Czy planeta odpowiedzialna za powstanie Księżyca jest zakopana w ziemi?

W astronomii czasami musimy wykazać się kreatywnością i opracować oryginalne teorie, aby zrozumieć nasze pochodzenie. Korzystając z tych dwóch kryteriów, zespół naukowców próbuje wyjaśnić dwie podstawowe tajemnice.

Przeczytaj także:
Kosmos: Oszałamiające zdjęcia powierzchni Księżyca wykonane przez indyjską misję Chandrayaan-3

Powszechnie przyjmuje się, że na początku historii naszego Układu Słonecznego na Ziemię podczas jej powstawania miała wpływ inna protoplaneta zwana… Thea. W wyniku zderzenia wytworzyła się wystarczająca ilość materiału, aby umożliwić uformowanie się Księżyca. Aby zweryfikować słuszność tej teorii, zespół składający się głównie z amerykańskich naukowców bada rdzeń naszej planety.

„Plamki” w płaszczu Ziemi

Artykuł opublikowany w magazynie Nature i transmitowany Francja 24opisuje obecność struktur podobnych do Kropki (Te stworzenia przypominające grzyby – ani rośliny, ani zwierzęta – nie żyją w wilgotnym środowisku) Osiedlają się na dnie płaszcza Ziemi, 2900 kilometrów pod powierzchnią Ziemi.

Masy odkryto w latach 80. XX wieku dzięki badaniom dyfuzyjnym Fale sejsmiczne Wewnątrz naszej planety. Od chwili odkrycia obiekty te budzą zainteresowanie badaczy. Ich głównymi cechami są wyższa temperatura i większa gęstość niż otaczające środowisko.

Przeczytaj także:
Spotkanie dwóch miłośników księżyca w Wiosce Naukowej

Modelowanie komputerowe pozwoliło stwierdzić, że w rzeczywistości mogą to być „zakopane ślady” Thei, która w momencie uderzenia zapadła się pod ziemię. Qian Yuan, badacz geodynamiki w Kalifornijskim Instytucie Technologii (CalTech) i pierwszy autor badania, powiedział AFP, że zderzenie to było „najbardziej gwałtownym wydarzeniem, jakiego Ziemia kiedykolwiek doświadczyła” w swojej historii. Dlatego też „bardzo, bardzo dziwne” jest to, że nie pozostał żaden widoczny ślad – stwierdził.

Co sprawiło, że pomyślał: „Gdzie jest impaktor? Moja odpowiedź: Pod ziemią. „

Kiedy nauka się spotyka

Do przeprowadzenia badań połączono dwie bardzo różne dyscypliny naukowe: przestrzeń kosmiczną i geologię.

Theia zderzyła się z Ziemią z prędkością ponad 36 tysięcy kilometrów na godzinę. Prędkość wystarczająca, aby część obiektu uderzenia mogła wniknąć „na dużą głębokość w podłoże Ziemi”. Kawałki te, o średnicy kilkudziesięciu kilometrów, ostygły i są w zasadzie stopioną skałą. Po zestaleniu skały opadły do ​​granic płaszcza i jądra Ziemi, które ze względu na swój ciężar zawiera wyższy procent tlenku żelaza niż środowisko Ziemi.

Przeczytaj także:
wywiad. Thomas Pesquet: „Wyprawa na Księżyc to ostateczny cel”

Według Qian Yuana, który upiera się, że wnioski te pozostają wynikiem z konieczności niekompletnych modeli i symulacji, utworzyły się dwie odrębne masy, każda większa od Księżyca.

Ekspert w dziedzinie nauk o Ziemi i eksploracji planet z Uniwersytetu w Stirling w Szkocji powiedział AFP, że teoria wysunięta przez Qian Yuan „jest zgodna z wieloma istniejącymi materiałami dowodowymi”. „To ważny wynik” – powiedział Christian Schroeder, który nie był zaangażowany w badanie.

Wiodąca rola w działalności geologicznej

Nawet jeśli teoria ta nie rozwiązuje jego zdaniem kwestii pochodzenia Księżyca, dostarcza „wiarygodnego wyjaśnienia anomalii zaobserwowanych na granicy płaszcza i jądra”. Jeśli chodzi o szczątki Thei, mogą być „odpowiedzialne za ważne procesy toczące się na Ziemi”. Wiadomo, że bloki unoszą kolumny płaszcza i magmy na powierzchnię skorupy ziemskiej. Jest to zjawisko związane z erupcjami wulkanów, a także rozwojem superkontynentów.

Zdaniem Qianyuana wpływ Thei „odegrał rolę w ewolucji Ziemi przez 4,5 miliarda lat”. To właśnie czyni ją, jego zdaniem, „wyjątkową (…), różniącą się od innych planet skalistych”.