Gigantyczne czarne dziury nie zawsze są tam, gdzie się ich spodziewasz!

Na początku lat 60. odkryto… kwazary zadziwić ich Naukowcy astronomii. Jeśli ktoś poważnie traktuje ich przesunięcia widmowe ku czerwieni, zgodnie z prawem Hubble’a-Limetera, to należy wziąć pod uwagę, że dzieli je kilka miliardów.lata świetlne Niewiarygodnie jasna, duża część wytworzonego promieniowania to efekt reakcji termojądrowych w gwiazdach. Również od 1964 roku duży astrofizycy Rosyjski Jakow Zeldowicz i Igor Nowikow (US Edwina Salpetera) zasugerowali, że kwazary, ogólnie Aktywne jądra galaktyczne, On jest supermasywne czarne dziury materiał skumulowany. W 1971 roku Donald Lynden Bell i Martin Reese zasugerowali, aby mieć jedno w sercu droga Mleczna. Przynajmniej od wczesnych lat 90. widać, że większość z nich jest duża galaktyki Prawdopodobnie będą mieli jeden z nich pośród siebie gwiazdy Kompaktowy, którego notatki nie przestały wspierać. Dziś możemy nawet zrobić jej zdjęcia jako członków NSteleskop horyzontu zdarzeń z M87 *.

Obserwacje pokazują również zderzenia galaktyk i stało się jasne, że przynajmniej w niektórych przypadkach połączenie Galaktyki doprowadzą do fuzji czarne dziury supermasywne, które przyczyniły się do ich wzrostu i częściowo uformowały masy, do których te ciała osiągnęły, od kilku milionów do kilkudziesięciu miliardów mas Słońca. Również w rzeczywistości wyraźnie widzimy w niektórych galaktykach czarne dziury, a nawet trzy supermasywne czarne dziury, co można łatwo wytłumaczyć, jeśli ten mechanizm wzrostu jest skuteczny. Od dziesięciu lat mimo wszystko mamy powody, by myśleć, najpierw z powodu symulacji, a w końcu są też obserwacje, Większość wzrostu tych ciał polega na gromadzeniu zimnych prądów wodoru i helu kierowanych przez włókna ciemnej materii.

Supermasywne czarne dziury, które nie „osiadają” w sercu galaktyk

Wśród naukowej symulacji kosmicznej na superkomputery Pozwala nam zrozumieć, co dzieje się w królestwie galaktycznym i ich interakcje z supermasywnymi czarnymi dziurami, które zawierają, jest jeden zwany Romulus. Uwzględnia dużą liczbę ciał niebieskich i serię pierścieni Sprzężenie zwrotne Pochodzi z kilku zjawisk, które mieszczą się w opisie fizyka nieliniowa w grze. Symulacja Romulusa uwzględnia w szczególności projekt bardziej precyzyjneakumulacja To przez supermasywną czarną dziurę, a także słynną formułę znaną jako „ tarcie dynamiczne Wielki indyjski astrofizyk i laureat Nagrody Nobla budowa ciała Chandrasekhar opisuje stratęenergia Z ogromnej kuli, jak gwiazda lub czarna dziura w ruch w Gaz Gwiazdy grawitacyjne w galaktyce.

W kontekście symulacji Romulusa uwzględnienie tego wzoru w szczególności pokazuje, że wejście supermasywnych czarnych dziur może zająć dużo czasu. połączenie Po tym, jak dwie zawarte w nim galaktyki połączą się, a nawet pozostaną na orbicie wokół galaktyki produkującej.

Astrofizyk Angelo Ricciarti, z Centrum Astrofizyki | Harvard i Smithsonian (CfA) wraz z kolegami Michaelem Tremmlem, Priamvadą Natarajanem, Charlotte Zimmer, wszystkimi z Yale University i Thomasem Quinnem z University of Washington, opublikował interesujący artykuł w Comiesięczne zawiadomienia Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego I bezpłatny dostęp do arXiv-Zgłaszanie nowych ustaleń na ten temat za pomocą symulatora Romulus.

Jest to kontynuacja pracy, którą wykonują na ten temat od kilku lat i ogłaszają, że wymyślili niesamowitą przepowiednię. około 10% z Masa Nie istnieją one w postaci supermasywnych czarnych dziur w postaci tych gwiazd osadzonych w jądrach galaktyk, ale w postaci supermasywnych czarnych dziur wędrujących po dużych galaktykach, w ich halo czarna materiai pozostawiony w tym stanie podczas łączenia się małych galaktyk.

