Potwierdzono, że krater Jezero na Marsie jest starożytnym jeziorem!

Zdjęcia wykonane przez wytrwały łazik marsjański w końcu dostarczają niepodważalnego dowodu, że krater Jezero jest rzeczywiście starożytnym jeziorem! Czym jest dziś gigantyczny, suchy, zjedzony wiatrem krater, który kiedyś, około 3,7 miliarda lat temu, był spokojnym jeziorem zasilanym przez małą rzekę. W tej chwili jest tak Formy życia prawdopodobnie istniały w tym samym jeziorze lub gdzie indziej na Czerwonej Planecie.

Nowa analiza – przeprowadzona przez międzynarodowy zespół badaczy – oparta na zdjęciach skał widocznych wewnątrz krateru, umożliwiła dojście do tego wniosku. Satelity wykazały wcześniej, że ta wychodnia jest podobna do delty rzek lądowych, gdzie warstwy osadów osadzają się w formie wachlarza.

Zdjęcia pokazują również, że krater został uderzony przez gwałtowne powodzie. Te powodzie były wystarczająco silne, aby zmiatać duże głazy dziesiątki kilometrów od źródła i osadzać je na dnie jeziora, gdzie dziś znajdują się ogromne głazy. Wyniki badania zostały opublikowane 7 października w czasopiśmie Nauki ścisłe.

Zdjęcia potwierdziły istnienie starożytnej delty rzeki

Nowe zdjęcia wykonane przez Perseverance z wnętrza krateru potwierdzają, że odkrywka rzeczywiście była deltą rzeki. Wydaje się, że z warstw osadowych wychodni delta wpłynęła do jeziora, które było spokojne przez większość swojego istnienia, aż drastyczna zmiana klimatu spowodowała sporadyczne powodzie, skazując na zagładę jezioro o średnicy 49 km.

« Jeśli spojrzysz na te zdjęcia, masz epicki pustynny krajobraz. To najbardziej odosobnione miejsce, jakie możesz odwiedzić Wyjaśnia Benjamin Weiss, profesor nauk planetarnych na Wydziale Nauk o Ziemi, Atmosfery i Planetarnej MIT i członek zespołu analitycznego. ” Nie ma ani jednej kropli wody, ale tutaj mamy dowody na zupełnie inną przeszłość. W historii planety wydarzyło się coś bardzo intensywnego ».

Gdy maleńki robot NASA bada krater, naukowcy mają nadzieję odkryć więcej wskazówek dotyczących zmian klimatycznych. Teraz, gdy potwierdzili, że krater był kiedyś środowiskiem jeziornym, uważają, że jego osady mogą zawierać ślady starożytnego życia. Podczas swojej misji The Persevere będzie szukać miejsc do gromadzenia i ochrony osadów. Próbki te zostaną ostatecznie zwrócone na Ziemię, gdzie naukowcy będą mogli je zbadać pod kątem biosygnatur Marsa.

W poszukiwaniu przeszłego życia

« Mamy teraz możliwość wyszukiwania skamieniałości – mówi Tania Bosak, członek zespołu badawczego i profesor nadzwyczajny geobiologii na MIT. ” Dotarcie do skał, które naprawdę mamy nadzieję wypróbować pod kątem oznak życia, zajmie trochę czasu. Jest to więc maraton z dużym potencjałem ».

18 lutego 2021 r. rydwan Wytrwałości wylądował na ziemi w kraterze Jezero, jeden kilometr od zachodniego wychodni w kształcie wachlarza. Przez pierwsze trzy miesiące łazik zatrzymywał się, podczas gdy inżynierowie NASA przeprowadzali zdalne kontrole kilku instrumentów łazika.

W międzyczasie dwie kamery Perseverance, Mastcam-Z i SuperCam Remote Micro-Imager (RMI), uchwyciły obrazy otoczenia, w tym obrazy z dalekiego zasięgu grzbietu i formacji znanej jako „Kodiak Butte”, mniejszego wychodni, o której wierzą geolodzy Planety, które mogły być przymocowane do głównego występu w kształcie wachlarza, ale od tego czasu uległy częściowej erozji.

