Dlaczego nie doceniać wypalenia

Istnieje jednak naukowa definicja wypalenia, wraz z kryteriami, według których można je mierzyć. Opierając się na tych kryteriach, wielu ludzi, którzy myślą, że są przepracowani – łącznie ze mną – nie jest tak naprawdę wyczerpanych. Nie oznacza to, że jesteśmy na złej drodze, a zrozumienie, jak właściwie mierzyć wypalenie, może pomóc jednostkom i organizacjom zmienić kurs, zanim będzie za późno.

W 1981 roku Christina Maslach, profesor psychologii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, opracowała listę Maslach Burnout Inventory (MBI), aby zidentyfikować i zmierzyć ten stan.

„Wyzwaniem dla ludzi jest używanie tego terminu do oznaczania różnych rzeczy” – mówi Maslach. „To chwytliwe określenie, więc ludzie używają go do różnych rzeczy. Czy więc wszyscy mówimy tym samym językiem?”

MBI próbuje wyjaśnić ten temat, oceniając wypalenie na podstawie trzech kryteriów: wypalenie lub całkowity brak energii, poczucie cynizmu lub negatywnego nastawienia do pracy oraz obniżona wydajność lub efektywność.

Respondenci oceniają we wszystkich trzech domenach wzdłuż kontinuum, od najbardziej pozytywnych do najbardziej negatywnych. Profil wypalenia wymaga negatywnej oceny we wszystkich trzech obszarach.

„Zwykle myślisz, że jeśli uzyskasz negatywny wynik w skali, to jesteś zmęczony” – mówi Maslach, ale to niewłaściwe użycie MBI. La plus grande idée fausse sur l’épuisement professionalnel, ajoute Michael Leiter, psychologue organizationnel basé en Nouvelle-Écosse et co-auteur, avec Maslach, de The Truth About Burnout, est qu’il s’agit de la même chose que l ’ wyczerpanie.

Ludzie używają terminu „wypalenie zawodowe” jako synonimu „wypalenia”, ale nie rozumieją, że istnieje duża różnica między tymi dwoma stanami ”- mówi Michael Leiter, cytując przykład dla położników, którzy często mają nieuporządkowane harmonogramy.

„Wydają na świat dzieci przez całą noc i są całkowicie wyczerpani, ale wnoszą na świat nowe życie i polepszają życie ludzi, a ta praca jest im bliska serca. Są zmęczeni i wyczerpani, ale to nie ma znaczenia. To nie jest wyczerpanie ”.

Jest wielu innych, którzy spełniają jedno z kryteriów MBI. „Drugą najważniejszą grupą, po ludziach wyczerpanych, są ci, którzy nie uczestniczą w pełni” – mówi Leiter.

„Idą do pracy i to nie jest ekscytujące, po prostu płaci rachunki. Jest jeszcze jedna cyniczna grupa. Nie obchodzą ich klienci ani praca”. Jeszcze inne są mało wydajne, a praca z jakiegoś powodu jest zakazana.

Ale niewiele osób może powiedzieć, że te trzy warunki zostały spełnione. To nie moja sprawa. Chociaż zdecydowanie cierpiałem z powodu wypalenia, a nawet rozłąki, nadal podobało mi się to, co robię i nie czułem się cynicznie do swojej pracy.

Potrzeba wszystkich trzech – wypalenia, cynizmu i nieefektywności – aby osiągnąć to, co jest naukowo zdefiniowane jako wypalenie. Większości z nas jeszcze tam nie ma.

„To nie jest epidemia, to jest zbyt wysoka diagnoza” – mówi Leiter. Ale to nie znaczy, że nie ma problemu lub że rozmowy na temat wypalenia nie mają żadnego powodu.

„Charakterystyka zmęczenia rośnie” – przyznaje Leiter. „Więcej ludzi zdecydowanie zmierza w tym kierunku”.

Wypalenie to widmo i większość z nas jest na nim. Na początku tego roku, gdy portal wyszukiwania pracy Indeed przeprowadził ankietę wśród 1500 amerykańskich pracowników w różnym wieku i z różnych branż, ponad połowa z nich zgłosiła wypalenie zawodowe. Ponad dwie trzecie stwierdziło, że epidemia jeszcze ich uszczupliła.

W badaniu nie zastosowano skali MBI i jest bardzo prawdopodobne, że większość respondentów posługiwała się znaną definicją wypalenia, a nie definicją naukową. Ale chociaż wypalenie – typ definiowany przez trzy ujemne stopnie MBI – jest wzorcem, który według Maslacha zwykle dotyczy 10-15% ludzi, nie oznacza to, że wszyscy są na drugim końcu spektrum.

W rzeczywistości najnowsze badanie przeprowadzone przez Maslacha i Leitera identyfikuje trzy profile pośrednie: stresujący, nieskuteczny i nieaktywny. Dane wskazują, że ponad połowa pracowników mieści się w jednym z tych profili, z istotnym ujemnym wynikiem w zakresie zmęczenia, kompetencji lub cynizmu. Nie są jeszcze wyczerpani, ale są na dobrej drodze.

