Rolnictwo: Nowa WPR w pięciu pytaniach

Czas na nowy „PAC”. Co pięć lat aktualizowana jest wspólna europejska polityka rolna, tak droga Francji i jej rolnikom. Najnowsza wersja obowiązywała rok temu^Werset Styczeń. Les Echos dzieli WPR 2023-2027 na pięć pytań.

1. Co to jest WPR?

Wspólna Polityka Rolna jest jedną z najstarszych wspólnych polityk w krajach członkowskich Unii Europejskiej. Został utworzony na mocy Traktatu Rzymskiego z 25 marca 1957 r. i wszedł w życie 30 lipca 1962 r., a zatem ma już prawie 61 lat.

Rządzą nim trzy główne zasady: wyłączność rynkowa, preferencje społeczności i solidarność finansowa. WPR jest zgodny z Ćwiczenia budżetu europejskiego Siedem lat i podlega naprawie lub kondycjonowaniu w tym samym okresie.

Na wniosek Komisji Europejskiej był on przedmiotem zaciekłych dyskusji z Radą 27 Ministrów Rolnictwa Państw Członkowskich oraz Parlamentem. Wtedy każdy kraj będzie starał się lepiej bronić swoich interesów.

Historycznie przeciwstawiały się sobie dwa bloki: Europa Północna, liberalna, chcąca ograniczyć wydatki na rolnictwo i stworzyć swego rodzaju laissez-faire, oraz Europa Południowa, pragnąca większej ochrony. Francja, jako wiodąca potęga rolna w Europie, zawsze chciała utrzymać tę politykę, której jest głównym beneficjentem. Przystąpienie bloku wschodniego zmieniło ton dyskusji – podział budżetu – i utrudniło wspólne działania ze względu na zacofanie gospodarcze.

2. Czy WPR okazała się przydatna?

Ojcowie europejscy myśleli, ustanawiając wspólną politykę rolną, aby po wojnie osiągnąć samowystarczalność żywnościową. Temat zapomniany od tamtego czasu, ale nagle ucierpiał z powodu odrodzenia Covida, a potem wojny na Ukrainie.

W latach 1940-1945 ludność Europy cierpiała głód i nędzę, a Europa była zdewastowana. Trzeba było ją wydobyć z biedy i przywrócić na ścieżkę rozwoju. Europa została odbudowana przy pomocy planu Marshalla, a Stany Zjednoczone widziały duże zainteresowanie utworzeniem dużej przestrzeni gospodarczej do handlu. Był to również sposób na ograniczenie sowieckiej ekspansji.

Stworzenie ochrony granic i masowa pomoc dla rozwoju rolnictwa pozwoliły Europie wyżywić swoją ludność, ale także stać się światową potęgą. Z tego punktu widzenia WPR odniosła więc wielki sukces. Umożliwiło niektórym krajom, w tym Niemcom, stać się potęgami rolniczymi. Ale w pewnym sensie padła ofiarą własnego sukcesu, tworząc drogie nadwyżki na zapasy mięsa, zboża i produktów mlecznych. Doprowadziły do ​​tego reformy lat osiemdziesiątych Ogranicz kwoty.

3. Jakie są wykorzystywane środki finansowe?

Każdego roku Bruksela przyznaje europejskim rolnikom około 53 miliardów euro kredytów. Budżet WPR dla francuskiego rolnictwa został skonsolidowany przy zachowaniu puli 9,1 mld euro rocznie na lata 2023-2027. Francja jest wiodącą potęgą rolniczą w Europie i jako taka jest największym beneficjentem – 17% budżetu przeznaczonego na wspólną politykę rolną (WPR). Ta okoliczność jest tradycyjnie zorganizowana w kolumny. Pierwsza, która obejmuje pomoc bezpośrednią, wynosi we Francji 6,7 mld euro, w tym 3,2 mld na dochody podstawowe.

Istnieje również dotacja w wysokości 1,7 miliarda euro na program środowiskowy, który zastępuje zielony nacisk i zachęca do praktyk środowiskowych. Przy wzroście od 2 do 3% pomoc na rozpoczęcie działalności dla młodych rolników wyniesie 116 mln euro. Drugi filar, przeznaczony na tereny wiejskie, dysponuje budżetem w wysokości 2,4 miliarda euro, w tym 717 milionów na rolnictwo górskie za pośrednictwem ICHN (zasiłek kompensacyjny dla osób niepełnosprawnych) i 197 milionów na członkostwo.

4. Dlaczego 27 Narodowych Planów Strategicznych zamiast jednego?

Wiele państw członkowskich UE wyraziło pragnienie – niektóre od dawna, jak Irlandia, inne, jak Polska, która niedawno przystąpiła do UE – posiadania większej autonomii w dokonywaniu wyborów dotyczących polityki rolnej. Aby odpowiedzieć na te życzenia, Komisja Europejska poprosiła wszystkich o przedłożenie Narodowego Planu Strategicznego (NSP). W ten sposób 27 krajów było w stanie, szanując ekologiczne i ekonomiczne cele Europejskiego Zarządu Wykonawczego, wziąć pod uwagę specyfikę ich rolnictwa i zaproponować własną interpretację reformy, która miała zostać przeprowadzona.

Komisja Europejska odesłała kopie, które nie odpowiadały w wystarczającym stopniu priorytetom nowej WPR, a państwa członkowskie musiały odpowiednio dostosować swoje PSN. Dotyczyło to w szczególności Francji, której wsparcie dla produktów ekologicznych uznano za niewystarczające. W sumie reforma doprowadziła do zestawienia ze sobą 27 polityk narodowych, do tego stopnia, że ​​można mówić o systemie eklektycznym. Krajowy Komitet Monitorujący, który odpowiada za zapewnienie postępów w pożądanym przez UE kierunku, musi spotykać się co najmniej raz w roku.

5. Jakie są priorytety Francji?

Francja sporządziła 1000-stronicowy dokument przedstawiający jej wizję i cele polityki rolnej. Jest wynikiem szeroko zakrojonych konsultacji z zainteresowanymi stronami, rolnikami, leśnikami i mieszkańcami wsi, ale także wynikiem konsultacji społecznych. Według Ministerstwa Rolnictwa wsparcie dochodu z rolnictwa zostało „wzmocnione” w celu utrzymania zdolności produkcyjnych na całym terytorium. Ale także, aby pomóc rolnikom radzić sobie z „zwiększoną zmiennością”.

W odpowiedzi na europejskie aspiracje do ochrony środowiska, francuski PSN zachęca do dywersyfikacji systemów produkcji i „wstrzemięźliwości w kwestii nawozów i pestycydów”. Stowarzyszenia obrony środowiska skrytykowały tekst, a rząd musiał zrewidować jego wersję. Pomoc przeznaczona jest na utrzymanie trawników i żywopłotów, rozwój płodozmianu i rolnictwa ekologicznego w celu osiągnięcia 18% powierzchni użytkowej (UR) do 2027 r. Kontynuacja działań na rzecz ochrony zwierząt gospodarskich górskich. Zwiększ wsparcie dla roślin strączkowych, które chronią bogactwo ziemi.