Hel i wodór są kompresowane jak Jowisz

Czy przepis na opatrunek jest sekretem powstania największej i najstarszej planety, Jowisza, 300 razy masywniejszej od Ziemi? Choć jest to banalne, można wywnioskować z tej analogiiEksperyment został opublikowany w Natura 26 maja Przez francusko-amerykański zespół z CEA, California Lawrence Livermore i University of Rochester (USA). Dostarczona ropa została zastąpiona wodorem i octem z helem, dwoma najbardziej rozpowszechnionymi pierwiastkami we wszechświecie i Jowiszu.

Następnie pojawia się pytanie, czy ta mieszanina jest jednorodna, jak lekko ostry sos octowy, czy niejednorodna, z dwoma oddzielnymi etapami, takimi jak oliwa i ocet w temperaturze pokojowej. „Zawsze musimy być ostrożni i czekać na odtworzenie eksperymentu, ale wynik jest przekonujący i potwierdza, że ​​na Jowiszu istnieje warstwa, w której te dwa elementy się rozdzielają. Zauważa astrofizyka Gillesa Chapriere’a, dyrektora badań CNRS w ENS Lyon. To wulgarne zjawisko nie jest trywialne. Na przykład dzięki niemu pojawiła się inna planeta, Saturn, młodsza od swojego wieku, ponieważ jest jaśniejsza: hel w niej oddzielony od wodoru wpada w kropelki, pocierając go o otaczające środowisko, daje więcej energii i odpowiednio , promieniowanie.

Kowadło i laser

« Jak pokazaliśmy w 2019 rokuObecność niejednorodnej warstwy mieszaniny w Jowiszu jest niezbędna do wyjaśnienia ostatnich pomiarów sondy Galileo (1995-2003), zwłaszcza Juno, która wciąż znajduje się na orbicie i jest wrażliwa na grawitację. „ Określa generację Chabrier. Ale nikt nie zrobił tego sosu, dopóki nie został opublikowany Natura. Naukowcy odtworzyli Dantejską temperaturę i ciśnienie Jowisza, aby monitorować ewolucję mieszaniny około 90% wodoru i 10% helu. Najpierw wykonali próbki we Francji, w temperaturze pokojowej, ale sprężono je do 40 000 razy ciśnienia atmosferycznego za pomocą diamentowego lub szafirowego kowadła. Grupa została następnie wysłana do Rochester, aby wystawić ją na działanie ognia jednego z najpotężniejszych laserów na świecie, Omegi, który dostarcza swoją energię w ciągu nanosekund. Pod wpływem szoku cel zostaje skompresowany do dwóch milionów atmosfer, a jego temperatura wzrasta do ponad 10 000 stopni Celsjusza. W tym samym czasie przychodzą dwa znacznie słabsze lasery, aby zbadać jego właściwości. Mierzy się prędkość fali uderzeniowej, aby znaleźć ciśnienie i temperaturę. Drugi zwraca uwagę na odbicie mieszaniny.

Masz 34,29% tego artykułu do przeczytania. Reszta jest tylko dla abonentów.