FIGAROVOX / TRYBUNA – 25 lipca 2022 roku Tunezyjczycy zostali zaproszeni do głosowania w referendum nad projektem konstytucji narzuconym przez Prezydenta Republiki Kaisa Saieda. Dla Skandera Onisa ta konstytucja zaostrzy rozłamy w kraju w niepewnym kontekście gospodarczym.
Iskandar Ounis był wcześniej doradcą ekonomicznym Kuwait Sovereign Wealth Fund (KIA) oraz profesorem ekonomii na Uniwersytecie Kartaginy w Tunezji.
Dla kraju, którego rating państwa został znacznie obniżony przez agencję ratingową Fitch Ratings do CCC (kategoria spekulacyjna), z perspektywą negatywną, co stanowi poważne wyzwania gospodarcze z bezrobociem bliskim 18%, inflacją bliską 8% i szacowanym deficytem bieżącym 10% PKB w 2022 r. i wreszcie dług publiczny szacowany na 87% PKB określany przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy jako „niezrównoważony„A realna możliwość niewypłacalności w 2023 r., istnienie „nowej konstytucji”, która ukrywa produktywny komponent ekonomiczny, jest naszym zdaniem herezją i poważnym naruszeniem dynamicznego światopoglądu.
Przeczytaj takżeW Tunezji izolacja Kais Saied
Niestety tak właśnie wygląda sytuacja w Tunezji poprzez referendum zaplanowane na 25 lipca, które ma jednostronnie i bez uwzględnienia sugestii i krytyki dać odpowiedź na napisany przez Prezydenta RP projekt „nowej konstytucji”. Społeczeństwo obywatelskie, które dla niego nie istnieje. W jego oczach mieściło się tylko populistyczne hasło „ludzie chcą”. Wszystko inne, historia, instytucje, ekonomia, stosunki międzynarodowe, to daremna fabrykacja. Jednak to ten sam prezydent zawiesił parlament 25 lipca 2021 r. i zdymisjonował rząd, dając ogromną nadzieję narodowi tunezyjskiemu po dekadzie zdominowanej przez islamistów „demokracji parlamentarnej”, dekadzie, która nie przyniosła tej politycznej korupcji. Zamachy, nepotyzm, łapówkarstwo, wraz z pogorszeniem sytuacji gospodarczej, które stały się bardzo niepokojące, zwłaszcza po inwazji na Ukrainę (wysokie ceny energii i zbóż, których kraj jest głównym importerem).
Niestety ta nadzieja została szybko zniweczona, gdy zdecydowana większość Tunezyjczyków zrozumiała dwa kluczowe punkty. Przede wszystkim gospodarka jest najmniejszą troską prezydenta i jego otoczenia. W rzeczywistości okazało się, że niewiele z tego rozumieją i nie mają wyobrażenia o niebezpieczeństwach nadchodzącego dla kraju poważnego kryzysu fiskalnego. Zostało to zweryfikowane podczas przedłożenia przez Krajowy Komitet Konsultacyjny wstępnej wersji projektu konstytucji, który zawierał silny i wizjonerski komponent ekonomiczny, element całkowicie zignorowany przez projektanta „nowej konstytucji”.
Drugi punkt, struktura instytucjonalna przewidziana w konstytucji z 2014 roku, uznana za celowo niedoskonałą i pełną pułapek, została zdemontowana, a prezydent zajął się wszystkimi mechanizmami kontroli i równowagi, politycznymi i społecznymi, które mają zapobiec powrotowi do autorytaryzmu. Jest to więc po prostu powrót do nadmiernie prezydenckiego systemu, z całkowitym brakiem kontroli i równowagi.
Tak zaczyna się projekt zburzenia historycznej tożsamości Tunezji, czyli jej przynależności do regionu śródziemnomorskiego, kolebki cywilizacji, wychwalany przez historyka Fernanda Braudela.
Iskandar Onis
Ale to nie jedyne przeszkody w tekście napisanym i zaproponowanym przez prezydenta Tunezji. W rzeczywistości, z historycznego punktu widzenia, każda konstytucja jest społecznym i historycznym odzwierciedleniem narodu, który ją pisze. W ten sposób wraz z upadkiem muru berlińskiego (1989) i wyjściem Polski z obszaru komunistycznego została sporządzona (mała) polska konstytucja z 17 października 1992 r., regulująca nową dynamikę społeczną i polityczną. Konstytucja Francji z 4 października 1958 r., napisana w środku wojny algierskiej, miała położyć kres niestabilności rządu i wyeliminować ryzyko wojskowego zamachu stanu. Maroko, w 2011 roku, kilka miesięcy po ruchach społecznych, w następstwie „arabskiej wiosny”, zmieniło swoją konstytucję w celu osiągnięcia nowego układu sił.
