Grecja – Francja – Saliba and the Blues, co nie działa?

Od 25 września 2018 roku, podczas swojego ważnego zawodowego debiutu w barwach Zielonych przeciwko Tuluzie, William Saliba charakteryzuje się pewną osobliwością: wydaje się, że ciąży na nim presja. „Kiedy obserwujesz go od jego początków w Saint-Etienne… jest spokojny, jasny i elokwentny– zwierzył się nam w 2021 roku jego były kapitan drużyny Saint-Etienne, Loic Perrin. Saliba niczego się nie boi i z cygarem w ustach chodził po scenach: Saint-Etienne, Nicea, Marsylia, Arsenal. Wszędzie był nałożony bardzo szybko, gdy tylko dostał czas gry, gdyż Mikel Arteta zostawił go na długi czas w lodówce, ale był usatysfakcjonowany, gdy na protokołach meczowych pojawiło się byłe dziecko Bondiego.

Tak przebiega jego kariera w klubie. W przypadku selekcji wyniki są bardziej zróżnicowane. Po raz pierwszy został wybrany w drafcie w marcu 2022 roku, ma dziesięć wyborów, ale powoli zaznacza swoją obecność w drużynie. Często startował w zmodyfikowanych zespołach, miał trudności i po raz pierwszy w swojej karierze wydawało się, że ciężar koszulki go przygniata. Jego średnie oceny w Eurosporcie z sześciu meczów po co najmniej 45 minut każdy dają wyobrażenie o braku intensywności jego występów. Saliba notował średnio 4,3, najniższy 3 w porażce na Ukrainie (2:0), a najwyższy 5,5 w remisie w Chorwacji (5,5). Regularnie występuje w Anglii, a wcześniej w lidze francuskiej i nie może tego robić w niebieskim kolorze.

Często spóźnia się ze swoimi interwencjami i jest zapożyczony, jakby stracił jasność. Będąc w Anglii, stworzył go była legenda Arsenalu, Ray ParlorNajlepszy młody obrońca na świecie, który zostanie najlepszym obrońcą na świecie„, obserwacje są bardziej mieszane w selekcji. Trudności, jakie napotyka, nie pomagają mu w wejściu do grupy i do środka obrony, najbardziej konkurencyjnego sektora francuskiej drużyny narodowej. W Katarze Saliba zagrał tylko 27 minut. Raphael Reprezentacyjna emerytura Varane’a mogła podnieść jego poziom Ibrahima Konate nie tylko jest nietykalny, ale przepaść dzieląca go od zawodnika Liverpoolu wydaje się powiększać.

W przypadku jego nieobecności w sobotnim meczu z Gibraltarem, Jean-Clair Todibo był preferowany zamiast Saliby, aby towarzyszył Dayotowi Upamecano. We wrześniu Didier Deschamps uzasadniał swój wybór: „William jest przez chwilę w hierarchii. W pewnym momencie to samo można powiedzieć o Upamecano. To zawodnicy przyzwyczajeni do bardzo wysokiego poziomu, ale we francuskiej drużynie narodowej jest taki poziom. Nie dzieje się to poprzez pstryknięcie palcami. Na to stanowisko istnieje bardzo silna konkurencja.„

Dwa miesiące później trener nalegał na rozstanie pomiędzy Salibą z Arsenalu i Salibą z Bluesa, podając niemal te same argumenty: nie zwolnił jeszcze hamulców, które powstrzymują go od gry na niebiesko. W klubie radzi sobie bardzo dobrze (…). Nie jest w tej samej sytuacji psychologicznej w klubie, gdzie nie zadaje sobie pytania, czy zagra w weekend, Mężczyzna dr. Kiedy z nami gra, mówi sobie, że musi dobrze sobie radzić, bo są ludzie, którzy go wspierają. Nie jest w takim samym stanie psychicznym, jak w swoim klubie.”

Saliba dużo myśli, a nigdy wcześniej o tym nie myślał. Przykład Dayota Upamecano, który przed objęciem władzy był zawieszony na kilka miesięcy, wskazuje mu kierunek, w jakim należy podążać. W Grecji będzie miał okazję udowodnić, że jest lepszy, niż sugeruje jego 10 najlepszych typów.