Gry dla osób o specjalnych potrzebach. Tenis stołowy: Gilles de La Bourdonnaye, finałowa runda trenera.

Są sportowcy, którzy prowadzą grupę, zespół. Uspokaja to ich atrakcyjność, poziom i aura. Liderzy techniczni, którzy siłą okoliczności zamieniają się w liderów… za krótkich.

Zinedine zidan, Nikola KarabaticIrvine Ngabeth. W sportach zespołowych, takich jak piłka nożna, piłka ręczna czy siatkówka, takie przywództwo wydaje się naturalne, logiczne, a nawet konieczne. W z natury indywidualnym sporcie, takim jak tenis stołowy, jest to mniej jasne. pomimo Gilles de la Bourdonnayza ping Ręka, tego kalibru. Na poziomie francuskim i globalnym. Kiedy trenowałem go w turnieju kwalifikacyjnym w Słowenii i grałem z nim na Euro 2019, zdałem sobie sprawę, jak bardzo liczył się w Bing International, Komentarz Mathieu Bohiasa, który będzie współpracował w dziesiątej klasie z człowiekiem o pseudonimie Le Baron… Prawie wszyscy gracze go znają, uwielbiają przychodzić, rozmawiać z nim i pozdrawiać go.

poważny i oderwany

Jego powrót do francuskiej drużyny zakończył się oczyszczeniem chmur, które unosiły się, zwłaszcza w Rio, nad francuską drużyną „Ping”. Baron został sponsorem młodzieży tworzącej drużynę Francji w Tokio. To najlepsza konfiguracja, w jakiej byłem od dłuższego czasu, potwierdza Maxime Thomas, międzynarodowy od 2005 roku i indywidualny brązowy medalista z Rio. Jill nie jest mu obca.

Jego powrót na scenę międzynarodową w 2019 roku, 11 lat po tym, jak miał być jego ostatnim meczem w Pekinie, przyczynił się do uspokojenia umysłu. Bardzo trudno to skomentować, ponieważ wcześniej nie było mnie w pobliżu, 48-letni Gilles de La Bourdonnaye rozwodzi się od stycznia zeszłego roku. Od czasu mojego pierwszego treningu atmosfera jest całkiem fajna, ale czuję, że presja związana z tą kwestią nabrała zbyt dużego znaczenia.

Może to za dużo kosztem zabawy i towarzyskości?Po zakończeniu turnieju lubię się bawić i rozmawiać z obcokrajowcami i Francuzami przy drinku, potwierdza tenisista stołowy w Nantes, pracownik rady regionalnej Kraju Loary (na podstawie umowy o integracji zawodowej zawartej między pracodawcą, Narodową Agencją Sportu i Francuską Federacją Piłki Ręcznej).

Według trenera Stephane’a Lelonga, Gilles de la Bourdonie, jednocześnie poważny i oderwany, zapewnił stabilność kadrze Francji. © David Chapitt.

Fabian Lammerault, globalny standard ping w klasie 2 i nominowany na drugie Igrzyska Paraolimpijskie w Japonii wspiera: Gilles jest bon vivantem i już wiele wygrał. Nie znałem go wcześniej dobrze. Wprowadza nastrój i wsłuchuje się w stojącą na nogach młodzież. Rozmawia ze wszystkimi. Wraz ze zmianą kadry, odmłodzeniem stałego zespołu, wszystko to razem przyczyniło się do zbliżenia graczy na wózkach i stałych graczy. Doszło do rozłamu, zwłaszcza przed iw Rio. Tak już nie jest i jestem przekonany, że będzie to odczuwalne podczas imprez drużynowych, które rozpoczną się we wtorek 31. w Tokio. »

Jego wpływ na grupę był bardzo silny podczas jego pierwszego życia w Blue, między 1992 a 2008 rokiem. Gilles de la Bourdonnais, urodzony w Dakarze, w wieku trzech lat amputował prawą rękę, po wypadku w windzie, szybko zajął ważne miejsce pod trójkolorowa koszulka. Dwukrotny srebrny medalista w swoich pierwszych meczach, w wieku 19 lat w 1992 roku w Barcelonie, cztery lata później zdobył dwa tytuły w Atlancie, następnie zdobył tytuły świata i Europy, jednocześnie ugruntowując swój rekord paraolimpijski kilkoma srebrnymi i brązowymi medalami medale. .

mieszkańcy świata

Ale Gilles de la Bourdonnais jest również studentem, biegłym w zostaniu pionierem w jego magisterium z filozofii, które spędził w Barcelonie, przez Erasmus i oszust, gdy nauczył się chińskiego przed pracą w małej firmie importowo-eksportowej w Nantes do Hongkongu… obywatel świata, mieszkający w Hiszpanii, Chinach i Brazylii, żonaty z byłym czeskim tenisistą stołowym, który nie był na wszystkich zgromadzeniach w kolorze niebieskim Między 2000 a 2008 rokiem. I za każdym razem jego nieobecność pozostawiała pustkę. Ważna pustka, którą wszyscy zabrali po powrocie.