Zobacz też – Prezydent Tunezji potwierdza: „Wymiar sprawiedliwości jest funkcją, a nie władzą”.
Nowa konstytucja Tunezji mogłaby idealnie mieć zastosowanie do każdego arabskiego i muzułmańskiego kraju na świecie. Jest to „gotowy do noszenia” projekt stworzony przez grupę osób (prezydenta i „doradców”, w tym jego brata), z płaskim i ubogim doświadczeniem wspólnoty oraz ekonomicznym światopoglądem, który zatrzymuje się na ideach z lat 60. XX wieku.
Przeczytaj takżeTunezja liczy na ożywienie turystyki
Tak zaczyna się projekt zburzenia historycznej tożsamości Tunezji, to znaczy jej przynależności do regionu śródziemnomorskiego, kolebki cywilizacji, który tak bardzo chwalił historyk Fernand Braudel, ale czy to trio przynajmniej je słyszało? Członkostwo to trzeba było zlikwidować, a raczej wymazać, by radośnie zastąpić je daleko idącą ideą „narodu islamskiego”. Kto z Tunezyjczyków nie uznaje swojej przynależności do świata arabskiego i islamskiego? Nie mamy żadnych lekcji religii, których moglibyśmy uczyć się od ludzi, którzy byli obcy społeczeństwu i historii i nigdy nie przegapili okazji, aby być fotografowanym podczas modlitwy.
Co więcej, idea rozwinęła się w tekście ścisłego islamu (sąsiadującego z salafizmem) ze słynnym art. 5 odnoszącym się bezpośrednio do szariatu, gdzie nie można zrozumieć artykułów traktujących o prawie do wolności bez odwoływania się do tego artykułu. Wspomniane, wyklucza całą historyczną i religijną część islamu sufiego, która rozpoczęła się w XI wieku w Tunezji, a za nią podąża zdecydowana większość Tunezyjczyków, ze wszystkich regionów i grup społecznych łącznie. Ten fakt jest całkowicie ignorowany.
Zgodnie z tą „nową konstytucją” prezydent republiki nigdy nie może być w to zaangażowany i będzie korzystał z „dożywotniego” immunitetu, nawet gdy nie będzie już prezydentem.
Iskandar Onis
Opracowanie „nowej konstytucji” Tunezji musi opierać się na trzech głównych osiach: przywróceniu rządów w kraju, wyrwaniu kraju z celowo zniekształconej wizji religii i wreszcie, przede wszystkim, przywróceniu klimatu zaufania gospodarczego do stymulować inwestycje, a tym samym wzrost i zatrudnienie. Jednak nic z tego nie zostało pomyślane i nie zostało zapisane w ostatecznym tekście. W związku z tym rządzenie jest zagrożone w związku z istnieniem w projekcie niejednoznacznego porządku regionalnego i terytorialnego, co może prowadzić do odrodzenia się regionalnych demonów, niestety nigdy nie wygaszonych. Jeśli chodzi o stronę ekonomiczną, oprócz wspomnianych wyzwań ekonomicznych, bezpośredni wpływ wojny na Ukrainie ma wzrost wysokości dopłat do produktów zbożowych, które pracodawcy szacowają na 440 mln dolarów. – Zbiornik IACE, a także wzrost rachunku za energię szacowany na 1,5 mld dolarów na bieżący rok. Według Banku Światowego zwiększy to wskaźnik ubóstwa o 2,2%, a także zwiększy nierówności.
Kiedy więc zobaczymy zakres władzy wykonawczej, jaką cieszy się prezydent w „nowej konstytucji”, konkretnieOn sam decyduje o ogólnej polityce państwa i jego podstawowych opcjach”.„Możemy mieć tylko obawy co do polityki gospodarczej kraju, biorąc pod uwagę, że prezydent absolutnie nie znosi tego aspektu rządzenia jakimkolwiek krajem, jakkolwiek merytorycznego.
Kolejna kwestia, która rodzi wiele pytań, ale której nie chcą widzieć wszyscy zwolennicy prezydenta, dotyczy art. 96, który daje prezydentowi prawo do samodzielnego określenia i ogłoszenia „stanu wyjątkowego” dla kraju, bez żadnej rekompensaty. lub termin. Tę sytuację absolutnej arbitralności, otwartej drogi do dyktatury, pogarsza erozja niezawisłości sądownictwa. W rzeczywistości wszyscy członkowie Trybunału Konstytucyjnego byliby sędziami mianowanymi przez prezydenta, wiedząc, że ten ostatni odrzuca naukowców, a także działaczy społeczeństwa obywatelskiego. To samo dotyczy Najwyższej Rady Sądownictwa, której członków również powołuje Prezydent i która nie może już ingerować w powoływanie sędziów, co jest delegowane wyłącznie do Prezydenta RP. Ta ostatnia również, zgodnie z art. 116, ma nadmierną władzę rozwiązania Rządu i izb, kiedy tak postanowi, i nie może być w zamian usunięta przez żadną izbę. Prezydent decyduje o wspólnym losie Parlamentu i Rządu.
