Debaty Tour de France: Vingegaard lub Pogacar, decydujący moment i rozczarowanie

Pogacar czy Vingegaard: kto jest teraz faworytem?

Jean-Baptiste Duloc

Vingegaard w Marie-Blanque, Pogacar w Cauterets i Puy de Dôme… Od startu w Grande Boucle ci dwaj mocno uderzają. Jeszcze nigdy pojedynek Duńczyka ze Słoweńcem nie wyglądał na tak zacięty i zacięty jak – aż do teraz – w tym roku. Serce skłania się ku Tadejowi Pogacarowi, ale rozum wciąż idzie do lidera Jumbo-Visma. Jonas Vingaard sam o tym mówi:Są kroki, które działają lepiej dla mnie„.

Nie ulega wątpliwości, że Duńczyk ma na myśli La Loze, z tą serią przełęczy i długich podbiegów na ponad 2000 metrów, gdzie „ma” być trochę silniejszy od Słoweńca. To nie powstrzymało Pogacara przed podążaniem za nim do Tourmalet i wątpię, że tego dnia zobaczymy wielki pokaz Vingegaarda. Ale w Tour, który można rozegrać w kilka sekund, ten etap Courchevel, a także wyraźna przewaga Jumbo-Visma nad ZEA, skłaniają mnie ku Duńczykowi.

Laurenta Virgina

Dziesięć dni temu, kiedy to samo pytanie padło w pierwszym odcinku Debatów Tour 2023. Odpowiedziałem Jonasowi Vinggaardowi. Kiedy jesteśmy tutaj pierwszego dnia wolnego, nie wyobrażam sobie, żebym zmienił zdanie, zwłaszcza gdy Duńczyk prowadzi na czele, w żółtej koszulce na ramionach. Przyznaję jednak, że miałem to zrobić, biorąc pod uwagę wrażenie, jakie obaj mężczyźni wywarli podczas ostatnich dwóch górskich etapów.

Odpowiedź Tadeja Pogacara była genialna w Cauterets i Puy de Dôme, i jak na ironię, często spędzał więcej czasu w Vingegaard niż na odwrót od czasu Grand Départ Kraju Basków. Obrońca tytułu jak dotąd trafił tylko raz, ale zadał trochę obrażeń. Wrażenia na bok, to on nosi żółtą koszulkę, gdy zbliża się środek trasy.

Co więcej, jestem skłonny zgodzić się z jego analizą: tak, kurs będzie dla niego korzystniejszy w drugiej połowie wyścigu. Duże wysokości, długie korytarze biegnące jeden za drugim itp. Nie sądzę, żeby poddał się jakiejkolwiek formie metody Coué, mówiąc to. Szczerze mówiąc, ten pojedynek może się potoczyć w jedną lub drugą stronę i niespodzianek i tak nie będzie, o ile zwycięzcą będzie Vingegaard lub Pogacar, co, o ile nie zbieg okoliczności, nastąpi za dwa tygodnie w Paryżu.

Jaki był najbardziej pamiętny moment na trasie?

Jean-Baptiste Duloc

Mogłem wybrać zwycięstwo Victora Lafayette’a w San Sebastien lub pasję Mathieu van der Poela w niedzielę 10 lipca na starcie w Saint-Leonard-des-Noblat, ale obstawałbym przy ataku Tadeza Pogacara na Cauterets-Cambasque. Bo to rzeczywiście kluczowy moment w historii tej 110. edycji. Dzień wcześniej Jonas Vinggaard właśnie wyeliminował – pomyślał – Tour de France, miażdżąc Słoweńca i rywalizując. Baliśmy się sprowadzić solo rycerza. Ale nie do końca.

