Nie, władza w UE nie przesuwa się na Wschód

Być może słyszeliście niezbyt przesadzoną teorię, że kraje Europy Środkowej i Wschodniej będą teraz decydentami Unii Europejskiej. Polacy, Łotysze, a nawet Czesi mieli rację ostrzegając Rosję; W przeciwieństwie do Niemców, Francuzów i Włochów, którzy od dawna uważali to ostrzeżenie za irracjonalną obsesję i twierdzili, że z Kremlem można się dogadać. Agresja Rosji na Ukrainę okazała się jednak słusznością dla krajów Wschodu i teraz zachęci resztę Unii Europejskiej do słuchania ich z coraz większą uwagą.

Co daje różnym państwom członkowskim siłę i wpływy? Nie chodzi tylko o ich populację czy wagę ekonomiczną. Są kraje, których wpływy nie są współmierne do ich wielkości. Oczywiście wielkość państwa wpływa na stopień jego wpływów. Niemcy czy Francja są wpływowe, że tak powiem, z definicji. Im większa liczba ludności, tym więcej głosów państwo ma na spotkaniach ministerialnych i posiedzeniach Parlamentu Europejskiego.

Faktem jest, że w praktyce kryterium to nie jest decydujące, choćby dlatego, że podczas spotkań ministrów finansów, rolnictwa czy spraw wewnętrznych w Brukseli rzadko zdarza się, aby kraje, które nie zgadzają się z konkretną propozycją, były poddawane pod głosowanie. Powszechną praktyką jest szukanie złotego środka, który w końcu działa dla wszystkich. Zdobycie większej liczby głosów jest szczególnie przydatne w sytuacji opozycji, gdy państwo chce coś uniemożliwić. Im więcej głosów, tym jest mu łatwiej. Tak więc, aby utworzyć niepełnosprawną mniejszość, Niemcy nie muszą szukać wspólników, jak np. Czesi.

Francja nie jest bardziej zaludniona niż Włochy, a jednak jej wpływy są znacznie większe. Jednym z powodów jest to, że francuska gospodarka radzi sobie lepiej niż włoska przez ostatnie 30 lat. Ale innym powodem jest rodzaj przywódców wybieranych przez Włochów. Silvio Berlusconi, dawno temu