Według Leitera pandemia pogorszyła sytuację osób wykonujących tak wiele zawodów, a kwestie dotyczące kompetencji stały się szczególnie przytłaczające.

„Nauczyciele mają trudności z kontynuowaniem nauczania i nie są usatysfakcjonowani” – wyjaśnia. „Po prostu wiedzą, że nie są nauczycielami, którymi byli wcześniej, co jest frustrujące. To samo z lekarzami. Sytuacja się poprawiła, ale na początku nie było żadnego protokołu postępowania z Covidem, a wszystko, co robili, było niewłaściwe. „

Te kwestie zmieniły dane dotyczące wypalenia. W badaniu przeprowadzonym od marca do czerwca 2020 r. Przeprowadzono serię testów, w tym Inwentarz Stresu podobnego do MBI, na ponad 3500 pracowników służby zdrowia w Wielkiej Brytanii, Polsce i Singapurze. Niecałe 67% z nich stwierdziło, że jest zestresowanych.

Chociaż prawdziwy wskaźnik wypalenia zawodowego pracowników wszystkich zawodów w przeszłości wynosił nieco ponad 10%, mówi Maslach, „liczba ta znacznie wzrosła” w świetle pandemii. Dzisiaj myślisz, że może zbliżyć się do 20%.

I to jest duży problem, ponieważ prawdziwego zmęczenia nie można zaradzić wakacjami lub odchyleniem od dobrego samopoczucia.

„Kiedy ludzie naprawdę osiągają swoje granice, zdecydowana większość z nich nie może wrócić do tego samego pracodawcy lub do tego samego rodzaju pracy” – mówi Leiter. „Muszą zmienić pracę. Wypalenie jest tak głębokie, że samo wejście do tego budynku lub takiego budynku może być wyzwalaczem. Zbyt często prowadzi to do zmiany kariery”.

Konieczne jest unikanie prawdziwego wypalenia na dużą skalę, zwłaszcza że może to oznaczać ucieczkę dla osób posiadających kwalifikacje w zawodach specjalistycznych. To tutaj MBI i testowanie tego gatunku stają się nieocenionym narzędziem.

Dobrze było wiedzieć, że w rzeczywistości nie byłem naprawdę wyczerpany. Byłem w stanie ocenić, co właściwie czuję (nadmierne rozciąganie) i zacząłem się zastanawiać, dlaczego tak się dzieje i jakie zmiany mogę wprowadzić. Na tym polega korzyść z wyposażenia Burnout Inventory; Tak naprawdę nie chodzi o diagnozowanie lub wykluczanie wypalenia. W rzeczywistości Maslach mówi: „To wcale nie jest narzędzie diagnostyczne. Ludzie nadużywali go, ale jest to miernik badawczy”.

Chociaż jest podawany osobom fizycznym, tak naprawdę MBI ma na celu zmierzenie ich środowiska. „Jeśli wyniki są negatywne, nie oznacza to, że problem tkwi w jednostce” – mówi Maslach. „Na to reaguje”. „Nie próbujesz dowiedzieć się, kto tak się dzieje, próbujesz dowiedzieć się, dlaczego tak się dzieje. Nie używasz go samodzielnie, używasz go z innymi danymi, aby dowiedzieć się, dlaczego wzorzec punktacji istnieje w ten sposób tak jest. Te wyniki powinny być używane jako sygnał ostrzegawczy. „

Maslach mówi, że organizacja, która widzi wyniki po negatywnej stronie spektrum, powinna działać szybko, a to nie oznacza oferowania zajęć jogi lub seminariów uważności.

„Praca staje się coraz trudniejsza, dłuższa i trudniejsza. Ludzie pracują dłużej, bo boją się, że nie awansują lub nie stracą pracy. Osiąganie większej liczby przy mniejszych zasobach ma kluczowe znaczenie dla kultury. Firma, ale to nie jest sposób, w jaki ludzie pracują najlepiej”, ona mówi. „Istnieje ogromna branża samopomocy skupiona na tym, jak radzić sobie ze stresem, ale zapobieganie, zmniejszanie lub eliminowanie wypalenia zawodowego nie polega na naprawianiu ludzi. Poprawa pracy”.

W rzeczywistości nie chodzi tylko o ocenę pracowników lub na krawędzi wypalenia, mówi Maslach. Il s’agit d’identifier les lieux de travail où la charge de travail est ingérable, et d’utiliser ces informations pour donner aux workersés plus de contrôle, de meilleurs outils et la dyskryminétion nécessaire pourver comment mieux faire leur travail – sans s Exhausted .

Jest takie stare powiedzenie, które mówi: „Jeśli nie możesz znieść upału, wynoś się z kuchni” – mówi pan Maslach. „Nasz argument brzmi: dlaczego nie zmienimy ogrzewania? Dlaczego nie przestawimy kuchni?”