Fabian Lammerault, mistrz świata i olimpijski drugiej klasy, powiedział wszystko. Gilles de la Bourdonie ma długą historię. W swojej karierze i w sporcie… w parasportach, podobnie jak w fitness, gdzie przez długi czas znajdował się w pierwszej trzydziestce pod względem fizycznym najlepszych francuskich zawodników. Wyszedł, wbrew sobie, jako lider we wszystkich zespołach, przez które przeszedł. Poprzez swój styl przyjmowania młodych ludzi i dodawania im pewności siebie. Jego prostota i zdolność do ulepszania i przewyższania partnerów jest niezrównana. Jedno zdanie dobrze to podsumowuje: Największym wyróżnieniem w mojej karierze jest tytuł drużynowy w Sydney. Medal drużynowy w sporcie indywidualnym.

Długie: „Delta między jego biografią a zachowaniem wymaga szacunku”

Kolektywizm, równowaga, sprawiedliwość… powrót do gier, aby przede wszystkim pozwolić Mateo Bohiasowi, jego partnerowi z dziesiątej klasy, przemyśleć całą drużynę i od razu skończył z zasadami. bez próby wykorzystania jego statusu do skorzystania z przywilejów. Ma czystość życia, rygor i wymagania dostosowane do poziomu, a jednocześnie wie, jak je odpuścić, gdy ma do tego prawo. Zapewnienie stabilności statusu i szacunku wśród samych graczyStéphane Lelong, dyrektor sportowy ds. dyscypliny we Francuskiej Federacji Handisportu. Delta między jego biografią a zachowaniem wymaga szacunku.

Siedmiokrotny medalista paraolimpijski Gil de la Bourdonie poszukuje w Tokio jeszcze co najmniej jednego medalu. © David Chapitt.

Kolejna cecha, która przetrwała jego siłę. Nigdy, nawet gdy personel był skłonny do kompromisu w jego sprawie, nie chciał skorzystać z usług. Pewnego dnia na treningu przed Mistrzostwami Świata 2002 na deser został tylko mus czekoladowy, Pamięta Juliana, byłego gracza. Giles i inny gracz tego chcieli. W takim przypadku wziął ją ten, kto pierwszy dotknął pianki. Gil przegrał. Podczas gdy trener wezwał drugiego gracza, aby dał mu piankę, Giles sam odmówił. Ten anegdotyczny moment w życiu odzwierciedla osobowość tej kultowej postaci ruchu para-sportowców, która jest ojcem dwóch synów w wieku 15 i 10 lat.

Platforma zespołu w wizjerze

Jego aura została dodatkowo wzmocniona pod koniec słoweńskiego TQP, ponieważ nie miał innego wyjścia, jak tylko wygrać, aby zobaczyć Kraj Kwitnącej Wiśni. Regularne kwalifikacje sprawiły, że wszyscy się zgodzili Maxime Thomas salutuje.

I pomimo rocznego odroczenia, bynajmniej nie marnego w wieku 48 lat, kiedy jesteś żonaty, ojciec i członek sztabu, znalazł środki, by pozostać zmobilizowanym i pozbawić Polski, ulubieńca drużyny, drugiego najlepszego gracza. Nie było łatwo Cię ponownie zmotywować, gdy dowiedzieliśmy się o odroczeniu, ale nie chciałem rezygnować z Mathieu, rozpoznaje GDLB. NS Jego żona i dzieci szybko zachęciły mnie do kontynuowania pracy… a już zrobiłem sporą część drogi.

48-letni Gilles de la Bourdonie bierze udział w szóstych Igrzyskach Paraolimpijskich w Tokio w Tokio. Tenisista stołowy Nantes TT będzie felietonistą Prolongation podczas tego wydarzenia:

odcinek 1. Ewolucja: „Niepełnosprawny sportowiec stał się niepełnosprawnym sportowcem”

Odcinek 2. Spowiedź: „Nie muszę już kontaktować się z dziennikarzami”

Odcinek 3. Doświadczenie: „Igrzyska ukształtowały mnie bardziej przez to, co miały w środku, niż przez moje medale”

Odcinek 4. Igrzyska 2024: „Paryż 2024 pozwoli Francji zmienić swoje spojrzenie na niepełnosprawność”

Gilles (z przodu) i Matteo Bohias, aktualny wicemistrz Europy, to wiarygodni kandydaci do medalu. © David Chapitt.

droga może się skończyć, MinimumNa podium dla każdej drużyny. Kiedy jesteś doskonały, nigdy nie jesteś zły, podsumowuje Jean Ménière, szef francuskiej delegacji paraolimpijskiej i były krajowy dyrektor techniczny FFH. Ale był w stanie zapewnić sobie środki, by znów być konkurencyjnym. Złożymy mu kapelusze po tym tak oczekiwanym wspólnym wydarzeniu.

Gilles de la Bourdonnais w skrócie. Urodzony 27 stycznia 1973 w Dakarze. Amputacja prawej ręki w wieku trzech lat. Klasa 10. Potrójny Mistrz Paraolimpijski: Indywidualny w Atlancie i Drużynowy w Atlancie i Sydney. Silver Triple: Single w Barcelonie, Drużyna w Barcelonie, Ateny. Brązowy medalista drużyny Pekinu. Trzykrotny mistrz świata: singiel w 1998 i 2002 roku, drużynowo w 1991 roku. Ośmiokrotny mistrz Europy: pięciokrotny indywidualnie i trzykrotny zespołowo.

Pracownik Rady Regionalnej Kraju Loary. Żonaty, ojciec dwójki dzieci.