Nie myl pogody z klimatem!

Dzisiaj działalność człowieka i dynamika nadprodukcji/nadkonsumpcji są przyczyną liberalizacji klimatu. Klimat generuje zespół zjawisk meteorologicznych w długim okresie. Różni się ona od pogody lokalnej i punktowej, która odnosi się do dzisiejszej pogody – która od czasu do czasu zalewa nasze małe podwórka. W tej chwili we Francji panuje już susza. To efekt zimowej suszy. Niskie opady tej zimy nie wypełniły zwierciadła wód gruntowych, których woda jest niezbędna do życia.

Przewlekłe zimowe susze, które, jak wiemy, będą się pogłębiać, jeśli nie dokonamy głębokiego przeglądu naszego stylu życia, osłabiają bezpieczeństwo żywnościowe. Obecne letnie deszcze nie mają takich samych właściwości jak zasilanie wód gruntowych. Woda jest wchłaniana przez korzenie roślin przed dotarciem do wód gruntowych, a jej część często odparowuje po opadnięciu na ziemię. To nie za pomocą naszych zmysłów oceniamy zaburzenia bioklimatyczne, ale za pośrednictwem wiedzy naukowej – która nie ma nic wspólnego z opiniami i wymaga decyzji politycznych. Etap został dosłownie upieczony w pojawieniu się działań politycznych proporcjonalnych do wyzwań środowiskowych: umieszczenie istotnej wiedzy o klimacie w sercu przestrzeni publicznej.

Wracając do wielkich pytań egzystencjalnych postawionych przez Immanuela Kanta, wiedza („Co mogę wiedzieć?”) jest koniecznym warunkiem działania („Co mogę zrobić?”), które staje się logiczne jedynie dzięki intelektualnie uczciwemu oczekiwaniu („Co mogę zrobić?”). pozwala mi życzyć?”). Teraz trzeba za pomocą wiedzy uwolnić się od otaczającego obskurantyzmu. Obecne susze są w rzeczywistości skutkiem działalności człowieka, przede wszystkim rozwoju przemysłu rolno-spożywczego (z intensywną hodowlą zwierząt). #secheressemoncul i #caniculemoncul byłyby świetnymi hashtagami bez efektu, gdyby nie wskazywały na silne odrodzenie się spisku klimatycznego, który naszym zdaniem się skończył i który nadal utrudnia radykalne decyzje o zmianie trajektorii bioklimatycznej. Tutaj bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy demokratycznej witalności, aby wspólnie decydować o tym, jak chcemy zorganizować życie ludzkie w społeczeństwie (poprzez przemyślenie produkcji, demontaż śmiercionośnych części naszej gospodarki, ograniczenie konsumpcji, wzmocnienie państwa i społeczności). Środki muszą być współmierne do wyzwań: powstrzymanie ucieczki klimatu niezbędnego do podtrzymania życia ludzkiego w społeczeństwie – ni mniej, ni więcej.