Na podjeździe do Cauterets-Cambasque Pogacar osiągnął to, czego nie osiągnął w Grand Tour od etapu Tignes w 2021 roku: opuścił Vingegaard. Zaciekły, błyskotliwy i skuteczny atak, który przywrócił napięcie podczas trasy. Ale ten szósty etap to przede wszystkim ten obraz Pogacara, z twarzą pomarszczoną bólem, czerpiącego z głębi siebie, z mieszanką agresywności, zemsty i dumy. Niezatarta pamięć i naprawdę mocny obraz tej trasy koncertowej 2023.

Krzysztofa Godota

Jean-Baptiste wybrał pozytywny moment, niewątpliwie najpiękniejszy, a przynajmniej najbardziej ekscytujący, na starcie Tour de France. Zamierzam zepsuć nastrój i zatrzymać zdjęcie Marka Cavendisha płaczącego w karetce, symbolizujące jego porzucenie ósmego etapu Tour de France na drodze do Limoges. Brytyjczyk nie miał tam szans na wygraną, ale dzień wcześniej złożył obietnicę. Ostatecznie nie dotrzymał.

Trasa to kolejka górska. Jest pełna historii odkupienia i wydaje się, że Mark Cavendish jest w stanie napisać nowy rozdział w swojej bogatej historii. W piątek w Bordeaux został pokonany tylko przez niepokonanego Jaspera Philipsena, co sugeruje, że odniósł rekordowe 35. zwycięstwo w obu nogach. Nigdy się tego nie dowiemy, ponieważ człowiek mężczyzny musiał opuścić trasę koncertową z ciężkim sercem. Przyznaję, że bardzo cierpiałam, widząc go leżącego na drodze w sobotę.

Jakie jest największe rozczarowanie do tej pory?

Jean-Baptiste Duloc

Choć mile zaskoczył mnie duet INEOS Grenadiers Thomas Pidcock – Carlos Rodriguez, rozczarowań jest więcej i wolę mówić o tym, który moim zdaniem jest najsilniejszy po dziewięciu dniach ścigania: Mikel Landa. Muszę przyznać, że wiele oczekiwałem od zwycięskiego z Bahrajnu Hiszpana, który na początku sezonu był w świetnej formie i marzył o podium. Teraz jest bardzo, bardzo daleko.

Baskowie rozpoczęli jednak doskonale, będąc z najlepszymi na swoich drogach w Bilbao i San Sebastian, ale przeżyli piekło w Pirenejach (2’55’, potem 1’02’ przegrali z Hindleyem). Nadal był odbierany w Puy de Dome (1’50” zrezygnowano z Simona Yatesa). Landa przyzwyczaił nas już do wspinaczki dzięki górskim lotom, ale z 6’29’ za Hindleyem tym razem wydaje się to niemożliwe. Jego nadzieje na podium będą musiały poczekać kolejny rok, sześć lat po tym, jak stracił sekundę na rzecz Romaina Bardeta.

Krzysztofa Godota

Chcę porozmawiać o Julianie Alaphilippe. Wiem, że niektórzy zastanawiają się, czy występy dwukrotnego mistrza świata Francji są naprawdę rozczarowaniem w Tour de France, biorąc pod uwagę te, które miał od początku sezonu. Całkowicie zgadzam się z notą, poziom zawodnika Soudal-Quick Step jest zgodny z jego ogólnym poziomem sezonu. Właśnie to mnie rozczarowało.

Zwycięzca Dauphiné, Alaphilippe, schodził z trasy na wysokości i wydawało się, że jest w stanie jak najlepiej przygotować się do Tour de France. Pomyślałem więc, że może nabrać rozpędu i naprawdę podnieść wagę w swój pierwszy weekend. Nie mówię, że podobał mi się w żółtym, ale pomyślałem, że mógłby tam być, blisko najlepszych. Nie był do końca w tej walce. Ani w Kraju Basków, ani w Pirenejach, ani w Limoges. Czy to oznacza, że ​​musimy przyznać, że Alaphilippe zdecydowanie spadł w kolejce? Nie mogę się do tego zmusić i nadal uważam, że może wygrać etap w Tour de France.