Gdy łazik przesłał obrazy z powrotem na Ziemię, zespół Perseverance Science z NASA przetworzył i połączył obrazy i był w stanie zaobserwować wyraźne warstwy osadów wzdłuż Kodiak Butte w zaskakująco wysokiej rozdzielczości. Naukowcy zmierzyli grubość i nachylenie każdej warstwy oraz zasięg boczny każdej warstwy i stwierdzili, że osady musiały zostać złożone przez wodę wpływającą do jeziora, a nie przez wiatr, z płynących powodzi, warstw wodonośnych lub innych procesów geologicznych.

Sonda wykryła również podobne nachylone warstwy osadów wzdłuż głównej wychodni. Te obrazy, wraz z obrazami z Kodiaka, potwierdzają, że formacja w kształcie wachlarza była rzeczywiście starożytną deltą i że delty te spływały do ​​starożytnego marsjańskiego jeziora. ” Nie przetaczając się nigdzie, łazikowi udało się rozwiązać jedną z największych niewiadomych, a mianowicie, że ta dziura była kiedyś jeziorem. – wyjaśnia Weiss. ” Dopóki właściwie nie zadaliśmy sobie pytania i nie upewniliśmy się, że to jezioro, pytanie było zawsze ».

Jezioro Jezero: tajemnice wciąż pozostają

Po bliższym przyjrzeniu się zdjęciom głównej wychodni naukowcy zauważyli, że większe skały i żwir były osadzone w mniejszych i wyższych warstwach delty. Niektóre bloki miały nawet metr szerokości i ważyły ​​kilka ton. Zespół doszedł do wniosku, że te masywne głazy musiały pochodzić poza kraterem i prawdopodobnie były częścią podłoża skalnego znajdującego się na krawędzi krateru lub ponad 60 kilometrów w górę rzeki.

Na podstawie aktualnej lokalizacji i wymiarów zespół jest przekonany, że skały zostały przeniesione w dół rzeki i na dno jeziora przez gwałtowną powódź, która osiągnęła 9 metrów na sekundę i przemieściła do 3000 metrów sześciennych wody na sekundę. ” Przenoszenie tak dużych i ciężkich skał wymaga bardzo trudnych warunków powodziowych – wyjaśnia Weiss. ” To coś szczególnego, co może wskazywać na fundamentalną zmianę lokalnej hydrologii lub być może regionalnego klimatu na Marsie. ».

Ponieważ masywne skały znajdują się w górnych warstwach delty, reprezentują one najnowszy osadzony materiał. Skały spoczywają na warstwach starszych i drobniejszych osadów. Zdaniem naukowców to rozwarstwienie wskazuje, że przez cały okres swojego istnienia pradawne jezioro wypełniała wolno płynąca rzeka. Drobne osady – i prawdopodobnie materia organiczna – dryfowały wzdłuż rzeki i osadzały się w łagodnych, opadających deltach.

Jednak krater został później poddany gwałtownym powodziom, które ułożyły duże głazy nad deltą. Po wyschnięciu jeziora wiatry przez miliardy lat niszczyły krajobraz, pozostawiając krater, który widzimy dzisiaj.

Przyczyna tej zmiany klimatu jest nieznana, ale Weiss uważa, że ​​skały delta mogą dostarczyć odpowiedzi. ” Najbardziej zaskakującą rzeczą, jaka wyłania się z tych zdjęć, jest potencjalna okazja do uchwycenia momentu, w którym krater przeszedł z nadającego się do zamieszkania środowiska podobnego do Ziemi w jałowy ląd, który teraz widzimy. Powiedział. ” Te pokłady skalne mogą być świadkami tego przejścia, czego nie widzieliśmy nigdzie indziej na Marsie. ».

Wciąż wiele nie wiemy o tym jeziorze…” Wiemy, że jest rzeka, która weszła do dołu od zachodu „,” wyjaśnia Nicholas Mangold, autor do korespondencji badania, z Uniwersytetu w Nantes we Francji. ” Nie ma wątpliwości, że to właśnie stamtąd będzie pochodzić woda, ale nie wiadomo, czy pochodzi z jezior polodowcowych w górę rzeki, czy to po prostu deszcz. Nie wiemy też, ile miała lat, kiedy wyschła, ani czy woda była świeża czy słona, co może mieć wpływ na potencjalne rodzaje życia, które mogła zawierać.

Źródło : Nauki ścisłe