Naukowcy wykazali biologiczny związek między spożyciem czerwonego mięsa a chorobami

mniej jeść Mięso czerwony, aby zapobiec
rak okrężnica i odbytnica? Porady medyczne nie zostały jeszcze przyjęte przez wszystkich ekspertów, ponieważ nie rozumieją mutacji komórek spowodowanej tym spożyciem. Ale rzeczy mogą się zmienić.

W tym tygodniu w czasopiśmie naukowym opublikowano nowe badanie Odkrycie raka, był w stanie zidentyfikować specyficzne cechy uszkodzeń DNA spowodowanych dietą bardzo bogatą w czerwone mięso. Obciąża to ostatnie jako czynnik rakotwórczy, umożliwiając jednocześnie wczesne wykrycie choroby lub opracowanie nowych metod leczenia.

ICYMI: Wykrywanie i cechy podpisu alkilowanego w formacie #rak jelita grubego. Umieść tweeta Umieść tweeta Umieść tweeta Umieść tweeta Umieść tweeta Umieść tweeta Umieść tweeta # epidemiologiahttps://t.co/TIuNkTYopV pic.twitter.com/lWDgJptHbA

Wykrywanie raka (CD_AACR) 18 czerwca 2021

umiarkowane zużycie

Nie chodzi o zaprzestanie całkowicie czerwonego mięsa: „Polecam umiar i zbilansowaną dietę” – mówi dr Marius Giannakis, onkolog z Dana-Farber Cancer Institute.

Dotychczasowe badania naukowe wykazały związek między tymi dwoma, pytając osoby z tym rakiem o ich nawyki żywieniowe. Ale tego rodzaju praca w dużej mierze opiera się na danych, na których się opiera, a w 2019 roku zespół naukowców wywołał kontrowersje, mówiąc, że nie jest do końca pewne, czy ograniczenie spożycia czerwonego mięsa zmniejszyłoby liczbę zgonów z powodu raka.

„Jeśli mówimy, że czerwone mięso jest czynnikiem rakotwórczym (…), musi istnieć mechanizm, który to powoduje” – powiedział AFP Marius Giannakis, który prowadził to nowe badanie. W końcu naukowcy od dawna odkryli, w jaki sposób dym papierosowy powoduje raka i jak niektóre promienie UV przenikają przez skórę, powodując mutacje genetyczne i kontrolując wzrost i podział komórek.

Praca detektywistyczna

Dlatego Marius Giannakis i jego koledzy zsekwencjonowali DNA 900 pacjentów z rakiem jelita grubego, wybranych z puli 280 000 osób, które uczestniczyły w badaniach przez kilka lat, w tym pytania dotyczące ich stylu życia. Siłą tego podejścia jest to, że uczestnicy nie byli w stanie wiedzieć, że zachorują na tego raka, w przeciwieństwie do kwestionowania nawyków żywieniowych, gdy pojawi się choroba.

Skany ujawniły konkretną mutację, która nie została wcześniej zidentyfikowana, ale wskazała na typ mutacji DNA zwany alkilacją. Nie wszystkie komórki z tymi mutacjami musiałyby stać się rakowe, ponieważ były one również obecne w zdrowych próbkach. Ale ta mutacja była najściślej związana ze spożyciem czerwonego mięsa (przetworzonego i nieprzetworzonego) przed wystąpieniem choroby. W przeciwieństwie do tego, nie zbadano spożycia drobiu lub ryb ani innych czynników.

„W czerwonym mięsie znajdują się związki chemiczne, które mogą powodować alkilację” – wyjaśnia Marius Giannakis. Związki te mogą być wytwarzane z żelaza, które jest bogate w czerwone mięso lub z azotanów, które często znajdują się w przetworzonym mięsie.

Ta mutacja była również obecna w dystalnej części okrężnicy, części okrężnicy, która sugerowała poprzednie badania, jest silnie związana z rakiem jelita grubego spowodowanym jedzeniem czerwonego mięsa.

Ponadto wśród genów najbardziej dotkniętych alkilacją są te, których mutacja wykazała, że ​​poprzednie prace najprawdopodobniej powodują raka jelita grubego. Te różne elementy połączone tworzą solidną sprawę, jak w pracy detektywistycznej, według Mariusa Giannakisa.

Spożywaj z umiarem

Pacjenci z najwyższym poziomem guzów alkaloidowych mieli zwiększone ryzyko zgonu o 47%. Wysoki poziom alkilacji zaobserwowano tylko w guzach pacjentów, którzy spożywali średnio ponad 150 gramów czerwonego mięsa dziennie.

Zdaniem naukowca odkrycie to może pomóc klinicystom zidentyfikować pacjentów, którzy są genetycznie bardziej predysponowani do zasadowicy, aby konkretnie doradzić im ograniczenie spożycia czerwonego mięsa. Wykrywanie pacjentów, którzy już zaczęli gromadzić te mutacje, może pomóc w identyfikacji osób zagrożonych rozwojem takiego nowotworu lub w bardzo wczesnym wykryciu choroby.

Dodatkowo, ponieważ poziom alkilacji wydaje się być markerem ciężkości choroby, można go wykorzystać do prognozowania oczekiwanej długości życia. Zrozumienie, w jaki sposób rozwija się rak jelita grubego, toruje również drogę do opracowania metod leczenia, które przerywają lub odwracają ten proces, aby zapobiec wystąpieniu choroby.