Nord Stream 2: Unia Europejska jest dopingowana rosyjskimi węglowodorami

19 maja 2021 r., Administracja Bidena Zapowiedział zniesienie sankcji wobec spółki gazociągowej Nord Stream 2. Ta decyzja, podjęta na posiedzeniu Rady Arktycznej i zwiastująca możliwe zbliżenie rosyjsko-amerykańskie, ma reperkusje w Europie.

Ambicją Nord Stream 2 jest zaopatrywanie Niemiec, a co za tym idzie Unii Europejskiej, rosyjskiego gazu przez Morze Bałtyckie. Gazociąg, zbudowany w 95%Powinien być gotowy do ukończenia do końca roku. Ten projekt nie jest prosty, biorąc pod uwagę znaczenie rosyjskich węglowodorów w europejskim miksie energetycznym.

Co zaniepokoiło pewną liczbę krajów, zwłaszcza krajów byłego bloku sowieckiego, które uważają to za sposób na ominięcie go geograficznie i politycznie. Istnieją jednak rozwiązania zmniejszające tę zależność.

Unia Europejska jest uzależniona od rosyjskich węglowodorów

W latach 2008-2018Gaz ziemny i ropa naftowa importowane przez Unię Europejską stanowiły odpowiednio 40% i 30% z Rosji. Ten ostatni w dużej mierze wyprzedził innych dostawców węglowodorów, dając mu dominującą pozycję. Raport Służb Kongresowych Stanów Zjednoczonych z 2014 r Podkreślił wagę rosyjskiego gazu w zużyciu energii wielu krajów europejskich, zwłaszcza środkowoeuropejskich.

W Estonii, na Łotwie, w Finlandii i Słowenii 100% zużywanego gazu pochodzi z Rosji. Odsetek ten wyniósł 94% na Litwie iw Bułgarii. Dla krajów Grupy Wyszehradzkiej: Słowacja 97%, Węgry i Polska 57%, Czechy 55%. W przypadku Niemiec odsetek ten wyniósł 45%. Te liczby są prawie zawsze takie same.

Jeśli dodamy, że w kraju ten gaz stanowi od 10% (dla Finlandii i Niemiec) do 40% (dla Litwy i Łotwy) całkowitego zużycia energii, to rozumiemy wpływ Moskwy na zaopatrzenie w energię bardzo dużych regionów. Należy również pamiętać, że eksport gazu jest monopolem państwowego Gazpromu, realnym instrumentem władzy rosyjskiego rządu.

Co gorsza, stopniowa rezygnacja z energetyki jądrowej w niektórych krajach, takich jak Niemcy, zmusiła je do zwiększenia zużycia gazu, czyniąc je bardziej zależnymi od Rosji. Tak więc rozwój Nord Stream 2 nie dziwi.

Nord Stream 2: Projekt ominięcia krajów Europy Środkowo-Wschodniej

Nord Stream 2 ma na celu podwojenie przepustowości pierwszego Nord Stream. to jest ostatni, który został ukończony w 2011 roku, to gazociąg o długości 1200 km Marynarka wojenna przez Morze Bałtyckie. Łączy Portowaja na rosyjskim wybrzeżu (niedaleko Sankt Petersburga) z Greifswaldem w Niemczech. Ogromną zaletą obu krajów jest to, że nie przechodzą przez żaden inny region, podczas gdy przed jego powstaniem przez Ukrainę przechodziło 80% rosyjskiego gazu do Unii Europejskiej. W rezultacie Nord Stream 1 i 2 stawiają ten ostatni w niekorzystnej sytuacji: Moskwa może pozbawić Kijów gazu bez narażania europejskich dostaw.

W mniejszym stopniu niepokoi to również kraje Europy Środkowej. Polska szczególnie obawia się presji: Gazprom może wzrosnąć Ceny Polaków Bez zbytniego strachu przed odwetem. W 2020 r. polski organ ochrony konkurencji nałożył na Gazprom karę w wysokości 6,5 mld euro, uznając, że projekt ten zagraża konkurencji w dziedzinie energetyki, wzmacniając jego dominującą pozycję.

Kierownictwo projektu Nord Stream 2 Gazprom i pięć europejskich koncernów: francuski Engie, niemiecki Uniper i Wintershall, austriacki OMV i angielsko-holenderski Shell. Ale jedyną znaczącą firmą jest Gazprom. Nie tylko oszczędza 50% finansowania, ale także oferuje Jedynym udziałowcem Odpowiedzialny za wdrożenie Nord Stream 2 AG. Układ sił sprzyja Moskwie.

Energia jądrowa i skroplony gaz ziemny jako alternatywa

Krytyka projektu Nord Stream 2 jest bezcelowa, jeśli nie znajdzie się alternatywnych rozwiązań. I istnieją. Na przykład rozwój energetyki jądrowej, która we Francji oszczędza 70% produkcji energii elektrycznej i sprawia, że ​​jest mniej więzieniem dla węglowodorów. Kraje Europy Środkowej, takie jak Polska, Czechy i Węgry, są zwolennikami samych siebie. Francja ma tu do czynienia z kartą, jeśli nie chce, aby te kraje korzystały z dostaw z amerykańskiego lub rosyjskiego przemysłu jądrowego.

Innym rozwiązaniem jest dywersyfikacja dostaw węglowodorów z LNG. W tym celu uruchomiono Polskę i większość krajów Europy Środkowej Inicjatywa Trójmorza. Celem jest rozwój niezależnego od Rosji hubu energetycznego poprzez faworyzowanie źródeł LNG z Afryki Północnej, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Bliskiego Wschodu i Norwegii.

To nieoficjalna odpowiedź krajów Europy Środkowej na Nord Stream 2. Wsparcie USA (pochodzące od prezydenta Trumpa, a następnie od obecnego sekretarza stanu Demokratów) Anthony Mrugnięcie) zwiększa szanse na sukces.

–

w sieci