Mecz u stóp francuskiego Hugo Llorisa „trochę zwłoki” zapowiada świętą odnowę?

Długa męka, początek wielkich oszczędności i szczęścia. W niedzielę, przeciwko Hiszpanii, Hugo Lloris miał wieczór. Gdyby, tak jak w Moskwie w 2018 roku, podniósł trofeum po kluczowych rajdach, najpierw wzbudziłby strach i wywołałby gęsią skórkę na występach francuskich kibiców przy każdym prześwicie stopy. Liczba, która potwierdza wrażenie wizualne: przeciwko La Roja tricolor bramkarz wykonał tylko 47% podań (17/36), w porównaniu do 86% dla swojego odpowiednika Unai Simon.

Według Christophe’a Lelechona, trenera bramkarzy Chelsea, mecz rozgrywany u podnóża Llorisa w niedzielę najczęściej nie był katastrofalny. : „Nie ryzykowałem dużo, on tłumaczy. W piłkach, w których ciśnienie było średnie, nie próbował grać krótko. Jego lewa stopa jest bardzo dobra, gdy jest zrelaksowany. Pod presją ma inteligencję, by nie podejmować ryzyka. On również nie zawsze miał rozwiązania, aby grać krótko, to część tego, co zostało ustalone w drużynie Francji, gdzie nie zbaczamy zbytnio, aby dać mu rozwiązanie, aby utrzymać piłkę.„.

„Znamy cechy LorisaChristophe Revel, trener bramkarzy Lusk, dodaje. Dziś nie ma sensu rozwijać się w kopaniu czy grze w powietrzu, ponieważ ma 34 lub 35 lat i tak zakończy karierę. Jest posiadaczem tytułu, zdobywał tytuły z reprezentacją Francji, musimy go wziąć takim, jakim jestInnymi słowy, nie oczekuj, że mistrz świata zrewolucjonizuje swoją grę.Gra na niebiesko, jak gra w Tottenham”, definiuje Lollichon, co oznacza, że ​​styl gry obu drużyn niekoniecznie zależy od szerokiego wykorzystania bramkarza w jedenastym polu zawodnika, ale istnieje tendencja przeciwko niedawnemu trendowi rozwoju pozycji.

Barthez czy Landro, kolosalne wyjątki?

„Ewolucja gry sprawia, że ​​coraz więcej bramkarzy jest pytanych, wywodzi się z byłego mentora Petera Cecha. Holendrzy zaczęli go najpierw od Ajaksu, który lubił w meczu wykorzystywać bramkarzy, po czym Hiszpania przejęła kontrolę i uczyniła z nich wpływy Guardioli w Niemczech.„.a we Francji?”Nie znając wszystkich osobliwości ośrodków treningowych we Francji w zakresie pracy z bramkarzami, z tego co widzę w zawodach mam wrażenie, że jesteśmy trochę w tyleLulechon kontynuuje. Zrozumieliśmy ewolucję pozycji, ale uważam, że nadal uważamy bramkarza za bramkarza, ale nie za zawodnika dwunożnego.„.

Ale obiecuję, że wszystko się zmieni. Bo jeśli świadomość jest opóźniona, to już się stało. „Postęp przez ostatnie 10 lat w grze u stóp bramkarzy jest naprawdę fenomenalny, powraca Christophe Revel, w szczególności przez Lorient lub OL. Dziś mam wrażenie, że bramkarze są bardziej komfortowi. 18- i 19-letni bramkarz, który pojawi się w profesjonalnej drużynie bez dobrej gry w kopnięcia, albo będzie miał duży problem, albo zostanie natychmiast odsunięty na bok. Dziś nie wyobrażam sobie, żeby bramkarz, który wyszedł z treningu w wieku 18 lat, nie mógł grać prawą lub lewą nogą, na ziemi czy w powietrzu na dystansie 25 metrów. To jest niemożliwe„.

Historycznie Fabien Barthez czy Micael Landru wygląda prawie jak latające obiekty w środku typowych francuskich profili. Sutenerzy, którzy mogą liczyć na miłość do gry, są prawdopodobnie bardziej wyrafinowani niż inni w tym samym pokoleniu. „Aby poznać Mikaela i uczestniczyć w jego szkoleniu, jest jak Fabian Barthez, Lulichun wyjaśnia. Ci dwaj faceci uwielbiali się bawić. Im więcej czasu będą mogli spędzić w grach z opętaniem, tym będą szczęśliwsi. Chłopiec taki jak Landreau mógł prawie grać na boisku. Może nie na wszystkich pozycjach, ale podczas treningu naciskaliśmy na naszych bramkarzy, by grali w posiadanie piłki, żeby to pokazać.„.

Maignan i Meslier, to obiecujące

Teraz jest to normą w prawie wszystkich profesjonalnych klubach. Wynik: profile, które w tym kryterium wyglądają najbardziej atrakcyjnie. „Jeśli weźmiemy francuskich bramkarzy, którzy grają w tym sporcie: Benoît Costil ma bardzo dobrą grę w kopnięcia, mógłby być graczem w polu. Leca też ma dobrą grę w kopnięcia, z dobrą znajomością sytuacji. Bernardoni, Nardi, Lafont to bramkarze, którzy niekoniecznie grają w polu, ale rzadko popełniają poważne błędy techniczne. Gallon in Troyes też ma świetną grę w kopanie, wylicza Revel, zanim spojrzy na tył przydzielony Llorisowi na niebiesko. Maignan ma dość wyjątkową prawą nogę, lewą nogę, grę krótką i bardzo długą.„.

Czy zatem jutrzejszy francuski portier będzie miał cały apetyt na grę, jej wyposażenie i piłkę nożną? Niepewny. „Nie możemy mówić o szkole francuskiej, ponieważ potrzebna byłaby narodowa filozofia na ten temat, a dziś tak nie jest., mówi Revel. Profile bramkarzy nie są wyjątkowe, więc mówienie o francuskiej szkole jest bardzo proste. Ale jest już wspólny pomysł: upewnienie się, że bramkarz nie jest już przeszkodą podczas kopania.„.

Dlatego Lollichon i Revel na co dzień dążą do uregulowania obecności strażników w ćwiczeniach zapamiętywania, co jest jedynym sposobem na monetyzację relacji z grą woźną. „To nie dzięki specjalnemu treningowi awansujemy z bramkarzem u stópTrener bramkarzy Chelsea uwierzył. I o to walczę tam, gdzie już jestem. W szczególności możemy, tak jak Loris, wykonywać ćwiczenia, w których musisz wymachiwać piłką na 40m, grać dwa dotknięcia, aby upuścić piłkę… Ale najlepszy sposób na wzmocnienie relacji z piłką, najlepszy sposób na opanowanie nacisku, ct być w samym sercu zapisanych gier. Niestety wielu nauczycieli czy trenerów ma trudności z podjęciem decyzji, ponieważ uważają umieszczenie bramkarzy w tych meczach za obniżenie poziomu technicznego, co jest kolosalnym nonsensem.„.