżu miejsca. Ma osiem metrów wysokości z różowego granitu i została odkryta za panowania księcia Maurice’a Shehaba.

Budynek stał na platformie z ogromnych bloków wapienia i piaskowca, które podtrzymywały duże obciążenia fasady, zwłaszcza kolumn. Wykopaliska ujawniły także ulicę z portykiem prowadzącą do świątyni i prostopadłą do wąskiej ścieżki, na której zidentyfikowano święte miejsce. Jest to budowla dwuizbowa z dziedzińcem na osi północ-południe. Jedna z prac ozdobiona jest egipskimi płaskorzeźbami przedstawiającymi Izydę karmiącą niemowlę Horus, którego uzdrawiająca moc znana była na wybrzeżu Morza Śródziemnego.

Franciszek C. Nunez zauważa, że ​​rzymska świątynia i związany z nią obszar miejski przeszły przeróbki, a następnie zostały zniszczone na początku ery bizantyjskiej. „Został zdemontowany i pokryty platformą podtrzymującą ogromny kościół, który został zniszczony wraz z dużą częścią miasta przez tsunami w VI wieku naszej ery”.

Na miejscu zidentyfikowano pozostałości ruin z okresów fatymidzkich, krzyżowców i osmańskich.

Na tym obszarze, znajdującym się w południowej części odkrywki obejmującej średniowieczną katedrę, łaźnie, place i palestrę, prace rozpoczął międzynarodowy zespół złożony z archeologów libańskich, hiszpańskich, polskich, włoskich, portugalskich, francuskich i greckich. w 2020 r. o różnych typach danych, w tym pozostałościach archeologicznych i strukturach odkrytych w latach 60. i 70. XX wieku przez duże wykopaliska w DGA, pod zwierzchnictwem księcia Maurice’a Chehaba. Ale z powodu wojny secesyjnej skamieniałości nie zostały opublikowane lub są słabo udokumentowane. Libańsko-hiszpańsko-polska misja archeologiczna również uwzględniła te odkrycia, aby je zinterpretować i lepiej zrozumieć ich historię i architekturę.

Ulica z portykiem prowadząca do rzymskiej świątyni. Zdjęcie: Francisco G. Nunez

obszar kulturalny

„Skupiliśmy nasze wysiłki na obszarze Tyru, który został wcześniej wykopany przez księcia Szehaba, w celu ponownego zbadania szczątków i zrekonstruowania warstw terenu” – wyjaśnia Nunez. Naszym celem jest rzucenie światła na historię i rozwój planowania miast na wyspie w czasach starożytnych. Przypominamy, że Tyr został w dużej mierze zbudowany na wyspie, która była uważana za nie do zdobycia. Wyspa została założona zgodnie z tradycją w 2750 rpne i padła ofiarą ataku Aleksandra Wielkiego, który połączył ją z brzegiem budując most. Greckie, a potem rzymskie miasto zostało zbudowane na tym, co jest teraz skalistym występem. „Jednak duża część przedwojennych wykopalisk koncentrowała się na poziomie klasycznym i średniowiecznym” – kontynuuje współdyrektor wykopalisk. Mamy już bardzo mało dowodów archeologicznych z epoki brązu i epoki żelaza, chociaż te dwa okresy historyczne mają ogromne znaczenie, podczas których Tyr był jednym z najważniejszych ośrodków gospodarczych świata śródziemnomorskiego. Jednak nasza wiedza o starożytnym mieście ogranicza się w dużej mierze do przebłysków rzymskich i bizantyjskich pozostałości, które są dziś skoncentrowane w dwóch parkach archeologicznych: Bazylice i Bazylice. „

Na badanym obecnie obszarze wykopaliska w latach 70. ujawniły „decydujące sekwencje stratygraficzne i warstwy ze wszystkich epok, które wymagają interpretacji”, twierdzi archeolog. „Analiza wykopanych szczątków, w tym szeregu greckich i fenickich elementów architektonicznych i inskrypcji, wykazała, że ​​obszar ten miał charakter sakralny. Badacze uważają, że miało tu miejsce wiele rytuałów i czynności związanych z kultem. Dowodem na to są niedawno odkryte struktury z epoki żelaza. „Konstrukcje te stoją na platformie oznaczonej budynkami sakralnymi”.