Ta część była coraz większa, kiedy cofamy się w przeszłości.

Chandra odkrywa wędrującą czarną dziurę o masie 100 000 mas Słońca

Artykuł autorstwa Laurent Sacco Opublikowano 10.10.2016

Nie wszystkie gigantyczne czarne dziury mądrze czają się w jądrach galaktyk. Niektórzy z nich to koczownicy. Właśnie odkryliśmy najinteligentniejszego z nich w polu rentgenowskim, być może po ich spotkaniu z pożerającą ją miliardy lat temu gwiazdą..

ten Zderzenia galaktyczne Następują częste fuzje we wszechświecie. Uważa się również, że część procesu wzrostu galaktyk odbywa się w ten sposób, a druga część to strumienie zimnego gazu, w którym gromadzą się te obiekty.

W prawie wszystkich galaktykach są też masywne czarne dziury – w postaci czarnych dziur średnia publiczność Dla najmniejszych i w postaci supermasywnych czarnych dziur dla największych – łączenie się czarnych dziur również powinno nastąpić.

Czasami zauważamy w galaktyce obecność Dwie gigantyczne czarne dziury w jego sercu, świadczące o nowoczesnej fuzji na skalę historycznąWszechświat. W szczególności te czarne dziury zostały wykryte przez emisje Prześwietlenie dysk Od gorącej materii, która tworzy się, gdy materia się gromadzi.

Ultra jasne źródło promieniowania rentgenowskiego

Dlatego astrofizycy, którzy badają te zjawiska, polegają w szczególności na: teleskopy Systemy rentgenowskie są umieszczane na orbicie (najsłynniejsze z nich to Chandra, w celu NASAI XMM Newton do zdobyciaTo jest niesamowite). Artykuł dostępny pod adresem arXiv Zapowiada również niezwykłe odkrycie dokonane przez cierpliwą analizę danych zebranych przez te instrumenty, obserwując region nieba.Zebrano około 500 zdjęć wykonanych przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a, aby uformować Extended Groth Range, w języku angielskim. Przedłużenie paska Groth 1 (EGS1). Jest to wielkoskalowy obraz obszaru pomiędzy Gwiazdozbiór Wielkiej Niedźwiedzicy Więc do Bouvier.

Na początku XXI wieku Chandra i XMM Newton odkryli wyjątkowo jasne, ale przejściowe źródło promieniowania rentgenowskiego, które obecnie znajduje się w archiwach astrofizyków pod nazwą XJ1417 + 52. Pomiary wskazują, że było oddalone o 4,5 miliarda lat świetlnych od droga Mleczna, obok galaktyka soczewkowata SDSS nazywa się J141711.07 + 522540.8 lub bardziej spokojnie GJ1417 + 52.

Czarna dziura, pozostałość po rozbitej galaktyce karłowatej?

Było oczywiste, że XJ1417 + 52 był jednym z super jasnych lub angielskich źródeł X Ultra-jasne źródło promieniowania rentgenowskiego (HLX). Ilość energii wyemitowanej w tym obszarze długość fali Jej właściwości można łatwo wytłumaczyć, jeśli jesteśmy w obecności czarnej dziury, w której gromadzi się materia, a jej masa powinna wynosić około 100 000 mas Słońca, a więc czarna dziura o średniej masie, ponieważ supermasywne czarne dziury zawierają od kilku milionów do kilka miliardów mas Słońca.

Źródło XJ1417 + 52 nie występuje w GJ1417 + 52, krąży wokół wędrującej czarnej dziury, zwanej także koczownikiem. Być może to należy do galaktyka kobieta minął blisko galaktyka soczewkowata który został zdemontowany przez siły pływowe.

Wiedzieliśmy już o istnieniu takich koczowniczych czarnych dziur, ale przy maksymalnej emisji X jasność Uzyskany przez XJ1417 + 52 jest dziesięciokrotnie większy niż w przypadku innych zabłąkanych czarnych dziur odkrytych do tej pory. Co więcej, to źródło posiada kolejny rekord: znajduje się 10 razy dalej niż ta związana z poprzednią wędrowną czarną dziurą, która zarejestrowała odległość.

Rozsądne jest założenie, że szczyt jasności X wystąpił, gdy gwiazda zbliżyła się bardzo do średniej czarnej dziury i została poddana obróbce podobnej do scenariusza gwiaździste ciasta, zaproponowany kilkadziesiąt lat temu przez Jean-Pierre Luminet i Brandona Cartera.