Felix Auger-Aliassime | Zresetuj liczniki

Félix Auger-Aliassime przyznaje to od samego początku: jego początek sezonu jest „trochę poniżej” jego oczekiwań. Zaniepokojony menedżer pozostaje jednak optymistą co do reszty roku. W końcu na jego korzyść działają dwa czynniki: czas i talent.

Jednak ten ogromny rozmiar pochłaniał go fizycznie, emocjonalnie i psychicznie zimą. Czy bardzo żałuje gry w tenisa? „Rozumowałem z moim zespołem. Wreszcie nie żałuję tego, co zdecydowałem się zrobić.”

Pod koniec US Open poświęcił trochę czasu na zastanowienie się, co dalej. „Postanowiłem zrobić wszystko i wygrałem prawie każdy turniej. To było dobre wyzwanie, które mogłem podjąć i jestem z tego dumny. Po raz pierwszy rozegrałem tak wiele meczów i wygrałem tak wiele w tak krótko”.

To tak, jakby już nie wiedział, jak przegrywać: „Byłem spokojny, poruszałem się po boisku, wiedziałem, jak wygrywać mecze. Naprawdę miałem tę pewność, że mam wszystko, aby wygrać”.

Dlatego trudno było, a nawet trochę dziwnie, zahamować ten wzrost. Auger-Aliassime przyznaje jednak, że „trochę nie docenił ilości emocjonalnego, fizycznego i psychicznego obciążenia, jakiego to wymagało”.

Kolano i błoto

„Jeszcze nie jest idealnie, ale idzie w dobrym kierunku” – mówi o swoim kolanie nowy ambasador marki Dior.

Auger-Aliassime od początku swojej kariery był wolny od kontuzji. Zazdrośnie dba o swoje ciało, a to pozwoliło mu uniknąć problemów zdrowotnych. Ostatnie trzy lata były pod tym względem „świetne”, a ta narzucona przerwa uświadomiła mu wiele rzeczy.

„Budząc się codziennie i czując gdzieś ból, otworzyłem oczy. Jak wtedy, gdy jesteś przeziębiony i masz problemy z oddychaniem, pamiętasz czasy, kiedy oddychałeś swobodnie i nie myślałeś o tym, bo to było oczywiste. ”

W tym sensie ostatnie tygodnie treningów były ciekawym wyzwaniem. Chodzi o to, aby znaleźć równowagę między robieniem tylko tyle, aby pozostać w formie, ale nie robieniem zbyt wiele, aby uniknąć pogorszenia stanu.

„Nie znalazłem jeszcze perfekcji, bo to ciągłe dostosowywanie. Czasami trzeba wyjść ze swojej strefy komfortu, bo tam szukać postępu. Ale jednocześnie są dni, kiedy „jesteś zmęczony, kiedy jesteś bardziej zmęczony, a to trening jest mniej dobry. To nie jest nauka ścisła.”

Ponownie weźmie kołnierz w Madrycie, na mączce. Twarda powierzchnia dla stawów, ale uwielbia się na niej wyrażać. Gdy zbliża się jego pierwsza gra, jest gdzieś pomiędzy strachem a podekscytowaniem.

„W porównaniu z tym, co mam, najbardziej bolą mnie zakręty. Na początku ślizgi były trochę skomplikowane, ale teraz jest znacznie lepiej. Czuję się gotowy do gry w Madrycie. […] Ale nikt wokół mnie nie wie, ile czasu minie, zanim wrócę do 100%, mówi Quebec.

Laktujący towarzysz

Co więcej, na turnieju w Monte Carlo rozgorzały pasje wśród wielu graczy z najlepsza 10 na całym świecie. Daniil Miedwiediew i Aleksander Zwieriew walczyli przed mediami, a Taylor Fritz wycelował kilka strzał w Stefanosa Tsitsipasa. „Zabawnie było patrzeć, jak wychodzi z mojego domu” — przyznaje Auger-Aliassime.

Pozycje te stały się rzadkie pod rządami Federera-Nadala, ale były powszechne w latach 80. i 90. XX wieku.

„To prawda, że ​​dzięki ich interwencjom czujemy, że między Miedwiediewem, Tsitsipasem i Zverevem istnieje coś w rodzaju trójkąta i nie wydają się zbytnio lubić, ale to jest część gry. Z jednej strony to nie jest tak źle”.

Ten z prawą ręką jest bardziej dyplomatyczny, spokojny i zrównoważony. Byłoby więc zdumiewające widzieć go uwikłanego w taką dziecinność. Ważne jest jednak, aby pamiętał, po co tu jest i grał na najlepszych stadionach świata.

„Prawda jest taka, że ​​nie jesteśmy tutaj, aby się przyjaźnić. Moi przyjaciele, mam kilku w Montrealu, którzy pozostaną moimi przyjaciółmi, bez względu na to, co się stanie. Jesteśmy tutaj, aby rozwijać naszą karierę, wszyscy chcemy tego samego co tydzień i tylko jedna osoba to dostanie. Myślę jednak, że musimy dawać przykład”. Cóż, dla mnie to jest bardzo ważne”.