Przeczytaj takżeW Tunezji prezydent obalił sądownictwo
I żeby zakończyć „nowatorską” stronę tekstu, przypomnimy sobie ten punkt, który pokazuje całą ślepotę i ignorancję historii dla tych, którzy ją myśleli i pisali, czyli Prezydent RP nigdy nie może się w to zaangażować, ma „wiek”. „Immunitet, nawet gdy nie jest już prezydentem. Jesteśmy tu w erze Ubu roi”.
Wierzę, że prezydencki projekt „nowej konstytucji” z pewnością wywoła podział na Tunezyjczyków, którzy staną w obliczu nadchodzącego 2023 r. i niosą ze sobą ogromne ryzyko zarówno pod względem gospodarczym, jak i finansowym.
Iskandar Onis
Tym samym po „elektronicznych konsultacjach narodowych” przeprowadzonych od 15 stycznia do 20 marca 2022 r., które mają być obecne w nowym tekście konstytucyjnym i które zmobilizowały tylko 7% elektoratu, „nowa konstytucja” powinna „Wchodzi w życie z chwilą opublikowania przez ISIE ostatecznych wyników referendum.którego członkowie są również mianowani przez prezydenta. Wynika z tego, że możliwa jest kontrola tylko nad odpowiedziami „tak”, ponieważ w przypadku przewagi „nie” nic nie wydaje się możliwe. Podstawowe pytanie, które należy poważnie rozważyć: Co się stanie, jeśli większość wyborców wstrzyma się od głosu? Czy wynik końcowy jest uważany za znaczący? Nie oczekuje się odpowiedzi. Ta prawna niejasność tłumaczyłaby obecną prawie ciszę w mediach na temat referendum, jakby było to nierealne wydarzenie.
Wierzę, że prezydencki projekt „nowej konstytucji” z pewnością będzie podziałał na Tunezyjczyków, którzy muszą stawić czoła nadchodzącemu 2023 r. i nieść ze sobą duże ryzyko zarówno ekonomiczne (konsekwencje wojny na Ukrainie), jak i finansowe (prawdopodobieństwo). niewypłacalność długu publicznego). A podział ten pogłębia brak kultury ekonomicznej panującej we wszystkich klasach społecznych, a zwłaszcza wśród zwolenników prezydenta, którzy uważają, że priorytetem jest na pierwszym miejscu aspekt prawny, prawa, decyzje i uprawnienia, aby mogli następnie ruszaj naprzód. , z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ dla nich obie strony są odrębne. Prawdą jest, że biorąc pod uwagę uprawnienia prezydenta w „nowej konstytucji”, będzie on miał także możliwość zatrzymania czasu gospodarczego.
Na koniec należy zadać następujące pytanie: W czasach niepewności i napięć regionalnych i globalnych rolą prezydenta jest zjednoczenie swojego narodu w obliczu przeciwności losu, tak jest w przypadku Tunezji z tym nowym tekstem. ? Zamiast tego jesteśmy świadkami sytuacji odwrotnej, ludzi podzielonych długim i metodycznym procesem, których zdolność do wytrzymania wewnętrznych, a zwłaszcza zewnętrznych wstrząsów zostanie znacznie zmniejszona.
Projektant „nowej konstytucji” przyniósł moim zdaniem nie tylko nienawiść do kraju, nienawiść do siebie (bogatych/biednych, miasta/wieś, wybrzeże/w głębi lądu), ale także zaprzeczenie naszej historii i kulturze. Na koniec zachęcaj mentalność wiecznego pomocnika, który oczekuje wszystkiego od państwa, nie oferując niczego w zamian. Podnoszę pytanie, która data utrzyma swój czas na czele Tunezji. Prezydentowi i jego „doradcom” pozostawiam odpowiedź na nie i szybkie wyciąganie wniosków. Co do nas, narodu tunezyjskiego, chcemy pozostać zjednoczeni i zjednoczeni, jak miało to miejsce podczas rewolucji w styczniu 2011 roku, i nie chcemy być ofiarami pokuty za scenariusz, którego nie wybraliśmy.
Zobacz też – „Nowa strona”: Tunezyjczycy przemawiają w referendum konstytucyjnym
„Miłośnik muzyki. Miłośnik mediów społecznościowych. Specjalista sieciowy. Analityk. Organizator. Pionier w podróżach.”
More Stories
Polska gospodarczym eldorado Wschodu
W Polsce Suprema kontynuuje podbój Wschodu
Polka sprzedaje swój medal choremu dziecku, a kupujący jej go zwraca