Zbędna pieczarkarnia, dofinansowana ze środków publicznych, wyposażona przez firmę z Polski

W dniu 24 września 2020 roku w siedzibie LM Distribution odbyła się konferencja prasowa z okazji wizyty na wyspie Reunion delegacji z firmy Intermarché, partnera Make Distribution, właściciela dawnego „Jumbo Score”, który stał się „RunMarket” . ” Przy tej okazji LM Distribution przedstawiła projekt pieczarkarni. Argument przedstawiony przez LM Distribution menadżerom Intermarché, Makes Distribution i prasie był następujący: Ta nowa instalacja ma na celu zastąpienie importu produkcją lokalną. Projekt ten, z łączna wartość 3,5 mln euro, korzyści z Pomocy FEADER, europejskiego funduszu zarządzanego przez Radę Dyrektorów, o wartości 2,2 mln euro.

Lokalna produkcja gwarantuje już rynek 4 ton tygodniowo

26 września następnego roku magazyn „Témoignages” opublikował artykuł zatytułowany „Mlecze i grzyby: 2,2 miliona euro pomocy publicznej na zabicie lokalnej produkcji?” Faktycznie, wbrew temu, co kilka dni temu donosiło LM Distribution, na Reunion prowadzona jest lokalna produkcja świeżych grzybów, co pozwala naszej wyspie być niemal samowystarczalną pod tym względem. Produkcja tej części Reunion była prowadzona przez 7 lat przez Endives Réunion, przedsiębiorstwo, które nie skorzystało z pomocy wynikającej z projektu LM Distribution ze względu na brak rynku i umiejętności. Zarzuty te zostały obalone przez fakty.

Endywia z Réunion okazała się bardziej konkurencyjna niż import, z przewagą 5 euro za tonę. Wynik: Konsumpcja na wyspie Reunion wzrosła z 2 ton tygodniowo w przypadku importu do 4 ton tygodniowo w przypadku produkcji krajowej.

Od tego czasu projekt dystrybucji LM kontynuuje swoją podróż. Wspiera go firma MyCopal, a prace nad pieczarkarnią już się rozpoczęły. Informacja ta dotarła do „Témoignages” poprzez telefon od firmy z siedzibą… w Polsce. Tak naprawdę to właśnie projekty rolnicze beneficjenci pomocy publicznej wybrali na wyposażenie pieczarkarni. Tak polska firma wyjaśnia na swojej stronie internetowej: „Dostarczymy 5 pomieszczeń uprawowych o łącznej powierzchni 1688 m2, a ponadto: półki uprawowe, wózki zbierające, siatki uprawowe, system automatycznego nawadniania, oświetlenie LED, systemy nawilżania , chłodzenie (w tym jednostki i jednostki uzdatniania powietrza) hydrauliczne). „Innymi słowy, za murami i ramami zastanawia się, co nie przyjdzie z Polski. Ten przypadek wyraźnie pokazuje, że system znajduje się w kryzysie w dwóch punktach.

Kiedy pomoc publiczna zabija krajową produkcję

Przede wszystkim fabryka ta ma na celu produkcję 4 ton tygodniowo, co w związku z tym podwoi produkcję grzybów na Reunion. Wiadomo, że w ciągu kilku lat populacja naszej wyspy nie ulegnie podwojeniu. Kto kupi te grzyby?

Przypomina to precedens dotyczący rzeźni Crète d'Or w Etang Salé, którą ówczesny premier Manuel Valls odwiedził w 2015 r. Ta inwestycja o wartości 60 mln euro umożliwiła ponad dwukrotne zwiększenie spożycia świeżego drobiu z wyspy Reunion. Nawet po włączeniu nowego dostawcy rzeźnia pozostaje duża, co oznacza marnowanie publicznych pieniędzy.

Innymi słowy, w przypadku braku wystarczającego rynku dla graczy, naprawdę zagrożona jest równowaga finansowa obecnego lokalnego producenta i jego przyszłego konkurenta. Ponieważ nowym podmiotom na rynku wydaje się trudno produkować po niższej cenie, chyba że sprzedają ze stratą. Dotacje te wynoszą 2,2 mln euro, co grozi zabiciem lokalnej produkcji. Czy bez tych środków publicznych LM Distribution zobowiązałoby się do wydania jedynie 3,5 mln euro z własnych środków?

Kiedy pomoc publiczna finansuje miejsca pracy tysiące kilometrów od Reunion

Punkt drugi dotyczy wykorzystania polskiej firmy. Czy poza maszynami związanymi konkretnie z uprawą grzybów na Reunion nie ma firm oferujących „siatki do uprawy, systemy automatycznego nawadniania, oświetlenie LED, systemy nawilżania i chłodzenia (w tym centrale wentylacyjne i jednostki hydrauliczne)”?

Warto zadać to pytanie, ponieważ ten projekt o wartości 3,5 mln euro korzysta z pomocy publicznej o wartości ponad 2 mln euro. Oczywiste jest, że część tych pieniędzy zostanie wykorzystana na finansowanie miejsc pracy oddalonych o tysiące kilometrów od Reunion, podczas gdy na naszej wyspie panuje nieznośna stopa bezrobocia, o czym świadczy ponad 180 000 pracowników zarejestrowanych w Pôle emploi.

Pieniądze europejskie powinny zostać wykorzystane na finansowanie rozwoju wyspy Reunion, ale korzystają na tym firmy zewnętrzne. Pozostaje to legalne i wyraźnie pokazuje głęboki kryzys dotykający Reunion. Jak możemy wyjaśnić, że wypłata tej pomocy przez właściwe władze na Reunion nie była uzależniona od maksymalnego wykorzystania wiedzy specjalistycznej pracowników Reunion?

Jak widać, między słowami a czynami nadal istnieje przepaść. Jak możemy twierdzić, że bronimy rozwoju wyspy Reunion za pomocą takich operacji?

milimetr.